گزارش نشست انجمن صنفی ویراستاران دربارۀ سرفصل دورۀ آموزشی نگارش و ویرایش متون کودک و نوجوان

 

تهیه و تنظیم: مهری تقی‌پور

انجمن صنفی ویراستاران فعالیت خود را از نیمه دوم سال ۱۳۹۵ آغاز کرده و تاکنون توانسته‌است در زمینه‌های آموزشی، پژوهشی، حقوقی و ویرایشی گام‌هایی بردارد. این انجمن، از بدو تأسیس، طراحی و تدوین و برگزاری دوره‌های نگارش و ویرایش را، در زمینه‌های گوناگون، مدنظر داشته‌است. به‌سبب حساسیت منابع مطالعاتی حوزه کودک و نوجوان و تربیت و پرورش ویراستاران کارآمد در این حوزه، کمیسیون آموزش انجمن از خرداد‌ماه سال ۱۳۹۷ بر آن شد تا «سرفصل دوره آموزشی نگارش و ویرایش متون کودک و نوجوان» را طراحی و تدوین کند و در این مدت با نهادها و تشکل‌های مرتبط، ازجمله انجمن ناشران کودک و نوجوان، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، شورای کتاب کودک، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، شبکه تلویزیونی کودک، همکاری و تبادل‌نظر داشته‌است.

در سرفصل طراحی‌شده، به موضوعاتی همچون زبان کودک و نوجوان، آشنایی با ادبیات کودک و نوجوان، آشنایی با انواع کتاب‌های کودک و نوجوان، کتاب‌آرایی و تصویرگری در متون کودک و نوجوان، فلسفه و روان‌شناسی کودک و نوجوان، مرجع‌شناسی متون کودک و نوجوان، آشنایی با ناشران کودک و نوجوان، زبان رسانه در حوزه کودک و نوجوان، کارگاه‌های تخصصی ویرایش متون کودک و نوجوان توجه شده‌است. این سرفصل مشتمل بر بیش از ده عنوان درسی و دویست ساعت آموزشی است.

کمیسیون آموزش، پس از طراحی و تدوین این سرفصل آموزشی، برای استحکام و غنای مبانی آن در روز یکشنبه بیست‌و‌ششم خردادماه سال ۱۳۹۸ با حضور جمعی از صاحب‌نظران و متخصصان حوزه کودک و نوجوان نشستی برگزار کرد. مهمانان این نشست خانم‌ها نسیم افضلی، شیوا حریری، کلر ژوبرت، دکتر فرزانه شهرتاش، مهتاب میناچی، و دکتر شهین نعمت‌زاده و آقایان شهرام اقبال‌زاده، فریدون عموزاده خلیلی، دکتر محمد گودرزی دهریزی، و محسن هجری بودند.

خانم‌ها مهری تقی‌پور، فهیمه شانه، و مهناز مقدسی و آقایان هومن عباسپور و مهدی قنواتی در محل انجمن صنفی ویراستاران میزبانی این نشست را بر‌عهده داشتند.

در این نشست، که بیش از سه ساعت به طول انجامید، مباحثی متنوع و متعدد در حوزه متون کودک و نوجوان مطرح و به‌ بحث گذاشته شد. گزیده‌ای از مهم‌ترین مطالب نشست را در ادامه می‌خوانید:

هومن عباسپور، ضمن خیرمقدم و خوش‌آمدگویی، به مواردی چون فراوانی تولید متن، حضور ناشران متعدد، تنوع متون و نبود ویراستار باتجربه در حوزه کودک و نوجوان اشاره و بر لزوم و اهمیت ویرایش این متون تأکید کرد.

سپس مهدی قنواتی گزارشی از مراحل تهیه و تدوین سرفصل دوره آموزشی نگارش و ویرایش متون کودک و نوجوان ارائه کرد و توضیح داد که برای طراحی این دوره با همکاری فهیمه شانه منابع و متون مختلف بررسی شده‌است. تلاش بر این بوده‌است دوره‌ای طراحی شود که دانش‌آموختگان آن به‌صورت کاملاً حرفه‌ای و تخصصی بر ویرایش متون کودک و نوجوان تسلط یابند تا بتوانند به جامعه نشر این حوزه خدمتی ارزنده عرضه کنند.

فهیمه شانه مخاطبان اصلی این دوره را کسانی دانست که دوره نگارش و ویرایش عمومی انجمن را گذرانده و قصد ورود به حوزه تخصصی متون کودک را داشته باشند. وی در ادامه بیان کرد که نگاه به ویرایش در این دوره کاملاً تخصصی است و علاوه بر مخاطبان فوق راه برای سایر علاقه‌مندان این رشته نیز هموار است، مشروط بر اینکه از آموزه‌های دوره نگارش و ویرایش عمومی بی‌بهره نباشند.

فریدون عموزاده خلیلی، رئیس انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، درباره سرفصل گفت: «این سرفصل فراتر از دوره ویرایش و عملاً یک دوره آموزش شناخت ادبیات کودک است.»

وی همچنین از منظری دیگر بیان کرد: «به‌نظر می‌رسد مفهوم ویرایش در ادبیات کودک با مفهوم عام آن کاملاً متفاوت باشد. ویراستار در ویرایش کتاب بزرگسال فقط با کلمه و متن سروکار دارد، ولی در کتاب کودک واحد روایت کلمه نیست، بلکه حاصل‌ضرب متن در تصویر است. ویراستار باید بداند تصویر به چه ویرایشی نیاز دارد تا متن بهتر پیش برود. در مبحث کتاب کودک ،سه ساحت وجود دارد: نخست تولیدکننده و خلق‌کننده، که ممکن است نویسنده، تصویرگر و ویراستار باشد؛ سپس متن و درنهایت مخاطب. در این بخش، زبان کودکی و فهم کودکی به دایره واژگان کودک تنزل داده می‌شود. داستان نوشته می‌شود و به‌دست مخاطب می‌رسد. وقتی مخاطب (کودک) با داستان روبه‌رو می‌شود، واژگان را می‌فهمد، اما مفهوم را درنمی‌یابد. به بیان دیگر، دریافت کودک بر پیامی که ارسال شده منطبق نیست. در اینجا ویراستار باید مداخله کند. داستان هنگامی اثر خودش را می‌گذارد که این سه ساحت برهم منطبق و با هم سازگار شوند. نویسنده باید قادر باشد واقعیت را درست بفهمد و آن را آن‌چنان که در ذهن خود اوست به مخاطب بفهماند. چنانچه در هریک از این سه مرحله مغایرتی پیش بیاید، داستان اثرگذار نخواهد بود و ضعف دارد. به نظر بنده، این ضعف ناشی از ویرایش است. ویرایش داستان کودک براساس کلمات نیست و باید طی یک فرایند و در هر سه مرحله اتفاق بیفتد.»

وی در نهایت پیشنهاد کرد یک عنوان درسی به نام «تجزیه و تحلیل کتاب تصویری» یا «رابطه متن و تصویر در کتاب کودک» به سرفصل افزوده شود.

محسن هجری، نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان، درباره سرفصل آموزشی این تحلیل ساختاری را به‌دست داد: «بیست‌وچهار ساعت برای مخاطب‌شناسی تعریف شده‌است (زبان، فلسفه و روان‌شناسی کودک و نوجوان)، شصت‌وهشت ساعت برای متن‌شناسی (آشنایی با انواع متون، ادبیات و کتاب‌های مرجع کودک و نوجوان، کتاب‌آرایی و تصویرگری کودک و نوجوان، سمینار متون کودک و نوجوان)، دوازده ساعت برای نهادشناسی (آشنایی با ناشران کودک و نوجوان و زبان رسانه) و صدوچهار ساعت برای آموزش فنون ویرایش (کارگاه ویرایش ترجمه، ویرایش استنادی و ویرایش زبانی و ویرایش صوری). از این تحلیل برمی‌آید که این سرفصل بیشتر بر آموزش فنون ویرایش تمرکز دارد. این ساختار با نظر کمیسیون آموزش انجمن، که اظهار می‌دارد این دوره مبتنی بر آموزش سنتی و معمول فنون ویرایش نیست، مغایرت دارد. هنگامی که از ادبیات کودک و نوجوان سخن به‌میان می‌آید، به‌خودی‌خود به نوع(ژانر) مخاطب‌محور اشاره می‌شود و تفاوت آن با ادبیات بزرگسال در این است که از همان ابتدا قید مخاطب را به‌صورت پسوند می‌آورند، سپس، مشخص می‌شود مخاطبی با این ویژگی‌های سنی، معرفتی، روانی و اجتماعی مدنظر است. بنابراین، متن به مخاطب محدود می‌شود و این مخاطب نقش کلیدی دارد.»

وی همچنین خاطرنشان کرد: «در این سرفصل جایی برای جامعه‌شناسی و معرفت‌شناسی کودک پیش‌بینی نشده‌است. یعنی، ساختار معرفتی کودکی که در دهه نود زندگی می‌کند چیست و از چه جهان‌بینی‌ای سود می‌برد و با فنّاوری، حاکمیت سیاسی، خانواده و مربیان چه و چگونه رابطه‌ای دارد. هنگامی که مخاطب در زوایای مختلف معرفتی، اجتماعی و آموزشی بررسی شود، این سرفصل عنوان‌های درسی دیگری را می‌طلبد. مثلاً، یکی از عنوان‌های درسی به این می‌پردازد که کودک رسمی با کودک واقعی چه تفاوتی دارد و ویرایش در مواجهه با این دو کودک چه اقتضائاتی می‌یابد. بار معنایی و مفهومی متن در هنگام ویرایش برای کودک رسمی با بار معنایی و مفهومی آن در هنگام ویرایش برای کودک واقعی متفاوت است. ویرایش متون کودک و نوجوان بدین‌سان شکل می‌گیرد که ویراستار از یک سو فنون ویرایش را به‌خوبی فراگیرد و از سوی دیگر با حضور در این دوره و با تمرکز برروی مخاطب تمامی زوایای جسمی و روحی او را درک کند. بهتر است در این کارگاه مدرس متکلم‌وحده و آموزش به‌صورت یک‌جانبه نباشد، بلکه مبتنی بر تعامل مفاهمه باشد. مدرس باید این پیش‌زمینه ذهنی را داشته باشد که به آنچه فراگیر مطرح می‌کند گوش بسپارد. چه‌بسا نتیجه‌ای که از این کارگاه بیرون می‌آید، چیزی غیر از اراده مدرس باشد. چنین ویژگی‌ای است که آموزش را سیال و پویا می‌کند. چون حقیقتاً پدیده‌ای جوان و نوپا بروز کرده‌است و نیاز است که در آن مفاهمه صورت گیرد و حتی بخشی از محتوای آموزشی کارگاه از این طریق شکل بگیرد و چه‌بسا پای مواردی چون نقد کتاب به کلاس‌ها باز شود. شاید بد نباشد سرفصل با این نگاه بازنگری شود.»

در ادامه، دکتر محمد گودرزی دهریزی، شاعر و نویسنده ادبیات کودک، با نگاهی به سرفصل عنوان کرد: «یکی از نقاط قوت این سرفصل گستردگی و عمقی است که در آن پیش‌بینی شده‌است. البته، عنوان‌ها کلی هستند و بهتر است جزئی‌تر و وسیع‌تر دیده شوند. شاید بد نباشد برای ژرفابخشیدن به این دوره آموزشی مقایسه‌ای بین شیوه‌های کاری ویراستاران کودک و نوجوان کشورهای اروپایی و امریکایی با هم‌صنفان آن‌ها در ایران صورت گیرد.»

وی همچنین دو پیشنهاد در زمینه سرفصل آموزشی مطرح کرد: «نخست اینکه در عنوان درسی زبان کودک و نوجوان بر محدودیت‌ها و ضرورت‌های آن تأکید شود، چون این حوزه مبتنی بر مخاطب است و مخاطب‌محوری یکی از چهار بنیاد ساختاری حوزه ادبیات کودک است. دقیقاً این محدودیت‌ها و ضرورت‌های زبانی‌اند که ادبیات کودک را از ادبیات بزرگسال جدا می‌کنند. دوم اینکه در عنوان درسی آشنایی با انواع کتاب‌های کودک و نوجوان، مبحث انواع ادبی در ادبیات کودک مطرح است. در یک تقسیم‌بندی کلی، به همه نوشته‌هایی که برای کودکان تولید می‌شوند ادبیات کودک یا خواندنی‌های کودک اطلاق می‌شود، حال‌آنکه بخشی از این به اصطلاح «ادبیات» نوشتارهای علمی کودک است. نکته‌ای که در اینجا مهم به‌نظر می‌رسد ادبیات کودکانه‌نماست. در دسته‌بندی‌های رایج، پنج نوع ادبیات کودک و کودکانه‌نما بررسی شده که برخی از آن‌ها شبیه ادبیات کودک‌ هستند اما هرگز ادبیات کودک به معنای خاص آن نیستند. در بحث متون و ادبیات کودک، قیاس به‌میان می‌آید و درصورتی‌که این‌ها درست بازشناخته شوند، ادبیات جلوه می‌کند. بهتر است منظور دقیق از کتاب‌های کودک و ادبیات کودک، که در این دوره مطرح است، تبیین شود.»

دکتر فرزانه شهرتاش، مهمان دیگر حاضر در این نشست و ناشر کتاب‌های فلسفه برای کودک، در بحث از ویرایش متون کودک اشاره کرد: «ریشه اصلی مشکلات حوزه ادبیات کودک در نظام آموزشی است؛ نظام آموزشی نتوانسته‌است فهم مطلوب را برای کودک فراهم کند و این ناشی از استانداردهای نظام آموزشی رایج است. کودک برای یادگیری به چالش ذهنی نیاز دارد و، بنابر نظریه‌های آموزش، چنانچه ذهن به‌چالش کشیده نشود، یادگیری حاصل نخواهد شد و میل به خواندن شکل نمی‌گیرد. استانداردهای نظام آموزشی در ایران مطابق با استانداردهای آموزشی در سطوح بین‌المللی نیستند و نویسنده و ویراستار هم به تبع آن سطح مطالب را تنزل می‌دهند و درنهایت مخاطب از فهم درست متن عاجز می‌شود. درک نادرست مطلب ناشی از کوتاهی ویراستار و نویسنده نیست، بلکه متوجه سطح نظام آموزشی است.»

وی همچنین افزود: «برای تدوین چنین دوره‌هایی، طراح آموزشی یا تیم طراحی آموزشی لازم است. چون درغیر‌این‌صورت آموزش براساس شیوه‌های سنتی پیش خواهد رفت، حال‌آنکه آن شیوه‌ها کهنه شده‌اند و پاسخ‌گوی نیازهای امروز نیستند. طراحی آموزشی درست به ‌این معناست که اهداف، راهبردها، مهارت‌ها، نگرش‌ها و ارزیابی‌های آموزشی در دوره به‌دقت بررسی شوند. اگر این پنج مؤلفه در طراحی و تدوین دوره آموزشی درست برآورد نشوند، سنجش نتیجه دوره ممکن نیست و درنهایت نمی‌توان به فراگیران امتیاز درست داد. علاوه بر این پنج مؤلفه، برای درنظرگرفتن هر عنوان درسی استدلال‌های منطقی لازم است و بهتر است طراحی سرفصل و گنجاندن عنوان‌های درسی از زاویه تفکر انتقادی انجام شود. آنچه در این سرفصل دیده می‌شود «چه یاد بگیریم» است و «چگونه یاد بگیریم» در نظر گرفته ‌نشده‌است. درصورتی‌که در آموزش‌های نوین چگونگی یادگیری مطرح است. در اینجا، بیشتر از عنوان‌های درسی، چسبی که مبانی را به مهارت پیوند می‌دهد مهم است و آن چسب راهبردهای تدریس است. شاید بهتر باشد طراحی این راهبردها به گونه‌ای باشد که مفهوم ویرایش به‌صورت فرایندی در تعامل با ناشر، نویسنده، تصویرگر، و ویراستار به فراگیران منتقل شود. اخیراً کتاب‌های خوبی درباره تفکر و نگارش و فلسفه کودکی به بازار آمده که مطالعه آن‌ها می‌تواند مکمل عنوان‌های درسی این سرفصل باشد.»

