زبان فارسی؛ ممیّزِ ذی‌روح از غیرذی‌روح (2)
| اسماعیل سعادت | منتشرشده در: نشر دانش، سال چهاردهم، شمارۀ 6 | مهر و آبان 1373 |
فعل نیز مانند صفت از جهت وابستگی آن به ذی‌روح و غیرذی‌روح به سه دسته تقسیم می‌شود: دستۀ اول افعالی است که در معنی حقیقی خود خاص ذی‌روح است، مانند گفتن، خواندن، نوشتن، خندیدن، دویدن و جز این‌ها. این‌گونه افعال را در معنی حقیقی آن‌ها برای ذی‌روح به کار می‌بریم، و اگر برای غیرذی‌روح به کار ببریم، در معنی مجازی آن‌هاست؛ دستۀ دوم افعالی است که در معنی حقیقی خود فقط خاص غیرذی‌روح است، مانند گداختن، خشکیدن، چکیدن، باریدن و جز این‌ها؛ دستۀ سوم افعالی است که هم برای ذی‌روح به کار می‌رود و هم برای غیرذی‌روح، مانند بودن، وجود داشتن، افتادن، آشفته شدن، لرزیدن و جز این‌ها.
اما تمایز میان ذی‌روح و غیرذی‌روح در مورد فعل هنگامی آشکار می‌شود که بخواهیم فعلی را به فاعلِ جمع نسبت دهیم…
متن کامل مقاله را از پيوند زير دريافت كنيد.