شهرام اقبال‌زاده، از باتجربه‌ترین مترجمان و ویراستاران حوزه ادبیات کودک، خاطرنشان کرد: «مهم این است که ادبیات کودک چه می‌کند و ویراستار ادبیات کودک چه باید بکند. هدف ادبیات کودک ارتقای سطح دانش، بینش، تخیل و تفکر کودک است و کار ویراستار ادبیات کودک ارتقای متن. متن هم شامل تصویر، نوشته و کتاب‌سازی است. ادبیات کودک بسیار پیچیده و ویرایش آن پیچیده‌تر است. آقای هجری، در بحث‌های مفید و راهگشای خود، معرفت‌شناسی دوران کودکی را جدا مطرح کردند. عنوان درسی زبان رسانه، که در این سرفصل آمده، بدون بررسی‌های جامعه‌شناسانه کودکی و بدون شناخت تحولات ادبیات کودک مطلقاً کاربردی نیستند. نمود فعلی زبان در شبکه‌های مجازی نشانگر توسعه‌نیافتگی زبان است؛ زبانی که بچه‌ها در شبکه‌های اجتماعی به‌کار می‌برند نشان می‌دهد که بین مخاطب و تولیدکننده ادبیات شکافی عمیق هست. پدیدآور جهان مخاطب را نمی‌شناسد و مخاطب هم دنیای پدیدآور را درک نمی‌کند. همچنین بهتر است در ویرایش به این نکته توجه شود که جهان خردسال، کودک و نوجوان باهم متفاوت هستند.»

دکتر شهین نعمت‌زاده، زبان‌شناس و مؤلف واژگان پایه فارسی از زبان کودکان ایرانی، با حضور ارزشمند خود در این نشست، به بیان تجربه‌ای از ویرایش پرداخت: «سال‌ها پیش، برای آموزش زبان فارسی به بچه‌هایی که خارج از ایران به‌دنیا آمده و نسل دوم بودند، کتابی تألیف شد. تجربه مهم ویرایش، در فرایند تولید این کتاب، ویرایش گروهی بود. شاید بهتر باشد این شیوه هم در‌نظر گرفته ‌شود. نکته مهم دیگر که باید به آن توجه شود پدیده دوزبانگی است که در جای‌جای کشور ما ظهور و بروز دارد. بهتر است ذیل عنوان زبان کودک و نوجوان پدیده دوزبانگی لحاظ شود. همچنین، این دوره‌ در صورتی پرثمرتر خواهد بود که ملاحظات صوری زبان، ملاحظات معناشناختی زبان، و ملاحظات شناختی زبان همچون استعاره‌های ساخته‌شده در زبان در کنار هم دیده و آموزش داده شوند.»

کلر ژوبرت، نویسنده و تصویرگر ادبیات کودک، ضمن بیان تجارب ناخوشایندی که در ویرایش آثارش با آن‌ها مواجه بوده، اشاره کرد: «در بسیاری از مواقع متن من به جای ویرایش بازنویسی می‌شد. هرچند مطمئنم خیلی از آن موارد غلط نبودند و می‌شد به‌گونه‌ای دیگر باشند. من دو شیوه ویراستاری را تجربه کرده‌ام. ویرایش بعضی از داستان‌هایم برعهده ویراستار حرفه‌ای بوده که معمولاً در این موارد هیچ مشکلی نداشتم. ولی خیلی از ناشران ویرایش را به نویسنده‌ای دیگر می‌سپارند که صرفاً نویسنده است و ممکن است در زمینه ویرایش هیچ‌ آموزشی ندیده باشد. من در این موارد تجربه‌هایی ناراحت‌کننده دارم. در اوایل کار، وقتی کتاب چاپ می‌شد، متوجه می‌شدم که متن دستکاری شده‌ و اصطلاحاتی در آن آمده که من هیچ‌وقت آن‌ها را به‌کار نمی‌برم، انگار که متن دیگر متن من نبود. اخیراً سعی کرده‌ام این موارد را پیگیری کنم، ولی هنوز هم بسیار دشوار است. به‌نظر می‌رسد شناخته‌شدن ویراستاری کتاب کودک در جایگاه حرفه‌ای و تخصصی بسیار الزامی است.»

شیوا حریری، ویراستار باسابقه حوزه ادبیات کودک، اظهار داشت: «در بحث از ادبیات کودک و نوجوان، گروه‌های سنی نوجوان را باید از گروه‌های سنی کودک جدا کرد. این دو فقط در لفظ کنار هم نشسته‌اند و در ساختار و محتوا ربطی به هم ندارند. حتی با نگاهی جزئی‌تر، باید گروه‌های سنی خردسال و کودک را هم از هم جدا کرد. ادبیات برای مخاطبان کمتر از پنج سال با ادبیات برای مخاطبان بیشتر از شش سال باهم فرق دارد. ویرایش کتاب‌های نوجوان با ویرایش آثار بزرگسال خیلی متفاوت نیست. مباحثی که تخصصی و مهم‌اند و در ویرایش کتاب‌های کودک و خردسال باید لحاظ شود از این‌گونه‌اند: دایره واژگانی، روان‌شناسی مخاطب و مسائلی که لازم است از دید تخصصی به آن‌ها پرداخت. مثلاً در عنوان درسی زبان کودک و نوجوان، علاوه بر پرداختن به ویژگی‌های زبان کودک و زبان نوجوان و تفکیک آن‌ها، بهتر است درباره زبان نوجوان که گونه‌های مختلفی از زبان معیار تا زبان مخفی را در بر می‌گیرد جزئی‌نگری صورت‌ بگیرد. همچنین لازم است حقوق،‌ وظایف، اختیارات و اخلاق ویراستاری به فراگیران آموزش داده شود.»

مهتاب میناچی، کتابدار بخش کودک کتابخانه حسینیه ارشاد، با اشاره به اشکالات ویرایشی که در کتاب‌های کودک به چشم می‌خورند، بیان کرد: «یکی از مواردی که در کتاب‌های کودک به‌صورت جدی به آن پرداخته نشده ویرایش منابع مرجع حوزه کودک و نوجوان است. بویژه هماهنگ‌نبودن متن و تصویر در مطالب این کتاب‌ها تا جایی است که از کیفیت محتوایی مقالات و مدخل‌ها می‌کاهد. همچنین در برخی از کتاب‌هایی که برای خردسالان ترجمه می‌شوند، متن اصلی حذف می‌شود و برای تصاویر آماده کتاب از نو شعر گفته می‌شود که همین امر سبب افت کیفیت کتاب‌ها در مسیر ترجمه می‌شود.»

نسیم افضلی، دیگر کتابدار بخش کودک کتابخانه حسینیه ارشاد، در این زمینه گفت: «گاهی معرفی پشت جلد کتاب‌ها متنی آشفته است و دریافت درستی از محتوای کتاب به‌دست نمی‌دهد. در این موارد کتابدار ناچار است از نو معرفی کتاب را به‌شکلی بنویسد که مخاطب با خواندن آن ترغیب شود که کتاب را به امانت بگیرد.» وی همچنین بر مخاطب‌شناسی تأکید کرد.

مهدی قنواتی، ضمن جمع‌بندی مطالب، عنوان کرد: «ویرایش زبانی، ویرایش صوری و کارگاه ویرایش سه عنوان درسی هستند که ویرایش فنی را در بر می‌گیرند. هدف اصلی کمیسیون آموزش در طراحی دوره این بوده است که صرفاً به زبان نوشته پرداخته نشود، بلکه مجموعه مؤلفه‌هایی پیش‌بینی شوند که درنهایت به بهترشدن محتوایی که در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد کمک کنند. همچنین، عواملی که ویراستار را از جنبه مهارت‌های تخصصی ادبیات کودک ارتقا می‌دهند در نظر گرفته شده‌اند. در طی این مسیر، برای هرچه بهتر برگزارشدن دوره‌ها، از حمایت معنوی همه نهادهایی که به‌نوعی به حوزه ادبیات کودک و نوجوان می‌پردازند و نیز همه کسانی که در این زمینه صاحب‌نظرند استقبال می‌شود.»

فهیمه شانه، ضمن تشکر از حضور مهمانان و مغتنم شمردن نقد و نظر آنان، بیان کرد: «در جلسات پیش‌روی کمیسیون آموزش، تمامی آرا و توصیه‌های مطرح‌شده جزءبه‌جزء بررسی خواهد شد و برای همگام‌سازی آن‌ها با عنوان‌های درسی تا آنجا که ممکن است تلاش خواهد شد، به‌نحوی‌که اعمال نظر استادان در تهیه شرح درس‌ها محسوس باشد.»

در پایان، مهناز مقدسی، دبیر انجمن صنفی ویراستاران، با تأکید بر اینکه تلاش انجمن همواره بر این بوده‌است که کارها علمی و زیربنایی باشند، اظهار داشت: «اینکه طراحی و تدوین دوره‌های آموزشی با نظر استادان متخصص شکل بگیرد و آموزش مهارت در آن‌ها سطحی نباشد از اهداف والای انجمن است.» وی همچنین مباحث مطرح‌شده در نشست را بسیار مفید و کاربردی دانست و از حضور مهمانان سپاسگزاری کرد.

تک‌جمله‌ها:

  هومن عباسپور: مواردی چون فراوانی تولید متن و نبود ویراستار باتجربه در حوزه کودک و نوجوان لزوم و اهمیت ویرایش این متون را تأیید می‌کنند.

 

  مهدی قنواتی: تلاش بر این بوده‌است دوره‌ای طراحی شود که دانش‌آموختگان آن به‌صورت کاملاً حرفه‌ای و تخصصی بر ویرایش متون کودک و نوجوان تسلط یابند. هدف اصلی کمیسیون آموزش در طراحی دوره صرفاً پرداختن به زبان نوشته نبوده است.

  فهیمه شانه: نگاه به ویرایش در این دوره کاملاً تخصصی است. تمامی آرا و توصیه‌های مطرح‌شده جزءبه‌جزء بررسی خواهد شد.

  فریدون عموزاده خلیلی: این سرفصل فراتر از دوره ویرایش و عملاً یک دوره آموزش و شناخت ادبیات کودک است.

  محسن هجری: در این سرفصل جایی برای جامعه‌شناسی و معرفت‌شناسی کودک پیش‌بینی نشده‌است.

  محمد گودرزی دهریزی: شاید بد نباشد برای ژرفابخشیدن به این دوره آموزشی مقایسه‌ای بین شیوه‌های کاری ویراستاران کودک و نوجوان کشورهای اروپایی و امریکایی با هم‌صنفان آن‌ها در ایران صورت گیرد.

  فرزانه شهرتاش: درک نادرست مطلب ناشی از کوتاهی ویراستار و نویسنده نیست، بلکه متوجه سطح نظام آموزشی است.

  شهرام اقبال‌زاده: ادبیات کودک بسیار پیچیده و ویرایش آن پیچیده‌تر است.

  شهین نعمت‌زاده: این دوره‌ در صورتی پرثمرتر خواهد بود که ملاحظات صوری زبان، ملاحظات معناشناختی زبان، و ملاحظات شناختی زبان در کنار هم دیده و آموزش داده شوند.

  کلر ژوبرت: بسیاری از مواقع متن من به جای ویرایش بازنویسی می‌شد.

  شیوا حریری: لازم است حقوق،‌ وظایف، اختیارات و اخلاق ویراستاری به فراگیران آموزش داده شود.

  مهتاب میناچی: یکی از مواردی که در کتاب‌های کودک به‌صورت جدی به آن پرداخته نشده ویرایش منابع مرجع حوزه کودک و نوجوان است.

  نسیم افضلی: گاهی معرفی پشت جلد کتاب‌ها متنی آشفته است و دریافت درستی از محتوای کتاب به‌دست نمی‌دهد.

  مهناز مقدسی: شکل‌گیری دوره‌های آموزشی با نظر استادان متخصص از اهداف والای انجمن است.

نشست نقد کتاب تاریخ و تحول نشر

نشست سوم از سلسله نشست‌های نقد و بررسی برترین‌های پانزدهمین جشنواره پژوهش فرهنگی سال با موضوع «تاریخ و تحول نشر: درآمدی به بررسی نشر کتاب در ایران از آغاز تا آستانه انقلاب»، یکشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۸ در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد.

در این نشست علت نگارش این اثر، محاسن و نواقص اطلاعاتی آن، مشکلات نگارش تاریخ نشر، لزوم تشکیل کارگروهی برای تکمیل تاریخ و تحول نشر مطرح شد.

در بین دعوت شدگان نمایندۀ اتحادیۀ ناشران برخی اعضای هیئت مدیرۀ انجمن صنفی ویراستاران، مدیر انتشارات نشر نو و تعدادی از پژوهشگران حوزۀ نشر حضور داشتند.

در پایان این نشست، معاون پژوهشی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، دکتر مطلبی، اعلام کرد که به زودی کارگروهی برای پژوهش در حوزۀ نشر در این پژوهشگاه تشکیل خواهد شد که امید است با راهکارها و راهبری‌های استاد آذرنگ بتوان خلأهای این حوزه را برطرف کرد.

ستوده به هر شهر و هر انجمن

 

یادی می‌کنیم از بنیان‌گذار نشریۀ فرهنگ ایران‌زمین و پژوهشگر حوزۀ جغرافیای تاریخی ایران که ۲۸ تیرماه ۱۲۹۲ ش زادروز اوست. استاد منوچهر ستوده را با آثاری چون از آستارا تا استرآباد، آثار تاریخی ورارود و خوارزم و چندین تصحیح از جمله حدودالعالم و عجایب‌المخلوقات و ده‌ها کتاب و صدها مقاله می‌شناسیم.

پژوهشگری که پیاده‌روی‌ها و اسب‌سواری‌های او برای سفر به جای‌جای ایران همراه یار همیشگی‌اش، ایرج افشار، زبان‌زدِ همگان بود. عشق او به طبیعت، دلبستگی‌اش به ایران و فرهنگ و ادبیات آن، ساده‌زیستی،  دوری از مقام و منصب، صبوری و پشتکار از ویژگی‌های منحصربه‌فرد او بود.

سرانجام آن استاد دانشمند در بیستم فروردین ۱۳۹۵ از پیاده‌روی بازایستاد.

دیدار با انجمن‌های فرهنگی در خانۀ کتاب

معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرعامل خانۀ کتاب روز شنبه ۱۵ تیرماه، به مناسبت روز قلم با انجمن‌های فرهنگی دیدار کردند. در این نشستِ عصرانه که به قصد گفت‌وگو دربارۀ دستاوردهای خانۀ کتاب در حمایت از اهالی قلم و شنیدن دیدگاه‌های مدیران انجمن‌ها تشکیل شده بود، مباحث متعددی مطرح شد. آقای حسینی‌پور، مدیرعامل خانۀ کتاب، به تلاش‌هایی اشاره کرد که خانۀ کتاب برای اختصاص حمایت‌های بیمۀ پایه و بیمۀ تکمیلی و تسهیلاتی وام بانکی و بن کتاب به اهالی قلم، در ماه‌های اخیر، به انجام رسانده است. وی به «آیین‌نامۀ تکریم اهل قلم» اشاره کرد که چندی پیش انتشار یافت و از انجمن‌ها خواست دیدگاه‌های خود را برای نهایی‌شدن آن اعلام کنند. همچنین اعلام کرد که خانۀ کتاب درصدد است فضای تعامل و همکاری با انجمن‌های تخصصی را بیشتر کند و با تشکیل کارگروه‌هایی در موضوعات گوناگون برای برخی طرح‌های خود از کمک فکری آن‌ها بهره‌مند شود.

مدیران انجمن‌هایی که در این نشست حضور داشتند، هر یک به نکاتی اشاره کردند. اهم مطالب مطرح‌شده در این نشست به قرار زیر است:

۱)  درنظرگرفتن فعالان نشر که نامشان در صفحات حقوقی کتاب درج نمی‌شود، اما اهمیت آن‌ها کمتر از پدیدآورندگان نیست، مانند سرپرستان و سرویراستاران مجموعه‌ها، ویراستاران فرهنگنامه‌ها و دانشنامه‌ها، تصویرگران کتاب‌های مرجع، مشاوران نشر، نسخه‌پردازان؛

۲) فراهم‌کردن شرایط مناسب برای تقویت خلاقیت نویسندگان (کودک و بزرگ‌سال) با رفع نگرانی‌های مالی آن‌ها و کاستن سانسورهای بی‌مورد و نیز جلوگیری از افتادن پدیدآورندگان در ورطۀ بازار آشفتۀ فضای مجازی و تجاری‌سازی محصولات فکری؛

۳) در اختیار گذاشتن امکاناتی چون فضا برای گفت‌وگو و فعالیت انجمن‌ها و حمایت‌های مالی برای بقای آنان؛

۴) خرید کتاب از ناشران که مدتی است این امر در وزارت فرهنگ و ارشاد اجرا نمی‌شود؛

۵) رسیدگی به مشکلات حقوقی اهالی نشر و قلم (نویسنده، مترجم، ویراستار، تصویرگر)، با رفعِ خلأهای قانونی در قوانین موجود؛

۶) جذب حمایت‌های خیرین برای حمایت از اهالی نشر؛

۷) حمایت از ارسال آثار ایرانی برای شرکت در جوایز جهانی و حمایت از برندگان جوایز جهانی برای حضور در خارج از کشور؛

۸) رسیدگی به ترجمه‌های مکرر و رونویسی از ترجمه‌های دیگران و ندادن مجوز به ترجمه‌های تکراری؛

۹) حل کردن مشکلات نپیوستن به کپی‌رایت و مشکلات گِرنت که برای مترجمان و ناشران مصائب فراوانی را پدید‌ آورده است؛

۱۰) فراهم‌کردن امکانات و تسهیلاتی که انجمن‌ها به‌واسطۀ آن بتوانند عضویت‌های خود را تقویت کنند.

 

در این نشست مدیران و نمایندگان انجمن نویسندگان کودک، شورای کتاب کودک، انجمن صنفی ویراستاران، انجمن صنفی داستان‌نویسان، انجمن صنفی مترجمان، انجمن قلم ایران، انجمن تصویرگران ایران، انجمن درست‌نویسی و ویرایش، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران و چندین تن دیگر از اهالی قلم حضور داشتند.

در پایان نشست دکتر جوادی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، درخواست کرد که تمامی مطالب مطرح‌شده در این جلسه تدوین شود و در هفتۀ کتاب نشست دیگری با انجمن‌ها برگزار شود تا برای اجرایی‌شدن پیشنهادها و نظرهای مطرح‌شده هم‌فکری صورت گیرد. دکتر جوادی اعلام امیدواری کرد که در آینده‌ای نزدیک فرصت‌های بهتری برای اهالی قلم فراهم شود. آقای حسینی‌پور نیز از انجمن‌ها خواست که ارتباط خود را با خانۀ کتاب بیشتر کنند و اعلام آمادگی کرد که مطالبات انجمن‌ها را پیگیری خواهد کرد.

در پایان، لوح تقدیر و جوایزی به انجمن‌ها اهدا شد.

 

[Best_Wordpress_Gallery id=”86″ gal_title=”خانه کتاب ۱۵تیر۹۸”]

پرتلاش و بی‌حاشیه

 

«ویرایش را با کلاس می‌توان آموزش داد، اما مترجمی را نه!» این گفتۀ خانم گلی امامی است؛ مترجمی که سال‌هاست می‌نویسد و ترجمه می‌کند، کلمات را می‌تراشد، صیقل می‌دهد، بازنویسی می‌کند و برای این‌که بارِ فرهنگیِ متن اصلی را به مخاطب فارسی‌زبان منتقل کند، دقت و وسواس به خرج می‌دهد. مترجمی که مشوقِ جویندگان دانش است و پژوهشگری که خوش‌فکر، صادق، و بی‌ریاست و حامی اهالیِ واقعی قلم.
هم‌زمان با هفتۀ قلم، تولد این استاد گرامی و مشاور انجمن صنفی ویراستاران را تبریک می‌گوییم. گفته‌ها و نقدهایش را به گوش جان می‌شنویم و از این‌که در کنار ماست به خود می‌بالیم.

 

افتتاحیۀ کلاس‌ آموزش نگارش و ویرایش

سومین دورۀ کلاس‌های آموزش نگارش و ویرایش انجمن صنفی ویراستاران با همکاری مرکز نشر دانشگاهی روز شنبه ۱۵ تیرماه ۱۳۹۸ آغاز شد.
در این جلسه مدیران مرکز نشر دانشگاهی و هیئت مدیرۀ انجمن صنفی ویراستاران به دانشجویان دوره خوشامد گفتند و بر ضرورت کسب مهارت برای امر ویرایش تأکید کردند.
این دوره به مدت ۷ ماه در محل مرکز نشر دانشگاهی برگزار خواهد شد.

 

[Best_Wordpress_Gallery id=”84″ gal_title=”دوره سوم”]

وقتی کتاب ویرایش‌نشده مشتری دارد، ناشر هزینه ویراستاری را نمی‌دهد

 

بهروز صفرزاده در گفتگو با خبرنگار ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، درباره ضرورت ویرایش کتاب در حوزه ادبیات گفت: در ایران مسئله‌ای که داریم این است که متأسفانه نه نویسنده‌ها حرفه‌ای می‌نویسند، نه ناشران حرفه‌ای چاپ می‌کنند و نه خواننده‌ها حرفه‌ای می‌خوانند. درواقع این سه ضلع به نحوی با یکدیگر هماهنگی دارند. اینکه می‌گویم این‌ها مطلق نیستند، من موارد استثنا را کنار می‌گذارم، یعنی در مورد اکثریت حکم می‌کنم. اکثر نویسندگان، ناشران و مخاطبان ما حرفه‌ای رفتار نمی‌کنند.

وی با بیان اینکه ویرایش محتوایی و مفهومی جایگاهی در بین ناشران ندارد، بیان کرد: ویراستار کسی است که حد وسط قرار می‌گیرد، یک نوشته را به او می‌دهند و می‌گویند روی این کار کن. ویراستار می‌آید روی این کار می‌کند، یک چیزهایی هم می‌داند، حالا بستگی دارد به اینکه آن ویراستار چقدر ماهر باشد، چقدر توانا باشد یا نباشد. یک کارهایی روی متن می‌کند و معمولاً هم در ایران ویرایش تنها سطحی و صوری است. یعنی وقتی می‌گوییم ویرایش، منظورمان کارهایی سطحی نظیر اصلاح رسم‌الخط، نشانه‌گذاری و غلط‌های تایپی را گرفتن است، در همین حد است و از این فراتر نمی‌رود.

این ویراستار در تشریح چرخه غیرحرفه‌ای از تولید تا مصرف در بازار چاپ و نشر گفت: نوشته‌ای که از اول توسط  یک نویسنده غیرحرفه‌ای به شکلی ضعیف نوشته شده، به  ویراستار داده می‌شود. ویراستار هم در آن یک مقدار تغییرات جزئی می‌دهد؛ بعد ناشر آن را به‌صورت غیرحرفه‌ای چاپ می‌کند، و به دست خواننده‌ می‌رسد که باز من تأکید می‌کنم خواننده هم خیلی متن را جدی نمی‌گیرد که بخواهد دقیق بخواند. مثلاً اگر داستان باشد، می‌خواهد زودتر بخواند ببیند ماجرا چه شد، از کجا شروع شد  و به کجا رسید. خیلی به آن جزئیات و مسائل زبانی توجه نمی‌کند. یعنی خواننده‌های ما هم متأسفانه سطحی هستند.

صفرزاده در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه چرا برخی نویسنده‌ها با ویرایش کتاب مخالف هستند، تصریح کرد: برای اینکه در بازار چاپ و نشر ایران بحث ویرایش بد جا افتاده است. از سوی دیگر، رابطه‌ای که مثلاً بین نویسنده و ویراستار در کشورهای غربی هست، اصلاً در جامعه ما وجود ندارد. آنجا ویراستار، دستیار و کمک‌حال نویسنده است و با هم تعامل دارند. یعنی ویراستار در کنار نویسنده است و او را راهنمایی‌ می‌کند تا متن بهتری بنویسد؛ در اینجا نویسنده متن خودش را می‌نویسد و به  ویراستار می‌دهد. تازه آن ویراستار باید با او هماهنگ کند و با اجازه او مقداری تغییرات جزئی اعمال کند. اصلاً آن رابطه و تعاملی که بین نویسنده و ویراستار در کشورهای دیگر هست در کشور ما وجود ندارد.

وی با اشاره با این نکته که سطح توقع خواننده ما خصوصاً در ادبیات داستانی پایین است، خاطرنشان کرد: خواننده ما چه توقعی از داستان دارد؟ می‌خواهد داستان جذاب باشد، کشش داشته باشد، این را بخواند و زود بفهمد و برود به آخرش برسد ببیند ماجرا چه شد. دیگر فراتر از این توقعی ندارد. وقتی ناشر می‌بیند کتابش را با این کیفیت می‌خرند، دلیلی نمی‌بیند که برای ویرایش هزینه کند تا  سطح کتاب را بالاتر ببرد. چون می‌بیند که آن کتاب بازار  و مشتری خودش را دارد و فروش می‌رود. ناشر هم که یک‌جور تاجر و بازاری است. یعنی فقط جنبه تجاری و فروش کتاب را در نظر می‌گیرد. بنابراین انگیزه‌ای برای هزینه اضافه ندارد. از آن طرف سطح خواننده هم متأسفانه پایین است و توقعی ندارد، کتاب را به همان کیفیت می‌پذیرد و می‌خواند و مسئله خاصی هم پیش نمی‌آید.

این ویراستار باتجربه اضافه کرد: ویرایش جدی گرفته نمی‌شود. به نوعی می‌توانم بگویم که ما ویراستارها و کلاً اهل قلم که در کار نوشتن و انتشار هستیم باید سعی کنیم سطح توقع و کیفیت را بالا ببریم نه اینکه آن را مرتب پایین‌تر هم بیاوریم که متأسفانه در سال‌های اخیر پایین‌تر هم آمده است.

صفرزاده درباره راه‌های الزام ناشران و نویسندگان برای جدی گرفتن ویرایش کتاب عنوان کرد: با دستور و بخشنامه هیچ‌کاری نمی‌توان کرد و این راه‌ها امتحان خود را پس داده‌اند. طبیعتاً چیزی که فرمایشی باشد و به صورت دستور، ابلاغیه، بخشنامه و نظایر آن باشد راه به جایی نمی‌برد. به‌نظرم خانواده‌ها و مجموعه‌های آموزشی ما مثل مدارس می‌توانند نقش زیادی در این زمینه داشته باشند. اینکه در خانواده‌های ما مطالعه چه جایگاهی دارد، چقدر بچه را تشویق می‌کنند که کتاب بخوانند، آیا پدر و مادرها حساسیت‌های زبانی را به فرزندان‌شان منتقل می‌کنند؟ اصلاً خودشان این حساسیت‌ها را دارند که در مرحله بعد بخواهند آن را به فرزندان‌شان منتقل کنند؟ که البته کمتر می‌بینیم و درواقع این مسئله وجود ندارد. وقتی حساسیت‌های زبانی وجود ندارد، فرزند هم همان‌طور بار می‌آید. بعد وارد مدرسه می‌شود، در مدرسه هم این حساسیت‌های زبانی محدود است و آن چیزی نیست که ما انتظار داریم. آن حساسیت‌های مهم را به دانش‌آموز یاد نمی‌دهند، آن بچه همین‌جوری بار می‌آید، یعنی سطح توقعش پایین است.

وی با اشاره به هزینه‌های بالای تولید کتاب گفت: ویرایش کتاب هزینه تولید کتاب را بالا می‌برد و یکی از دلایلی که ناشران تن به ویرایش نمی‌دهند، همین موضوع هزینه است چون می‌گوید هزینه تولید را بالا می‌برد، نهایتاً قیمت تمام‌شده کتاب بالا می‌رود و نتیجه اینکه مردم می‌گویند کتاب گران است و کمتر می‌خرند.

این مدرس ویراستاری با تأکید بر این نکته که باید نشر را به عنوان یک صنعت بپذیریم، افزود: این یک واقعیت است و از روی غرض نمی‌گویم، خودم با ناشران کار می‌کنم. دقیقاً ناشر را مثل همین سوپرمارکت سر خیابان ببینید که جنسی را تولید می‌کند و می‌خواهد آن را بفروشد. برای همین به آن می‌گویند «صنعت نشر». تعریفی که صنعت دارد یعنی که شما هزینه می‌کنید، کالایی را تولید می‌کنید و آن کالا را عرضه می‌کنید، می‌فروشید و سودی به شما برمی‌گردد. دقیقاً ناشران ما هم همین‌جوری هستند و جور دیگری نباید به این موضوع نگاه کرد، این تعریف عین واقعیت است.

تشکیل کارگروه‌های تخصصی در انجمن صنفی ویراستاران

روز شنبه ۱۱ خرداد ماه، جلسه‌ای با حضور تعدادی از اعضای انجمن صنفی ویراستاران، برای تشکیل کارگروه‌های تخصصی در کمیسیون‌ها، برگزار شد. در این جلسه، نخست مهناز مقدسی، دبیر انجمن، از فعالیت‌های اخیر اعضای هیئت‌مدیره گزارشی داد و تلاش‌های آنان را برای شناساندن جایگاه انجمن به مجامع فرهنگی دولتی و غیردولتی بسیار موفق توصیف کرد. وی در ادامه گفت که طی دو سال گذشته زیرساخت‌هایی برای کمیسیون‌ها طراحی شده و آیین‌نامه‌ها و برنامه‌هایی به تصویب رسیده که اجرا و توسعۀ آن‌ها نیازمند یاری تک‌تک اعضا است. به همین منظور، قرار است با تشکیل کارگروه‌های مشورتی و تخصصی مسئولیت‌ها بین  اعضا تقسیم شود. وی افزود انجمن طی سه دوره نمایشگاه کتاب تهران نشست‌های متعددی را برگزار کرده که هر یک دریچه‌ای را برای انجمن گشوده است. قرار است این نشست‌ها در قالبی منسجم و هدفمند در طول سال پی گرفته شود که مسلماً اجرای آن نیازمند هم‌فکری و همیاری اعضا است. مقدسی از تلاش‌های بی‌دریغ آقای مهدی قنواتی قدردانی کرد که با برگزاری دو دورۀ موفقِ آموزش ویرایش، که سومین دورۀ آن به‌زودی با همکاری مرکز نشر دانشگاهی برگزار خواهد شد، و کارگاه‌های تخصصی، که در ماه‌های آتی برگزار می‌شود،  آموزش ویرایش را استمرار بخشیده است.

آقای فتح‌الله فروغی، عضو هیئت‌مدیرۀ انجمن، در این جلسه به همیاری اعضا برای ارتقای کمیسیون‌های انجمن تأکید کرد و اشاره کرد که انجمن در سال‌های اخیر دستاوردهای ارزشمندی داشته که کمتر انجمنی می‌توانسته در این مدت کم به این مرتبه برسد و این موقعیت محصول زحمات هیئت‌مدیره است و هیئت‌مدیره برای ادامۀ کار ضروری دانسته از اعضای خود بیشتر کمک بگیرد تا بتواند در سطوح بالاتر ادای وظیفه کند و بخش‌های علمی و اجرایی را به کارگروه‌های خود محول کند. هومن عباسپور، نایب‌رئیس انجمن، در تأیید اینکه انجمن صنفی ویراستاران فضایی تعاملی برای گفت‌وگو فراهم کرده است و در پی آن است که با برگزاری جلسات و نشست‌ها و کلاس‌ها تخصصی سطح دانش ویراستاری را در نشر ارتقا دهد، از اعضا درخواست کرد که فعالانه با کمیسیون‌ها همکاری کنند.

در این نشست، نیازهای کمیسیون‌ها به تفکیک مطرح شد و اعضایی به شرح زیر برای همکاری با کارگروه‌ها اعلام آمادگی کردند:

۱) کمیسیون آموزش

الف) داوطلبان همکاری در «کارگروه ویرایش در مطبوعات و رسانه‌ها» به‌منظور آسیب‌شناسی وضعیت ویرایش در این حوزه‌ها و برگزاری دوره‌های آموزش ویرایش تخصصی مطبوعات و رسانه‌ها: خانم‌ها لیلا صمدی، نازنین احسانی، آقای پیام شمس‌الدینی.

ب) داوطلبان همکاری با کارگروه «ویرایش کتاب‌های کودک» با تأکید بر برگزاری دوره‌های آموزشی: خانم‌ها الهه عین‌بخش، لیلا صمدی، مهری تقی‌پور، حورا نیکبخت.

 

۲) کمیسیون حقوقی

تشکیل کارگروهی برای تعیین امور حقوقی انجمن، از جمله قراردادهای ویرایش، بیمۀ ویراستاران، تنظیم آیین‌نامه‌های حمایتی از حقوق ویراستاران. داوطلب همکاری: آقای امیر قلاوند.

۳) کمیسیون پژوهش

الف) داوطلبان همکاری با  کارگروه «بررسی ویرایش و نشر در شهرستان‌ها»: خانم‌ها میترا حافظی، عالمه رجبی، الهه وحیدی، مهرناز بوجاری‌صفت، مهناز مقدسی، آقایان جواد رسولی، پیام شمس‌الدینی، امیر قلاوند.

ب) داوطلبان همکاری با کارگروه «تولید محتوا برای وبگاه و تدوین خبرنامۀ انجمن»: خانم‌ها الهه سوداچی، مهری تقی‌پور، حورا نیکبخت.

ج) داوطلبان همکاری با کارگروه تدوین شیوه‌نامه: خانم‌ها نازنین خلیلی‌پور، مهرناز بوجاری‌صفت، مهری تقی‌پور، حورا نیکبخت، آقایان حمید حسنی، بهروز صفرزاده، احسان موسوی خلخالی، محمدعلی معین‌فر، سجاد سرگلی

۴) کمیسیون امور ویرایشی

داوطلبان همکاری با کارگروه کمیسیون امور ویرایشی: خانم‌ها عالمه رجبی، ونوس قدیمی، زهرا فرهادی‌مهر، زهرا (صحرا) رشیدی، الهه عین‌بخش، مهرناز بوجاری‌صفت، حورا نیکبخت، آقایان احسان موسوی خلخالی، سجاد سرگلی.

در پایان جلسه، مطالب متعدد دیگری مطرح شد از جمله ضرورت یا عدم‌ضرورت نرخ‌گذاری امور ویرایشی از سوی انجمن، افزودن کارگاه‌هایی به دوره‌های آموزشی انجمن برای تقویت توانمندی دانشجویان و ورودشان به بازار نشر، همسوکردن نگاه اعضا به اولویت‌های ویرایشی با برگزاری نشست‌ها و کارگاهی داخلی، برگزاری برنامه‌های جنبی مانند بازدیدهایی از مراکز فرهنگی برای ارتباط بیشترِ اعضا با یکدیگر.

در این جلسه، بیست تن از اعضای انجمن و پنج تن از اعضای هیئت‌مدیره حضور داشتند و مقرر شد اعضای داوطلب در روزهای مشخصی برای هماهنگی با کمیسیون‌های مربوط در دفتر انجمن حضور یابند.

ادیب سلطانی در آستانۀ نود سالگی

محل انتشار وبگاه خوابگرد

دکتر میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی پزشک، فیلسوف، ریاضی‌دان، منطق‌دان،‌ زبان‌شناس، موسیقی‌دان، نقاش، مترجم ایرانی است. این‌ها فقط برخی از مهارت‌ها و القاب اوست، ولی او پیش از هر چیز یک انسان والاست. در زندگی‌ام هیچ‌کس را در توانایی و درک حیرت‌انگیزتر از او ندیده‌ام. به قول استاد عبدالحسین آذرنگ، ادیب‌سلطانی استثنای آفرینش است.

اولین بار در اوایل دهه‌ی ۱۳۸۰ که میزبانش بودیم و می‌دانست که به شاهنامه علاقه‌مندم و از من پرسید آیا کلماتی هست که فردوسی، به ضرورت وزن، تغییرشان داده باشد؟ برایش از «برزفری» و «گیس‌فری» گفتم که «فریبرز» و «فریگیس» شده و از معبد «نوبهار» که اصل هندی‌اش «نَوَویهَره» بوده. با آن‌که می‌دانستم همه‌ی این‌ها و بسیاری چیزهای دیگر را هم که من نمی‌دانم می‌داند و با همه‌ی فضل و دانش و نبوغ رشک‎برانگیزش، مثل دانشجویی علاقه‌مند، به چشم و دهان من نگاه می‎کرد و با دقت گوش می‌داد و انگار واقعاً ــ که مطمئنم واقعیتی نداشت ــ‌ دارد از من می‌آموزد! با آن‌همه بزرگی، فروتنی‌اش آموختنی است.

کارهای او، فارغ از زبان خاصش که برای همه مفهوم یا آشنا نیست، همیشه آغاز یک تحول بوده است. من خود از موافقان سره‌نویسی نیستم، ولی بر این باورم که سره‌نویسان غالباً زبان فارسی را به پیش برده‌اند و بارورترش کرده‌اند و امکانات مغفول آن را نشان داده‌اند.

کتاب راهنمای آماده‌ساختن کتاب را هنگامی نوشت که هنوز شیوه‌نامه‌ی ویرایش در ایران به شکل امروزی وجود نداشت و عجبا که پایان تألیف این کتابِ سترگ هم‌زمان شده بود با انتشار ویراستِ سیزدهم شیوه‌نامه‌ی شیکاگو،‌ معتبرترین شیوه‌نامه‌ی ویرایش و آماده‌سازی کتاب و مقاله در جهان. اما ادیب‌سلطانی، که شیکاگو را هنوز ندیده بود، کتاب خود را چنان از آب درآورده بود که انگار این دو کتاب یک ساختار مشابه دارند. خودش می‌گفت که علت این تشابه آن بود که ما از دو مسیر منطقی پیش رفتیم و به یک نتیجه‌ی واحد رسیدیم.

و حیرت‌آورتر این‌که وقتی می‌خواست منطق ارسطو (ارگانون) را از یونانی باستان به فارسی ترجمه کند، ایلیاد هومر را در دست گرفت و تا مدتی متنِ ایلیاد را با صدای بلند در خانه می‌خواند تا به فضای یونان باستان برگردد و سرانجام بر اساس متن یونانیِ ارسطو و به کمک سیزده ترجمه‌ی ارگانون، به روسی و انگلیسی و آلمانی و …، ترجمه را آغاز کرد. ترجمه‌ی متن عربی ارگانون که هنوز هم معتبرترین ترجمه‌ی عربیِ این کتاب است به قلم حُنَین بن اسحاق، مترجم و پزشک قرن سوم هجری، بود. و عجبا ادیب‌سلطانی بعداً جایی خوانده که حُنَین هم در خیابان‌های بغداد ایلیادِ هومر را در دست می‌گرفته و با صدای بلند می‌خوانده است. دو مترجمِ یک کتابِ واحد با هزار و صد سال فاصله‌ی زمانی یک تجربه‌ی مشترک داشته‌اند.

نمی‌خواهم هرآنچه در این سال‌ها در محضرش آموختم و از او شنیدم بنویسم. خودش کتابی خواهد شد، ولی از امانت‌داری عدول خواهم کرد. همین‌قدر کافی است.

تولدش در بیست و یکم اردیبهشت ۱۳۱۰ است و این حکیم خردمند، این پیر فرزانه در آستانه‌ی نودسالگی است. دو سه سالی است که دیگر توانِ آن پیاده‌روی‌های طولانیِ ارسطویی را ندارد. برای وجود نازنینش آرزوی تندرستی می‌کنم. سایه‌اش مستدام باد.

 

هومن عباسپور

 

نشست «وضعیت ویرایش و نشر در شهرستان‌ها؛ مشکلات و راهکارها»

نشست تخصصی با موضوع «وضعیت ویرایش و نشر در شهرستان‌ها؛ مشکلات و راهکارها» به همت انجمن صنفی ویراستاران و به میزبانی خانه کتاب در محل غرفه این موسسه در نمایشگاه کتاب تهران برگزار شد.

 

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در ابتدای این نشست که ظهر جمعه (۱۳ اردیبهشت ماه)، در محل غرفه موسسه خانه کتاب در سی و دومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در مصلای امام خمینی (ره) برگزار شد، مهناز مقدسی دبیر انجمن صنفی ویراستاران با اشاره به اینکه این انجمن زیر نظر وزارت کار تاسیس شده است، گفت: تاکنون چند دوره آموزشی ۶ تا ۸ ماهه در حوزه ویرایش و چندین نشست تخصصی در این زمینه برگزار کرده است.

وی همچنین از همکاری موسسه خانه کتاب در حمایت‌های معنوی از انجمن صنفی متبوعش از جمله تخصیص بن کتاب به اعضای آنن در نمایشگاه امسال کتاب تهران قدردانی کرد.

در ادامه جواد رسولی  عضو افتخاری انجمن صنفی ویراستاران، از وصول چندین گزارش درباره وضعیت ویرایش و نشر در شهرها و استان‌های مختلف کشور سخن گفت و در ادامه نمایندگان این انجمن در مشهد، کرمانشاه، رشت، لار، مازندران، اصفهان و قم به ارائه گزارش‌های خود در زمینه وضعیت ویرایش در این شهرها و استان‌ها پرداختند.

امیر قلاوند، اولین عضو انجمن صنفی ویراستاران در این جلسه بود که گزارش خود را از وضعیت ویرایش و ویراستاری در قم که به صورت میدانی تهیه کرده بود، ارائه کرد.

تنها ۱۰ درصد از ناشران استان قم ویراستار دارند

این پژوهشگر و ویراستار گفت: ۱۳۰۰ ناشر در استان قم پروانه نشر دارند اما از این تعداد ۶۰۰ تا ۷۰۰ ناشر فعال هستند. همچنین از ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۷ هم ۷۰۰۰ عنوان کتاب در قم چاپ شده است که البته ۷۰ تا ۸۰ درصد آنها را کتب مذهبی تشکیل می‌دهند.

به گفته وی، تنها حدود ۱۰ درصد از ناشران استان قم ویراستار دارند که عمده کارشان هم تنها محدود به ویرایش زبانی و صوری می‌شود و ورود جدی به حوزه ویرایش محتوایی ندارند

این عضو انجمن صنفی ویراستان، از استاد طریقه‌دار به عنوان یکی از ویراستاران شاخص و پیشکسوت قم یاد کرد اما در عین حال گفت که وی نیز کار ویرایش را به صورت شکلی انجام می‌دهد.

 

به گفته قلاوند، در سال گذشته و طی مراسمی از سوی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی قم از این ویراستار پیشکسوت قم تقدیر شد و در عین حال مسئولان این اداره نیز، وعده‌هایی نیز برای حمایت از انجمن صنفی ویراستاران داده‌اند.

از ۲۲۵ ناشر فعال مشهد، تنها ۳ ناشر، کتاب‌هایشان را قبل از چاپ، حتماً به ویراستار می‌دهند

در ادامه، گزارش صادق یزدانی پژوهشگر، ویراستار و عضو انجمن صنفی ویراستاران درباره کم و کیف ویرایش در شهر مشهد قرائت شد که مطابق این گزارش ۷۱۶ مرکز یا موسسه به عنوان ناشر در مشهد، ثبت شده‌اند که از این تعداد ۲۲۵ ناشر فعالیت می‌کنند که فعالیت آنها هم در حد انتشار یک عنوان طی یک سال است.

به گفته وی، اگر تنها ناشران حرفه‌ای و فعال مشهد را مورد بررسی قرار دهیم، به عدد ۸۷ ناشر می‌رسیم که به کار ویرایش کتاب اهمیت می‌دهند. اما اگر سختگیرانه‌تر با این مسئله روبه‌رو شویم، باید اذعان کنیم که تنها ۳ ناشر در مشهد هستند که قبل از چاپ کتاب‌هایشان، حتماً آنها را به دست ویراستار می‌دهند.

در ادامه این برنامه، گزارش حمیدرضا نویدی‌مهر ویراستار باسابقه مشهدی قرائت شد که در آن، مشهد بعد از تهران و قم، سومین قطب کتاب کشور لقب داده شده است؛ با این وجود حتی ناشران خصوصی این شهر هم ویراستار مقیم ندارند و اغلب آنها کار ویراستاری خود را به صورت برون‌سپاری انجام می‌دهند.

براساس گزارش آقای نویدی‌مهر، دو موسسه «کتاب فارس» و «ویراستاران» دوره‌های ویراستاری را در مشهد برگزار کرده‌اند اما اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مشهد تعامل مناسبی با ویراستاران این شهر نداشته و حمایتی از آنها صورت نمی‌دهد.

این ویراستار مشهدی از عبدالله کوثری، حسن لاهوتی، قاسم صنعوی، احمد احمدی‌‌بیرجندی، افضل وثوقی و اصغر سرایی به عنوان تعدادی از چهره‌های برجسته حوزه ویراستاری که کار خود را به عنوان ویراستا با بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی آغاز کرده‌اند و به درجات مطلوبی هم در این زمینه رسیده‌اند، نام برد.

ویراستاری کتاب‌های ناشران رشت، تنها در حد صوری انجام می‌شود و نه محتوایی

در ادامه این برنامه حسین ادهمی، ویراستار، پژوهشگر و عضو انجمن صنفی ویراستاران، گزارشی از وضعیت کمی و کیفی ویرایش در گیلان ارائه کرد و با بیان اینکه رشت سابقه ۱۵۰ ساله در انتشار کتاب و نشریه دارد، گفت: در حال حاضر ۱۶۰ ناشر در کل استان گیلان فعالیت می‌کنند که البته از این تعداد تنها حدود ۶۰ ناشر به طور مداوم کتاب چاپ می‌کنند.

به گفته وی، استان گیلان ۱۰۰ کتابخانه و ۵۲ کتابفروشی هم دارد که عمده آنها نیز در شهر رشت مستقر هستند.

این ویراستار عنوان کرد: ناشران رشت هم در موسسات خود ویراستار مستقر ندارند و کتاب‌هایشان را برای ویرایش برون‌سپاری می‌کنند که در نهایت هم این ویرایش‌ها تنها در حد صوری و زبانی انجام می‌شود و نه محتوایی.

ادهمی یکی از نهادهایی را که دارای بیشترین سهم در تولید کتاب در گیلان است، حوزه هنری این استان عنوان کرد که یک شاخه از ویرایش در آن شکل گرفته و دارای ویراستارانی آشنا با زبان‌های محلی است و عمدتاً هم از اعضای هیات علمی دانشگاه‌های استان گیلان هستند.

وی یکی از مشکلات ویرایش در حوزه زبان‌های بومی و محلی را در خطه گیلان به بحث آوانویسی مرتبط دانست که به گفته او، محدودیتی هم برای آن وجود ندارد و همین مسئله موجب اختلافاتی در ویرایش آثار در این استان شده است.

این پژوهشگر در حوزه ویرایش، مشکلاتی از قبیل مسائل اقتصادی ناشران از جمله گرانی کاغذ، فیلم و زینک، پایین بودن سرانه مطالعه، اُفت تقاضای کتاب و همچنین نبود شبکه مناسبی برای پخش و توزیع کتاب، ورود افراد غیرمتخصص به حیطه نشر و پایین آمدن تیراژ کتاب را از دیگر مشکلات مبتلابه حوزه ویراستاری در خطه گیلان ذکر کرد.

ضعف عمده ویراستاری در اصفهان به نبود خط ارتباطی مناسب بین ناشران برمی‌گردد

در ادامه لئا دانیالی، ویراستار و پژوهشگر در حوزه ادبیات و تاریخ کلیمیان و عضو انجمن صنفی ویراستاران از اصفهان با ارائه گزارشی از وضعیت ویرایش در این استان، گفت: اصفهان ۵۰۰ ناشر و بیش از ۱۰۰ کتابفروشی دارد و طی ۲ سال گذشته حدود ۳۰۰ عنوان کتاب از سوی ناشران این استان منتشر شده است.

دانیالی افزود: سازمان جهاد دانشگاهی فعالیت‌های نسبتاً خوبی در حوزه ویرایش انجام می‌دهد اما ضعف عمده ویراستاری در استان اصفهان به عدم سازماندهی انتشاراتی‌ها و نبود یک خط ارتباطی مناسب بین آنها علیرغم پتانسیل بالایی که دارند، برمی‌گردد.

مازندران فاقد ویراستار حرفه‌ای کتاب است

در بخش دیگری از این نشست، گزارش مهدی مهدوی اشرف پژوهشگر در حوزه ویراستاری و عضو انجمن صنفی ویراستاران، از وضعیت ویرایش در مازندران ارائه شد که براساس آن، ۱۴۶ ناشر در ۱۵ شهر این استان فعالیت می‌کنند و رغبت به تولید کتاب‌هایی با کیفیت بالا در این استان وجود دارد.

به گفته وی، به رغم فرصت‌هایی مناسب که برای اشتغال در حوزه نشر و  ویرایش در مازندران فراهم است، اما به دلیل نبود نیروهای حرفه‌ای در این حوزه، رشد چندانی در این زمینه به وجود نیامده است.

کرمانشاه، نه ویراستار تخصصی دارد و نه ویراستار مقیم

الهه وحیدی، ویراستار، پژوهشگر و عضو انجمن صنفی ویراستاران هم در این نشست به ارائه گزارشی از وضعیت نشر و ویرایش در کرمانشاه پرداخت که مطابق آن، این استان ۴۸ ناشر دارد که ۴۰ ناشر آنها فعالیت تقریباً مناسبی دارند اما تنها ۲ ناشر فعالیت‌شان خیلی زیاد است که یکی از آنها انتشارات طاق‌بستان است؛ اولین ناشری که در سال ۱۳۷۲ در کرمانشاه مجوز گرفته است.

همچنین به گفته این عضو انجمن صنفی ویراستاران، کرمانشاه نه ویراستار تخصصی دارد و نه ویراستار مقیم.

توقع ناشران شهرستان لار از ویرایش، برطرف کردن اِشکالات صوری و زبانی آثار است

همچنین میترا حافظی، پژوهشگر، ویراستار و عضو انجمن صنفی ویراستاران، به نمایندگی از مهدی معتمدیان، معاون امور کتابخانه‌های استان فارس، گزارش وی را از وضعیت نشر و ویرایش در شهرستان لار در این استان قرائت کرد.

در این گزارش با اشاره به جایگاه این شهرستان در استان فارس به لحاظ اقتصادی، آمده است: لار دارای ۲ ناشر است که هر دو هم متعلق به بخش خصوصی است. این شهرستان همچنین دارای ۱۷ کتابفروشی است و یک روزنامه هم به نام «میلاد لارستان» در آن منتشر می‌شود.

به گفته خانم حافظی، شهرستان لار هم ویراستار مقیم ندارد و توقع ناشران آن از ویرایش نیز به برطرف کردن اِشکالات صوری و زبانی آثار، محدود می‌شود.

در پایان این جلسه، جواد رسولی مدیر اجرایی اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران و عضو افتخاری انجمن صنفی ویراستاران، در جمع‌بندی نشست «وضعیت ویرایش و نشر؛ مشکلات و راهکارها»، بر ضرورت تاسیس تشکل‌‌‌های صنفی ویراستاری در هر استان، آسیب‌شناسی آموزش‌های ارائه شده در حوزه ویرایش و استانداردسازی آنها، لزوم حمایت نهادهای فرهنگی از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ویراستاران، ضرورت همکاری این انجمن با موسساتی مانند خانه کتاب و لزوم بازنگری در حوزه نشر و ویرایش و دوری گرفتن از پایتخت‌نگری در این حوزه، تاکید کرد.

 

[Best_Wordpress_Gallery id=”78″ gal_title=”نشست ویرایش شهرستانها”]

نشست «بحثی دربارۀ شکسته‌نویسی (گفتاری‌نویسی)، بایدها و نبایدها»

نشست «بحثی دربارۀ شکسته‌نویسی، بایدها و نبایدها» روز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۸، در سالن اهل قلم، برگزار شد. در ابتدای این نشست، مهناز مقدسی، دبیر انجمن صنفی ویراستاران، به  گفت‌وگوها و نوشته‌های سال‌های اخیر دربارۀ شکسته‌نویسی اشاره کرد و آرای استادان ازجمله احمد سمیعی (گیلانی) و علی صلح‌جو را بازگو کرد سپس، از سخنرانان درخواست کرد تا نظرهایشان را مطرح کنند.

مهشید نونهالی، مترجم، ویراستار و مشاور انجمن صنفی ویراستاران، ضمن اعلام مخالفت با شکسته‌نویسی در نوشته‌ها به‌ویژه آثار ترجمه‌ای و کتاب‌های تألیفی، گفت که در کارگاه‌های خود به مترجمان توصیه می‌کند، به‌جای کوتاه‌کردن و تغییر‌دادن املای کلمات و شکستن آن‎ها، از تغییر ساخت نحوی جملات و نزدیک‌کردن آن به ساخت محاوره‌ای برای انتقال زبان گفتاری استفاده کنند. وی به خطر شکسته‌نویسی در تغییر املای کلمات اشاره کرد و گفت شکستن کلمات، که طبعاً براساس گویش تهرانی است، موجب می‌شود که این گویش در شهرستان‌ها معیار قرار گیرد، در حالی که در شهرها و شهرستان‌ها کلمات به این صورت شکسته نمی‌شود، مثلاً در کرمانشاه و در بین کردها کلمۀ «مهمان» همیشه کامل ادا می‌شود و به «مهمون» تبدیل نمی‌شود یا «هندوانه» هرگز تغییر نمی‌کند به «هندونه». نونهالی دربارۀ خطرهای این نوع نوشتار مطالب دیگری را بیان کرد.

بهروز صفرزاده، فرهنگ‌نگار و ویراستار و عضو هیئت‌مدیرۀ انجمن ویراستاران، به کتاب فرهنگ فارسی گفتاری خود اشاره کرد که وی براساس کلمات گفتاری رایج در بین فارسی‌زبانان  آن را تدوین کرده و گفت که از نظر زبان‌شناسی ما نمی‌توانیم این تغییرات را در زبان نادیده بگیریم و بخواهیم که مردم به‌کار نبرند چون اساساً مردم به همین زبان گفت‌وگو می‌کنند و طبیعی است که این شیوه در نوشتار هم وارد شود، موضوع اصلی روشِ شکستن کلمات است. وی افزود که شکستن کلمات در همۀ واژه‎‌ها رخ نمی‌دهد و فقط تعداد مشخصی از آواها هستند که در نوشتار حذف می‌شوند یا تغییر می‌کنند و حتی برخی از این تغییرات به صورت یکسان در کلمات مشابه به کار نمی‌رود، مثلاً ما «ساختمان» را در گفتار به «ساختمون» تبدیل می‌کنیم اما «آپارتمان» را به «آپارتمون» تبدیل نمی‌کنیم. این نوع شکستن کلمات قواعدی دارد که باید از منظر زبان‌شناسی تحلیل شود و قواعد آن استخراج گردد.

هومن عباسپور، نایب‌رئیس هیئت مدیرۀ انجمن صنفی ویراستاران و سرویراستار نشرچشمه، شکسته‌نویسی را به «گفتاری‌نویسی» اصلاح کرد و گفت گفتاری‌نویسی امری است که در نوشتار رواج یافته و ناگزیریم آن را بپذیریم، اما تقریباً محال به نظر می‌رسد که روزی گفتاری‌نویسی وارد نوشته‌های اداری و متون دانشگاهی و احکام و اسناد رسمی شود، پس در تمام متن‌ها رقیب نوشتار رسمی نخواهد بود. وانگهی، جز در ساخت‌های مشخصی، با تغییر نحو جمله نیز نمی‌توان خواننده را واداشت که خودبه‌خود متن را به زبان گفتاری بخواند. طبیعی است در چنین شرایطی، به‌جای برخورد نفی‌گرایانه با گفتاری‌نویسی، باید قواعدی برای آن وضع کرد. عباسپور افزود که کتابی در زمینۀ گفتاری‌نویسی (شکسته‌نویسی) در دست تألیف دارد.

در پایان این نشست،  برخی حاضران مطالبی را مطرح کردند و مهناز مقدسی، دبیر نشست، از قول مهدی قنواتی، مدیر کمیسیون آموزش انجمن صنفی ویراستاران، اعلام کرد که برای شکسته‌نویسی کارگاه‌هایی آموزشی یا دوره‌ای آموزشی در نظر گرفته شده که به‌زودی برای تشکیل آن اقدام خواهد شد.

گزارش تصویری:

[Best_Wordpress_Gallery id=”80″ gal_title=”نشست شکسته‌نویسی”]

گزارش نشست آسیب‌شناسی زبان فارسی در آثار علمی و دانشگاهی

نشست «آسیب‌شناسی زبان فارسی در آثار علمی و دانشگاهی» روز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۸، در سالن ناشران دانشگاهی، در سی‌ودومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، برگزار شد.

در آغاز نشست، سیدمهدی صادقی‌نژاد، مدیر آموزش ناشران دانشگاهی، ضمن خوش‌آمدگویی به اعضای انجمن صنفی ویراستاران که برگزارکنندۀ این نشست بودند و نیز قدردانی از حضور سخنرانان، این نشست را زمینۀ همکاری بین انجمن‌ها دانست. وی به اهمیت و جایگاه ویرایش و تأثیر آن در کتاب‌های علمی و دانشگاهی و نیز اهمیت آن در تدوین پایان‌نامه‌ها اشاره کرد و گفت، با انتشار انبوهی از آثار کم‌محتوا و پرمشکل، مسئولیت انجمن ویراستاران بیش از پیش خواهد بود.

هومن عباسپور، نایب‌رئیس هیئت مدیرۀ انجمن صنفی ویراستاران و دبیر نشست، مشکلات و آسیب‌های آثار علمی و دانشگاهی را برشمرد و به این نکته اشاره کرد که کتاب‌های دانشگاهی سهم وسیعی از نشر را در بر ‌می‌گیرند و با توجه به اینکه سرعت انتشار آن‌ها باید هماهنگ با سرعت تدوین دروس و رشته‌های دانشگاهی باشد، ویرایش این کتاب‌ها را امری مشکل و در عین حال ضروری دانست. وی از سخنرانان خواست دیدگاه‌های خود را دربارۀ کتاب‌های دانشگاهی و مشکلاتی که در این کتاب‌ها هست مطرح کنند.

مسعود پایدار، مدیر نشر کتاب دانشگاهی و از نخستین مشوقان تأسیس انجمن صنفی ویراستاران، در مورد اقتصاد و مدیریتِ نشر صحبت کرد و گفت، در ابتدای ورودم به کار نشر، زمانی که بحث ویرایش کتاب‌های دانشگاهی مطرح شد، گفته شد که کتاب‌هایی که بیش از ۲۰درصد احتیاج به ویرایش دارند نپذیرید. چون ویراستار متخصص برای ویرایش محتوایی نداشتیم، ویرایش‌های تخصصی را به مترجمان که خودشان متخصص بودند واگذار کردیم و ویرایش عمومی بیشتر مد نظرمان قرار گرفت و این نوع ویرایش را جدی گرفتیم. در سال‌های اخیر محاسبۀ هزینه‌های تولید، که ویرایش هم یکی از آن هزینه‌هاست، بسیار بالا رفته و چون نمی‌توانیم از ویرایش صرف‌نظر کنیم  ناچار شدیم شمارگان کتاب‌ها را به یک‌دهم کاهش دهیم و ویراستاران مقیم را به ویراستاران دورکار تبدیل کنیم. پایدار افزود که در این سال‌ها متوجه شدم که کم‌گذاشتن در ویرایش و شتاب در تولید نتیجه‌اش کم‌شدن مخاطب کتاب‌هاست. پایدار به شمار ۹۰درصدی کتاب‌های ترجمه‌ای در رشته‌های علوم پایه اشاره کرد و اینکه این کتاب‌ها به زبان اصلی باید به‌سرعت خریداری و در اختیار مترجمان خبره قرار گیرد و در زمان اندک فرایند تولید آن طی شود. وی به مشکلات متعدد نشر دانشگاهی اشاره کرد و پیشنهاد کرد برای درک درست‌تر از سازوکار کتاب‌های دانشگاهی و ویرایش آن‌ها بهتر است ارتباطی میان صنوف برقرار شود و این نشست زمینه‌ساز این گفت‌وگوها باشد.

عبدالامیر نبوی، معاون پژوهشی مرکز نشر دانشگاهی، در ابتدای سخن این شعر باستانی پاریزی را خواند که «مریضی بهتر از بیمارداری، نوشتن بهتر از ویراستاری» و ادامه داد که پیش‌تر استادان و ناشران معتبری داشتیم که بسیار باوسواس و دقیق بودند و کتاب‌ها را به نحو احسن ویرایش می‌کردند، اما الآن آن ناشران نیستند و آن افراد نیز وجود ندارند، در نتیجه آثار ضعیفی منتشر می‌شود. یک زمانی کسانی مثل محمدعلی فروغی را داشتیم که سیر حکمت در اروپا را نوشت و تأثیری عمیقی در میان اهل فرهنگ گذاشت. در دوره‌هایی نیز افراد مؤثری حضور یافتند که دقت علمی برایشان مهم بود، اما متأسفانه امروزه با کسانی مواجه‌ایم که در کتاب‌های ترجمه‌شده نه زبان مبدأ را خوب می‌دانند و نه به زبان فارسی مسلط‌اند، نحوۀ استفاده از منابع را نمی‌دانند، به اصالت اثر پای‌بند نیستند، از سرقت علمی ابایی ندارند و مواردی از این دست موجب شده خیلی وقت‌ها به نویسنده و مترجم اعتماد نکنیم. یک موردی پیش آمده بود که کتاب در مراحل پایانی و آمادۀ انتشار بود که ویراستار، درحین ویرایش در قسمت منابع، متوجه شد اطلاعات کتاب با روش کپی و انتقال صورت گرفته و سرقت علمی است. به محض اطلاع از این موضوع انتشار کتاب را متوقف کردیم و این ضرر را پذیرفتیم که کتاب را چاپ نکنیم.

نبوی اضافه کرد که مشکلات بسیاری در کتاب‌های دانشگاهی وجود دارد، از جمله اینکه مترجم در زبان‌های مختلف نداریم، مثل ایتالیایی، فرانسوی و آلمانی و یا اگر باشد، آنان از زبان کتاب‌های علمی بی‌اطلاع‌اند. ضعیف‌شدن ناشران دولتی، تسلط نداشتن مترجمان بر زبان علمی و زبان مبدأ، مسئلۀ حقوق مالکیت فکری که هنوز مشخص نیست، ضعف مالی ناشران خصوصی، نداشتن سیاست مشخص از سوی نهادهای تصمیم‌ساز همگی به این مشکلات دامن می‌زند. نمونه‌اش اینکه ما در حال حاضر ۱۸ نهاد متولی زبان فارسی در کشورهای خارجی داریم که خود باعث ایجاد تشتت می‌شود و گویی زبان فارسی متولی ندارد. شاید بهتر باشد راه‌حل این مشکلات را از نهادهای مدنی و انجمن‌های غیردولتی و غیروابسته بخواهیم و از آنان کمک بگیریم چون این نهادها گرفتار بوروکراسی نیستند و سریع‌تر عمل می‌کنند. ناشران خصوصی اگر آگاه باشند و درست عمل کنند، بهتر از بخش دولتی می‌‌توانند مشکلات را حل کنند و در حفظ زبان فارسی مؤثر باشند. نبوی افزود در حال حاضر ناشران معتبر از هزینه‌کردن ابایی ندارند، اما در انتخاب مترجم و نویسنده و ویراستارِ حرفه‌ای کوتاهی می‌کنند و نتیجه آنکه هزینه می‌کنند، اما درست هزینه‌ نمی‌کنند. کتاب خوب منتشر کردن در حقیقت احترام گذاشتن به مخاطب است و ناشرانی که به مخاطب اهمیت می‌دهند مخاطبان خود را حفظ می‌کنند. دکتر نبوی در بخش دیگر از سخنان خود گفت که متأسفانه معیارهای کمّی برای دانشگاهیان و شرایط سخت هیئت علمی‌شدن موجب شده که کیفیت در آثار به کمیت تقلیل یابد. رتبه‌های دانشگاهی و انبوه دانشجویان نیز به مجموعۀ مشکلات دامن زده است.

مهدی قنواتی، مدیر آموزش فرهنگستان زبان و ادب فارسی و رئیس کمیسیون آموزش انجمن صنفی ویراستاران، از ویژگی‌های کتاب‌های علمی و دانشگاهی گفت. یکی از این ویژگی‌ها تهیۀ «نمایه» است که از کتاب‌های دانشگاهی به نشر ما وارد شد. در کتاب‌های ادبی نیازی به داشتن نمایه نیست، اما نمایه در کتاب علمی ضرورت دارد. واژه‌نامه‌های یک‌زبانه و دوزبانه و توصیفی هم خاص کتاب‌های دانشگاهی است که در انتهای کتاب قرار می‌گیرد و راهگشای مترجمان است. جدول و نمودار هم از ویژگی‌های دیگر کتاب‌های دانشگاهی است، خصوصاً رشته‌های فیزیک، ریاضی، شیمی و علوم پایه. مسائل استنادی و مرجع‌شناسی نیز از ویژگی‌های بارز کتب دانشگاهی است و اغلب تخلف‌هایی علمی از طریق همین بخش صورت می‌گیرد. در کتاب‌های دانشگاهی با گونۀ «زبان معیار» مواجه‌ایم که زبان علمی است. گونه‌های زبانی شامل زبان معیار، زبان ادبی، زبان عامیانه و کوچه‌بازاری است. در کتاب‌های دانشگاهی و علمی باید به گونۀ معیار نوشت و نباید از زبان معیار خارج شد. مهم‌ترین ویژگی زبان معیار وحدت‌بخش بودن آن است که در حال حاضر زبان فارسی زبان معیار و رایج در کشور ماست. در متون علمی ما با دو دسته واژه مواجه‌ایم که معمولاً مرز آن‌ها اشتباه می‌شود؛ یکی واژه‌های عمومی که در نوشته‌های علمی رایج است و دیگری اصطلاحات علمی است که شناخت آن بسیار مهم و ضروری است. مرز بین واژه و اصطلاح را باید شناخت. برخی کاربران متون دانشگاهی واژه‌های عمومی را اصطلاح تلقی می‌کنند و تعمد دارند که ضبط غربی آن را به‌کار ببرند، در حالی‌که خیلی وقت‌ها آن واژه عمومی است و اصطلاح نیست و معادل مناسب و دقیقی برای آن در زبان فارسی تعیین شده است. متأسفانه به کار بردن واژه‌های غربی برای بالا بردن سطح دانش مترجمان در ترجمه‌ها رواج یافته است و اسمش را اصطلاح گذاشته‌اند. آگاهی از اصطلاح‌شناسی برای ویراستاران واجب است. چون بسیاری از کتاب‌ها که برای ویرایش به ویراستاران سپرده می‌شوند کتاب‌های علمی هستند.

قنواتی افزود برای تشکیل دوره‌های ویرایش کتاب‌های دانشگاهی باید فصول و سرفصل کتاب‌ها را دانست. شیوۀ کارگاهی خاص متون دانشگاهی است. باید اصطلاح‌شناسی در دوره‌های آموزشی دیده شود، ساختار کتاب دانشگاهی باید تعیین شود، شناخت زبان علم و جنبه‌ها و صرف و نحو زبان هم باید جدی گرفته شود.

نازنین خلیلی‌پور، رئیس کمیسیون امور ویرایشی انجمن صنفی ویراستاران، به مسائل نحوی و زبانی متون علمی و دانشگاهی و برخی مشکلات محتوایی آن‌ها پرداخت. وی به پیشینۀ زبان فارسی و تغییرات زبانی و نحوی از قرن چهارم تا امروز اشاره کرد. قرن چهارم نثر ساده و بی‌تکلف بود و در دوره‌های بعدی، سلجوقی و تیموری رفته‌رفته آرایه‌های ادبی وارد زبان شد و از روانی و سادگی متون کاسته شد، در دورۀ صفوی واژه‌های ترکی وارد زبان شد. در دورۀ قاجار ما با تحولاتی مواجه شدیم: ورود دستگاه چاپ، انتشار روزنامه، ظهور تلگراف، تأسیس دارالفنون و ارتباط با استادان خارجی همه‌چیز را تغییر داد. در سال‌های اخیر، با گسترش تحصیلات دانشگاهی و فضاهای باز مجازی این امکان به وجود آمده که همه کتاب بنویسند و ترجمه کنند که هم خوب است و هم بد. در بعضی از رشته‌ها، مثل پزشکی، مجموعه‌ای از واژه‌ها به زبان فارسی وارد شده است که مترجمان اغلب از کاربرد معادل‌های فارسی برای آن‌ها پرهیز می‌کنند. خلیلی‌پور مطرح کرد که مشکلات متعددی در متون دانشگاهی وارد شده که هم در سطح واژگان، هم نحو و هم معنایی قابل بررسی است. بسیاری از جملات مقالات علمی و پژوهشی قابل فهم نیست. وی چند نمونه از این نوع جملات را  خواند و افزود در حال حاضر تعریف درستی از زبان علم وجود ندارد. زبان علم زبانی است که حشو و زوائد نداشته باشد، روشن باشد و انتقال مطلب به‌درستی انجام شود. باید برنامه‌ریزی ملی زبانی را جدی بگیریم. این حرف بیش از ۳۰ سال است که زده ‌شده، اما حرکت جدی و مشخصی در این زمینه صورت نگرفته. در حال حاضر فرقی بین پژوهش جدی و کپی‌کردن نیست، چون دانشگاهیان درک درستی از مقالۀ علمی ندارند. وقتی رزومه‌ساختن در دانشگاه مهم است وضعیت کتاب‌های دانشگاهی هم همین است که هست. نگاه کمیتی موجب تولید فله‌ای ‌شده است. ما در حال حاضر ناشرانی داریم که همه نوع کتاب با موضوعات متنوع چاپ می‌کنند: فیزیک، شیمی، رمان، شعر، کتاب تاریخی و معلوم است که مترجم و نویسنده و ویراستار متخصص با این تنوع ندارند. خلیلی‌پور در پایان افزود هر یک از نهادها و مراکز و حتی اشخاص باید در حد توان خود برای رفع این مشکلات بکوشند چون در غیر این ‌صورت این مشکلات حل نخواهد شد.

در پایان این نشست پیشنهاد شد برای یافتن راهکار‌های عملی، سه مجموعۀ مرکز نشر دانشگاهی و انجمن فرهنگی ناشران دانشگاهی و انجمن صنفی ویراستاران جلساتی برگزار کنند و این موضوع را با جدیت دنبال کنند.

[Best_Wordpress_Gallery id=”82″ gal_title=”نشست ویرایش در آثار علمی”]

 

 

 

نشست «ویرایش در نشر عمومی و نشر آموزشی»

نشست ویرایش در نشرعمومی و نشر آموزشی (از زبان سرویراستاران و ناشران)

به نقل از ستاد خبری سی‌ودومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران

 

لزوم دستیابی به یک شیوه‌نامه‌ی مشترک در ویرایش کتاب‌های آموزشی

ویرایش، کاری تزیینی نیست

نایب رئیس هیئت‌مدیره‌ی انجمن صنفی ویراستاران با تاکید بر اینکه ویرایش کاری تزیینی نیست، گفت: ناشر به وسیله‌ی یک ویراستارِ مشاور می‌‌تواند اثری خوب تولید کند.

به گزارش ستاد خبری سی‌ودومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، نشست «ویرایش در کتاب‌‌های عمومی-آموزشی» روز دوشنبه (۹ اردیبهشت ماه) در بخش ناشران آموزشی نمایشگاه کتاب توسط انجمن ویراستاران برگزار شد.

در این نشست که با دبیری فتح‌الله فروغی برگزار شد، هومن عباسپور با بیان این بحث که در ویرایش کتاب‌‌های ناشران عمومی و ناشران آموزشی باید تفکیک انجام شود، گفت: در متون ناشران عمومی معمولا پیش می‌‌آید که ویراستار آن را با متن اصلی مقابله کند در حالی که در نشر آموزشی چنین نیست.

نایب رئیس هیئت‌مدیره‌ی انجمن صنفی ویراستاران افزود: در نشر عمومی، ناشران در پذیرش اثر از ویراستار کمک نمی‌گیرند و معمولا خود ناشر اثر را انتخاب می‌‌کند و این نقصی است که در نشر عمومی به چشم می‌خورد. البته منظور از ویراستار کسی نیست که رسم‌الخط را درست می‌‌کند بلکه تاکید بر ویراستار به عنوان یک مشاور است.

عباس‌پور ادامه داد: در نشر عمومی، ویراستار در پایان کار وارد می‌‌شود در حالی که باید از ابتدا و در حین کار حضور داشته باشد. ویراستار می‌‌تواند شکل و تعداد فصول و حتی در برخی موارد عنوان کتاب را مشخص کند.

وی تاکید کرد: در بین ناشران عمومی شیوه‌نامه‌ی مشخصی در رابطه با ویراستاری وجود ندارد.

عباس‌پور در پایان صحبت‌‌های خود با تاکید بر این مسئله که ویرایش کاری تزیینی نیست، گفت: بسیاری از ناشران عمومی نمی‌دانند ویرایش چیست. کلمه‌ی ویرایش در سال‌‌های اخیر به شکل غلط مترادف با ویراست نیز به کار رفته است. ملاک پذیرش اثر در بین ناشران عمومی ملاک علمی نیست این در حالی است که ناشر به وسیله‌ی یک ویراستارِ مشاور می‌‌تواند اثری خوب تولید کند.

داشتن حداقل سواد، لازمه‌ی ویراستاری کتاب درسی

جعفر ربانی به عنوان دومین سخنران این نشست در مورد ویراستاری ناشران آموزشی گفت: کتاب‌‌های آموزشی را می‌‌توان به دو دسته‌ی کتاب‌‌های آموزش عمومی و کتاب‌‌های رسمی آموزشی که در آموزش و پرورش منتشر می‌شود، تقسیم کرد.

این ویراستار پیشکسوت با اشاره به اهمیت کتاب درسی گفت: این کتاب‌‌ها با بیشترین تیراژ در کشور منتشر می‌‌شوند. این کتاب‌ها باید طوری نوشته شوند که مراتب آموزش در مدارس گام به گام طی شود و دانش‌آموزان آن را فرا گیرند.

ربانی با بیان اینکه کتاب درسی کتابی است که سندیت آموزشی دارد، ادامه داد: هرچند ویراستاری این کتاب‌‌ها سهل و ممتنع است اما ویراستار کتاب درسی باید حداقل سواد لازم برای ویراستاری را داشته باشد. این مسئله در کتاب درسی یکی از ضروریات است.

وی تاکید کرد: در کتاب‌‌های درسی باید نثری قابل فهم برای دانش‌آموزان در نظر گرفت. از سال‌‌های ابتدایی تا دیپلم، دانش‌آموزان به‌تدریج ریزش می‌‌کنند و اگر کتاب‌‌ها ویرایش درستی نداشته باشند اثر آن آموزشِ غلط، باقی خواهد ماند.

ربانی در پایان صحبت‌‌های خود گفت: یکی از مشکلات دائمی کتاب درسی این است که نتوانسته چنین مطلبی را به دانش‌آموز انتقال دهد.

وجود تنها ۵ علامت سجاوندی در کتاب‌های درسی

شهنام دادگستر با اشاره به مشکلات ویراستاری و خوانش در جامعه‌ی ما گفت: مشکلات ویراستاری و خوانش در جامعه به مدارس بستگی دارد. در تمام کتاب‌‌های درسی فقط ۵ علامت از علایم سجاوندی آموزش داده شده است. آنچه هم که گفته شده در سال‌‌های بالاتر رو به افول می‌‌رود.

وی افزود: چینش مطالب هر درس و استفاده از متون درست و موردنیاز، مهمترین کار ویرایش است. تمام این مسایل باعث گریز دانش‌آموزان از کتاب و به‌ویژه ادبیات می‌‌شود.

دادگستر ادامه داد: نکات غلطی در کتاب‌‌ها وجود دارد که ناشران آموزشی نیز براساس آنها کتاب‌‌های خود را شکل می‌‌دهند.

این ویراستار در ادامه با بیان یک راه حل گفت: پیوند سازمان رسمی ناشران آموزشی و انجمن ویراستاران می‌‌تواند نجات بخش وضعیت کنونی باشند. بحث ویرایش باید ابتدا از اجزا و علائم سجاوندی آموزش داده شود و در آغاز دوره‌ی دوم تحصیلی دوباره تکرار شود.

وی با بیان این مطلب که فرایند آموزش کنونی در انتها به فاجعه‌ای چون کنکور ختم می‌‌شود، گفت: تصحیح دیرهنگام کتاب درسی مانند زهری است که در جان دانش‌آموز ریخته شده اما قابل درمان نیست. در حوزه‌ی کتاب‌‌های درسی نکته‌ی مهم، ویرایش ساختاری و پلکانی دیدن موضوع است.

دادگستر در پایان صحبت‌‌های خود گفت: ویراستاران ما اساسا کتابخوان نیستند. کسی که در سال ۲۰ تا ۳۰ هزار صفحه کتاب نخواند نمی‌تواند ویراستار باشد. ما باید به یک شیوه‌نامه‌ی مشترک برای بحث ویراستاری در کتاب‌‌های درسی دست پیدا کنیم.

[Best_Wordpress_Gallery id=”76″ gal_title=”نشست ویرایش در نشر عمومی و آموزشی-۹-۲-۹۸”]

نشست ویرایش در مطبوعات و رسانه‌ها

نشست بررسی وضعیت ویرایش در مطبوعات و رسانه‌ها روز شنبه ۷ اردیبهشت در سالن شهید مطهری سرای اهل قلم برگزار شد. در این نشست پیام شمس‌الدینی، ویراستار چند خبرگزاری و مجله، دربارۀ مراحل تدوین خبر در خبرگزاری‌ها گفت و اینکه بسیاری از خبرنگاران و ویراستاران این مجموعه‌ها واهمه‌ای از خطاهای زبانی و اشتباه در ضبط اسامی ندارند و خبرها را از وبگاه‌های دیگر عیناً برداشت می‌کنند و با تغییرات اندکی منتشر می‌کنند. میانگین سنی این افراد بسیار جوان است و تجارب گذشتگان به آنها منتقل نشده. وی به مشکل دیگری در خبرگزاری‌ها، از جمله تعیین معیارهای کمّی در معاونت مطبوعاتی برای خبرگزاری، اشاره کرد که موجب می‌شود حجمی از کار برای هریک از افراد تعریف شود که در مدت زمان کوتاهی آن را به انجام برسانند و همین مطلب به سطحی‌نگری افراد در ثبت و انتشار مطالب دامن می‌زند.

در ادامه لیلا صمدی، ویراستار باسابقۀ مجله، به مشکلات ویرایش در مجلات پرداخت و تفاوت ویرایش را در مجلات و کتاب برشمرد، از جمله اینکه ویراستار مجله با انبوهی مقاله با سبک‌های متنوع مواجه است که در اندک‌زمانی باید ویرایش کند و ناچار است به موارد فاحشی مثل رسم‌الخط و خطاهای جدی توجه کند و از بهتر شدن نثر نوشتار یا ویرایش‌های جدی‌تر صرفنظر کند. او همچنین به بی‌‌توجهی برخی سردبیران مجلات به امر ویرایش اشاره کرد و گفت اگر سردبیران ضرورت ویرایش را بهتر درک کنند شاید ویراستاران نیز با دلسوزی بیشتری برای ویرایش متن‌ها اقدام کنند.

ایرج (حمیدرضا) اسلامی، خبرنگار باسابقه و عضو انجمن صنفی ویراستاران، به مشکلات متعدد موجود در نوشته‌های چاپ‌شده در مطبوعات و روزنامه‌ها اشاره کرد و تعدادی از تیترهای بی‌محتوا و به ظاهر ادبی را برشمرد و به این نکته پرداخت که متأسفانه در سال‌های اخیر گرایش به متن ادبی یا تمثیلی در انتخاب تیتر خبرها رواج یافته که یا خواننده از مفهوم دور می‌شود یا اینکه خطا در نگاه خواننده پدید می‌آورد. وی به ضرورت توجه به نوشته‌ها و به ویژه تیترهای مطبوعات اشاره کرد و ارتباط انجمن صنفی ویراستاران را با مطبوعات، در بهبود وضعیت موجود، امر مغتنم و خجسته دانست. ایرج اسلامی همچنین به کم‌دانشی عده‌ای از کارکنان خبرگزاری‌ها و مطبوعات اشاره کرد و گفت اگر نیروهای کتاب‌خوانده و متبحر در این مجموعه‌ها به‌کار گرفته شوند، شاید با موضوعاتی از این دست مواجه نباشیم و نوشته‌ها عمیق‌تر و خطاها کمتر شوند.

در این نشست فتح‌الله فروغی نیز به نفوذ زبان فارسی از طریق مطبوعات و رسانه‌ها به عموم مردم اشاره کرد و با جمع‌بندی مطالب سخنران‌ها، اظهار امیدواری کرد که این نشست زمینه‌ساز نشست‌های دیگری با اصحاب رسانه و سردبیران مجلات و روزنامه‌ها خواهد بود.

[Best_Wordpress_Gallery id=”74″ gal_title=”نشست ویرایش مطبوعات و رسانه-اردیبهشت ۹۸”]

کارگاه معرفی کتاب (همکاری انجمن با مجلۀ جهان کتاب)

مجلۀ جهان کتاب بی‌تردید از مجلات معتبر و پرمخاطب در حوزۀ معرفی و نقد کتاب است و نوشتن در آن برای بسیاری از نویسندگان و نوقلمان اعتباری محسوب می‌شود. بسیاری از نقدهایی که در این مجله منتشر شده بر آگاهی و دانش خوانندگان و مخاطبان این کتاب‌ها افزوده‌ و بسا که خطاها و ضعف‌های آثار را عیان ساخته است.

براساس تصمیم کمیسیون آموزش مبنی بر معرفی دانشجویان دوره‌های آموزش ویرایش به مراکز فرهنگی و انتشاراتی، گفت‌وگوهایی با آقای مجید رهبانی و آقای فرخ امیرفریار، مدیران مجلۀ جهان کتاب، صورت گرفت و توافق شد که از میان دانشجویان آموزش‌دیدۀ انجمن گروهی انتخاب شوند و در بخش معرفی کتاب با این مجله همکاری کنند. «آشنایی با منابع و مراجع و شیوه‌های استناد» یکی از دروس دوره‌های ویرایش است که طی آن شیوه‌های معرفی کتاب‌ تدریس می‌شود. این کارگاه به قصد آموزش دانشجویان برای نگارش معرفی و مرور کتاب برگزار و طی آن معرفی‌های نوشته‌شدۀ آنان نقد و بررسی شد.

آقایان رهبانی و امیرفریار دربارۀ انواع مقالاتِ معرفی و نقد کتاب مطالبی را مطرح کردند و ویژگی‌های معرفی خوب را برشمردند. در پایان این جلسه  قرار شد کتاب‌هایی در اختیار دانشجویان قرار گیرد و نوشته‌های آنان، پس از نهایی‌شدن، در مجلۀ جهان کتاب منتشر شود.

این کارگاه در تاریخ سه شنبه ۲۷ فروردین ۱۳۹۸ با حضور پنج تن از  دانشجویان و  برخی اعضای هیئت مدیره (هومن عباسپور، مهناز مقدسی، نازنین خلیلی‌پور) تشکیل شد.

 

 

یادی از درگذشتگان سال 1397

داریوش شایگان (۴ بهمن ۱۳۱۳- ۲ فروردین ۱۳۹۷)

فیلسوف و هندشناس و ایران‌شناس بود. برای بازنگری دیدگاه‌های خود، از آسیا در برابر غرب تا زیر آسمان‌های جهان راهی طولانی پیمود. به شناساندن شاعران و متفکران ایرانی و فرانسوی پرداخت و در زمرۀ روشنفکرانی بود که پا در وطن سر در آسمان جهان داشت. از آثار اوست: ادیان و مکتب‌های فلسفی هند، بت‌های ذهنی و خاطرۀ ازلی، آیین هندو و عرفان اسلامی، پنج اقلیم حضور، فانوس جادویی زمان (دربارۀ حضور)، جنون هشیاری (دربارۀ بودلر).

 

غلامحسین صدری افشار (۲۴ اسفند ۱۳۱۳- ۲۸ فروردین ۱۳۹۷)

فرهنگ‌نویس، مترجم، نویسنده، و پژوهشگر خستگی‌ناپذیر ایرانی بود. فرهنگ معاصر فارسی او از آثار درخور توجه و راهنمایی معتبر است. ترجمۀ تاریخ علم جورج سارتون هنوز مفصل‌ترین منبع تاریخ علم به زبان فارسی است. از دیگر آثار اوست: فرهنگ مترجم، زندگی‌نامۀ جغرافی‌دانان، فرهنگ اعلام.

 

محمدامین قانعی‌راد (۱۳۳۴ – ۲۴ خرداد ۱۳۹۷)

جامعه‌شناس برجستۀ ایرانی، رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران و استاد جامعه‌شناسی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور بود. پایان‌نامۀ دکتری او با عنوان عوامل معرفتی و اجتماعی رشد و افول علم در ایران دورۀ اسلامی بود. از دیگر آثار اوست: اجتماع علمی و تولید دانش در ایران، جامعه‌شناسی تولید و کاربرد دانش در ایران، اخلاقیات شعوبی و روحیۀ علمی.

 

احسان یارشاطر (۱۲ فروردین ۱۲۹۹ – ۱۰ شهریور ۱۳۹۷)

بنیان‌گذار و سرویراستار دانشنامهٔ ایرانیکا، بنیان‌گذار مرکز مطالعات ایران‌شناسی، سرویراستار مجموعۀ تاریخ ادبیات فارسی، و استاد مطالعات ایرانی در دانشگاه کلمبیا نیویورک بود. از تأثیرگذارترین مدیران فرهنگی  ایران بود. بنگاه ترجمه و نشر کتاب را بنیاد گذاشت که در آن بیش‌ترین آثار ادبیات کلاسیک جهان و مجموعۀ بی‌نظیری از آثار ایران‌شناسان را منتشر کرد. از آثار اوست: داستان‌های شاهنامه،  داستان‌های ایران باستان.

محمد دبیرسیاقی (۴ اسفند ۱۲۹۸-۱۶ مهر ۱۳۹۷)

لغت‌شناس، مصحح، پژوهشگر، و استاد ادبیات فارسی بود و آخرین همکار علامه علی‌اکبر دهخدا. در مؤسسۀ لغت‌نامۀ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی مشغول به کار بود و متون فراوانی تصحیح کرد که از میان آن‌ها می‌توان دیوان منوچهری دامغانی، دیوان فرخی سیستانی،  نزهه القلوب را نام برد. پس از درگذشت دهخدا، تا سال‌ها با مؤسسۀ لغت‌نامه همکاری کرد و تألیف لغت‌نامۀ فارسی را بنیاد گذاشت که تألیف آن همچنان ادامه دارد. از دیگر آثار اوست: پیشاهنگان شعر پارسی، دیوان دهخدا (گردآوری)، شاهنامه به نثر، کشف‌الابیات شاهنامه.

ناصر ایرانی (۷ مرداد ۱۳۱۶- ۲ آبان ۱۳۹۷)

نام اصلی‌اش ناصر نظیف‌پور بود.  داستان‌نویس، مترجم، نمایش‌نامه‌نویس و تاریخ‌پژوه بود. مدیریت مجموعۀ مفصلی از آثار کودکان و نوجوانان را در دفتر نشر فرهنگ اسلامی و کانون پرورش فکری به عهده داشت و بر انتشار آثار فراوانی نظارت داشت. وصیت کرده بود پیکرش را برای پژوهش علمی به دانشگاه تهران دهند. از آثار اوست: سختون، هنر رمان، مرا مس کنید، اعترافات گرگ تنها.

محسن ابولقاسمی (۱۳۱۵ـ ۱۸ بهمن ۱۳۹۷)

پژوهشگر، نویسنده، استاد زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ و زبان‌های باستانی در دانشگاه‌های تهران و آزاد اسلامی. زبان‌های فارسی نو و باستان را در دانشکدۀ مطالعات مشرق‌زمین در لندن آموخت و شاگرد استادان بنامی چون هنینگ و بویس بود. رشتۀ فرهنگ و زبان‌های باستانی با پایمردی او تا امروز دوام یافته است. شاگردان بسیاری پرورد و تا بود، به تدریس مشغول بود. از آثار مهم اوست: تاریخ زبان فارسی، راهنمای زبانهای باستانی ایرانی.

یدالله ثمره (۱۳۱۱ –  ۳ اسفند ۱۳۹۷)

از برجسته‌ترین زبان‌شناسان ایرانی، استاد دانشگاه تهران، عضو پیوسته ٔفرهنگستان زبان و ادب فارسی و اولین رئیس انجمن زبانشناسی ایران بود و در حوزهٔ آواشناسی و واج‌شناسی تخصص داشت. یکی از برجسته‌ترین آثار او آواشناسی زبان فارسی بود که هنوز بهترین و آموزنده‌ترین کتاب در این زمینه است. از دیگر آثار او مقالاتی در زمینۀ زبان فارسی و زبان‌شناسی و کتاب آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان است.

لیلی آهی (۱۳۰۸ –  شهریور ۱۳۹۷)

پژوهشگر و مترجم و از مؤسسان شورای کتاب کودک  بود. نخستین مدرسۀ تابستانی را در تهران بنیاد گذاشت و از دانشگاه کلمبیا در رشتۀ ادبیات کودکان و تنظیم کتاب‌های درسی دکتری گرفت. از بنیان‌گذاران تربیت مدرن در ایران بود. از آثار اوست: بخوانیم و باسواد شویم، گذری در ادبیات کودکان، مقدمه بر آموزش مداوم (ترجمه)، هرکس خانه‌ای دارد (ترجمه).

نگاه ویراستارانه به هر نوشته‌ای

انجمن صنفی ویراستاران زادروز عضو افتخاری و گرانقدر خود، خانم ایران گرگین، را تبریک می‌گوید.

استاد عزیز، در روزهای پایانی اسفند قدرشناسی خود را از تلاش‌های شما در ارتقای نوشته‌ها با تبریک زادروزتان همراه می‌کنیم؛ پاینده و سلامت باشید.

 

ایران گرگین ویراستار و نویسنده و پژوهشگرِی توانمند و مهربان و صبور است. دقتش در کار ستودنی و  مسئولیت‌پذیری‌اش تحسین‌برانگیز است. دربارۀ زندگی و آثار او، از میان یادداشت‎هایش، مطالبی می‌آوریم.

در ۲۷ اسفند ۱۳۱۱ در اصفهان به‌دنیا آمد. در ۱۳۳۴ به شغل آموزگاری مشغول شد و تدریس در کلاس اول دبستان را به عهده گرفت. سال بعد، در آزمون دانشگاه پذیرفته شد و رشتۀ فلسفه را برگزید.

پس از پایان تحصیل، در دبیرستان‌های تهران، دروس ادبیات فارسی و فلسفه را تدریس‌کرد. در ۱۳۴۰، با دکتر حسن مرندی، روان‌پزشک و مترجم، ازدواج کرد. گرگین در ۱۳۵۲، با انتشار مقالۀ «گذشتن سیاوش از آتش» در پیک جوانان، همکاری خود را با مجله‌های پیک آغاز کرد. در طول سال‌ها همکاری، به عضویت شورای نویسندگان مجله‌های پیک درآمد و مقالات متعددی از او در پیک جوانان منتشر شد، ازجمله «کلیله‌ودمنه کتابی در ستایش خرد و تدبیر»، «کشف‌المحجوب فرهنگ و خودآموزِ تصوف»، «سیاست سیاستنامه یا سیری در سیرالملوک»، «پژوهشی در تاریخ بیهقی»، «روان‌شناسی و آموزش در قابوسنامه»، «خوارزمی و زبان عدد». گرگین مدتی نیز دستیارِ سردبیر پیک جوانان بود. از سال ۱۳۵۵، پس از اسماعیل سعادت، سردبیر پیک دانش‌آموز شد.

مقالات او در این مجلات مخاطبان بسیاری در میان نوجوانان یافت، مانند داستان‌هایی از شاهنامه: «زال پروردۀ سیمرغ، رخش و رستم و تهمینه، زاده شدن رستم، سهراب در جستجوی عظمت و بهار غمگین (دربارۀ داستان رستم و اسفندیار).

در ۱۳۶۰، به دعوت ایرج جهانشاهی و توران میرهادی، به جمع همکاران فرهنگنامۀ کودکان و نوجوانان پیوست. این همکاری متعاقب نوشتن مقالۀ «ابوریحان بیرونی» در کتاب راهنمای نویسنده و ویراستار بود.

گرگین، به خواست توران میرهادی و محمود محمودی، از ویراستاران مجموعه، و پس از رفتن ایرج جهانشاهی به بخش ویرایش فرهنگنامه پیوست. تفویض این مسئولیت بهسبب دقت نظر و تجربه او در نگارش و ویرایش محتوایی مقالات بود و چندی بعد به سرویراستاری فرهنگنامه منصوب شد. او علاوه بر ویراستاری مقالات، همچنان در تألیف نیز همکاری داشته است. برخی مقالات منتشرشدۀ او در فرهنگنامه در زمینه‌های فلسفه، تاریخ و ایران‌شناسی به قرار زیر است:

«ابن‌سینا»، «ابوریحان بیرونی»، «ارسطو»، «اشراق»، «امپراتوری»، «بودا»، «بودایی»، «بیت‌الحکمه»، «بیزانس»، «بیکن»، «بیهقی»، «پارسیان»، «پاستور»، «حی‌بن یقظان»، «خیام»، «زُروان»، «سقراط» و «سهروردی».

 

ایران گرگین دربارۀ پیوستن به حوزۀ ویراستاری چنین می‌گوید: «دعوت آقای ایرج جهانشاهی و خانم توران میرهادی از من برای نوشتن مقاله در فرهنگنامه بود نه برای ویراستاری. من با کار ویراستاری در مجله‌های پیک آشنا شده بودم. نوشته‌های پیک‌ها به‌جز پیک جوانان را در شورای سردبیران ویرایش می‌کردیم که شیوۀ خاصی داشت. من از همسرم دکتر مرندی که قلمی توانا، ذوقی سرشار و دانشی گسترده داشت، و خود ویراستاری همه فن حریف بود بسیار آموخته‌ام، از جمله نگاه ویراستارانه به هر نوشته‌ای را.»

انجمن صنفی ویراستاران در دومین نشست «تقدیر از پیشکسوتان ویرایش» (۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷) از این بانوی پرتلاش قدردانی کرد و با عضویت افتخاری ایشان مشاور دیگری را به جمع مشاوران خود افزود.

بهترین منابع برای شناخت انسان و شخصیت‌ها رمان است و هیچ‌چیز نمی‌تواند جای آن را بگیرد.

بهترین منابع برای شناخت انسان و شخصیت‌ها رمان است و هیچ‌چیز نمی‌تواند جای آن را بگیرد.

بخش‌هایی از گفت‌وگو با عبدالحسین آذرنگ در شبکۀ رادیویی فرهنگ (پنج شنبه ۱۶اسفند)

مصاحبه‌کننده: علی عظیمی‌نژادان در برنامۀ نام‌آوران ایران زمین

 

عبدالحسین آذرنگ از زندگی و سوابق کاری خود می‌گوید:

من در ۱۵ آذر ۱۳۲۵، تقریباً مقارن با ایام عاشورا، در کرمانشاه به دنیا آمدم و برای همین اسمم را گذاشتند عبدالحسین. در همان‌جا درس خواندم دبیرستان را تمام کردم و وارد دانشگاه شیراز شدم.

در کودکی پدرم مرا به قرائت‌خانۀ شهرداری، نزدیک شهرداری کرمانشاه، می‌برد که الآن از بین رفته، تالار بزرگی بود که وسط آن میز بزرگی داشت و پر از روزنامه‌های مختلف بود؛ مردم می‌آمدند و روزنامه‌ها را می‌خواندند آن‌هم با صدای بلند. در همان ‌دوره ماجراهای سیاسی جریان داشت و نادعلی خان کریمی وکیل مجلس در دورۀ مصدق در همسایگی ما زندگی می‌کرد. بین نادعلی خان کریمی و پدر من دوستی بود. پدر من در کارهای حقوقی (دادگستری) بود. خوش‌نثر و خوش‌قلم بود و نوشته‌هایی که از طرف نادعلی خان می‌آمد را به‌اصطلاح امروز ویرایش می‌کرد؛ نامه را به من می‌داد تا به دست نادعلی خان برسانم. نادعلی خان نامه‌ها را می‌دید و یادداشت‌هایی می‌کرد و دوباره به من می‌داد تا به پدر برسانم؛ و من در آن برهۀ تاریخی احساس می‌کردم وظیفۀ مهمی به‌عنوان پیک ایفا می‌کنم. شمس قنات‌آبادی[۱] را من در خانه کریمی‌ها دیدم.

بخشی از خانوادۀ من از زنگنه‌ها، از ایلات کرد، هستند. در آن محیط عشایری اختلافات و دعوای حقوقی فراوان اتفاق می‌افتاد و خانۀ ما همواره محل مراجعۀ افراد بسیار زیادی بود؛ می‌آمدند و با پدرم مشورت می‌کردند و پدر برایشان لایحه می‌نوشت و من چون پسر بزرگ بودم باید در خدمت پدر می‌بودم و در نقش پادو و پیک عمل می‌کردم. آن دوران این ویژگی را داشت که چون من باید در جلسات می‌نشستم و گوش می‌دادم این شنیده‌ها در ذهنم می‌ماند. یکی از چیزهایی که در من تأثیر گذاشت این بود که قضاوت کردن کارِ بسیار دشواری است. یکی از دلایلی که من به رمان و ادبیات علاقه‌مند شدم همین مسئلۀ شناخت شخصیت‌ها و تحلیل شخصیت‌ها بود. از اواخر دبیرستان مطالعات روان‌شناسی را شروع کردم و به این نتیجه رسیدم بهترین منابع برای شناخت انسان و شخصیت‌ها رمان است و هیچ‌چیز نمی‌تواند جای آن را بگیرد. اولین کتابی که خواندم  کتاب بیچارگان (مردم فقیر) از داستایوفسکی بود، من این کتاب را خیلی دوست داشتم و دارم و بعد از آن، کتاب برادران کارامازوف برای من بسیار تأثیرگذار بود.

من دورۀ ابتدایی را در مدرسۀ کوروش، که مدیریت آن با عمویم بود، گذراندم و در دبیرستان رازی و کزازی ادامه دادم و دیپلم گرفتم. دو دبیر من یکی مرحوم یدالله بهزاد از قصیده‌سرایان معروف بود و به ما ادبیات درس می‌داد و دیگری محمدحسین جلیلی مرد بسیار فاضلی بود. آقای جیحونی معلم ادبیات و آقای بیانی معلم زبان انگلیسی ما بودند. دبیر دیگر آقای حسینی مدرس انگلیسی که در تشویق من در آموزش زبان انگلیسی بسیار مؤثر بود. در دورۀ دبیرستان به انجمن ایران- امریکا می‌رفتم که در تقویت زبان انگلیسی من تأثیر داشت. بعد کنکور به دانشگاه شیراز رفتم. کنکور دانشگاه شیراز برای اولین بار در ایام نوروز برگزار شد و سه سال در آن دانشگاه اقتصاد خواندم. در جریان اعتصابات دانشجویی که به خاطر مرگ غلامحسین تختی اتفاق افتاد و دانشگاه‌ها ملتهب بود، اقتصاد را رها کردم و به دانشگاه ادبیات اصفهان رفتم. دو سال در آنجا درس خواندم و در رشتۀ تاریخ لیسانس گرفتم. در ۱۳۵۱، آقای ابوالحسن نجفی که استاد من در دانشگاه اصفهان بود مرا برای کار به نجف دریابندری و کریم امامی معرفی کرد و بعد از مصاحبه، کارم را به‌عنوان ویراستیار در انتشارات فرانکلین شروع کردم (۱۳۵۱-۱۳۵۵).

در سال ۱۳۴۴ وارد دانشگاه شیراز شدم که طبق برنامه‌های دانشگاه پنسیلوانیای امریکا بود. اساتید ما نیمی ایرانی و نیمی امریکایی بودند.

دانشگاه اصفهان چند ویژگی عمده داشت که مسیر زندگی مرا تغییر داد، از لحاظ مالی قابل مقایسه با دانشگاه شیراز نبود، دانشگاه شیراز با وضعیت مالی و امکانات بسیار خوبی بود، اما دانشگا اصفهان کتابخانۀ خوبی داشت که مجموعۀ مرحوم باقر الفت به آنجا اهدا شده بود و من از این مجموعه بسیار استفاده کردم. از اساتید تأثیرگذار در دانشگاه اصفهان آقای ابوالحسن نجفی بود که از اعضای بخش ادبیات فارسی بود. من دانشجوی تاریخ بودم، ایشان سه درس زبانشناسی، ادبیات تطبیقی و ادبیات معاصر ایران را می‌داد و من علاقه‌مند بودم و از در کلاس‌های ایشان حضور پیدا می‌کردم. دکتر جلیل دوستخواه استاد درس اسطوره و آقای اوریزی استاد جامعه‌شناسی و آقای علی شریعتمداری، که بعداً وزیر علوم کابینۀ مهندس بازرگان مدیر بخش روان‌شناسی بودند، آقای مهریار معاون دانشکده ادبیات انگلیسی‌دان برجسته‌ای بود. رئیس دانشکده اصفهان دکتر عبدالباقی نواب بود که پزشک بیماری‌های عفونی و ادیب و شاعر و موسیقی‌دان بود و تاریخ مشروطه درس می‌داد. چیزی که بسیار برای من تأثیرگذار بودند استاد هورفر بود که از من خواست منابع درسی را برای دانشجویان ترجمه کنم. بعد از آن، من صبح‌ها در کتابخانه مشغول ترجمۀ مطالبی درزمینۀ تاریخ بودم که بعداً به جزوۀ درسی دانشجویان تبدیل شد. مثل تاریخ سده‌های میانه که من یک خلاصه از آن تهیه را کردم یا تاریخ قرون جدید اروپا. هم ‌زبانم تقویت می‌شد هم چیزهای جدیدی می‌آموختم. سال ۱۳۴۹ به سربازی رفتم. سال ۱۳۵۱ استاد نجفی را دیدم. ایشان گفتند اگر می‌خواهی می‌توانی به فرانکلین ملحق شوی. قرار بود به دائره‌المعارف فارسی مصاحب بپیوندم، ولی بعد از سه ماه آقای امامی از من خواستند در بخش ترجمۀ فرانکلین بمانم.

برای شنیدن تمامی بخش‌های گفت‌وگو به نشانی زیر مراجعه کنید.

http://radiofarhang.ir/NewsDetails/?m=065177&n=396380

[۱] . از نزدیکان و سخن‌گوی آیت‌الله کاشانی بود.

دومین جلسۀ دیدار مشورتی با اعضای افتخاری انجمن

سه‌شنبه ۱۶ بهمن‌ماه دومین جلسۀ مشورتی هیئت مدیرۀ انجمن صنفی ویراستاران با اعضای افتخاری برگزار شد. در این جلسه، فهرستی از موضوعات نشست‌ها مطرح و برای برگزاری هشت نشست تبادل نظر شد. همچنین  ویراست اول «رتبه‌بندی ویراستاران»، که کمیسیون پژوهش آن را تهیه کرده بود، در اختیار مشاوران قرار گرفت تا در جلسۀ بعد دیدگاه‌های خود را مطرح کنند. امید است انجمن بتواند از بهار ۱۳۹۸ نشست‌های مرتبی را برگزار کند.

مهمانان این جلسه علاوه‌بر هیئت مدیره، خانم‌ها: گلی امامی، مهشید نونهالی و آقایان: سیدعلی آل داود، مجید رهبانی، جواد رسولی و بهنام رمضانی‌نژاد بودند.

[Best_Wordpress_Gallery id=”71″ gal_title=”دومین جلسه مشورتی با اعضای افتخاری”]

گرامی‌داشت دکتر مهدی حجوانی

مهدی حجوانی

نویسنده، پژوهشگر و ویراستار حوزۀ کودک و نوجوان

سه‌شنبه ۲۵ دیماه، مراسم تقدیر از فعالیت‌های فرهنگی و پژوهشی استاد مهدی حجوانی در مؤسسۀ خانۀ کتاب برگزار شد. در این نشست، مستندی حاوی گزارش فعالیت‌های ایشان و دیدگاه‌های همکارانشان به نمایش درآمد. سخنرانان این نشست، آقایان نیکنام حسینی‌پور، رضا هاشمی‌نژاد، سیدعلی کاشفی خوانساری، احمد مسجد جامعی، علی‌اصغر سیدآبادی، دربارۀ استاد حجوانی گفتند و فعالیت‌های او را برشمردند.

شهرت مهدی حجوانی برای فعالیت‌های گسترده‌ای است که در نویسندگی آثار کودکان و نوجوانان و نقد ادبیات کودک و نوجوان و ویراستاری انجام داده است. سردبیری فصلنامۀ پژوهش‌نامۀ ادبیات کودکان و نوجوانان با حمایت حوزۀ هنری، سردبیری کتاب ماه کودک و نوجوان با حمایت مؤسسۀ خانۀ کتاب و ریاست هیئت مدیرۀ انجمن کودکان و نوجوانان از جمله مسئولیت‌های این پژوهشگر بوده است. برخی آثار اوست: الف دال میم، پوتین‌های گشاد، با گل کویر، قصه چیست، احمد آقا.

دبیر انجمن صنفی ویراستاران در پایان این مراسم هدیه و لوح عضویت افتخاری انجمن را به ایشان تقدیم کرد و ‌‌ایشان نیز این عضویت را پذیرفتند.

 

[Best_Wordpress_Gallery id=”69″ gal_title=”بزرگداشت حجوانی”]

مصاحبه ایبنا با خانم مهناز مقدسی دبیر انجمن صنفی ویراستاران

ضرورت‌های ویراستاری در صنعت نشر/ هفتم

مقدسی: جامعه نشر ویراستار را در حد نسخه‌پرداز تنزل داده است

ویراستار حلقه واسط بین اثر و مخاطب است
تاریخ انتشار : شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۰۸
دبیر انجمن ویراستاری، درباره واقعیت فعلی جامعه نشر می‌گوید: بسیاری از ناشران از سازوکار ویرایش و وظایف ویراستار آگاهی ندارند؛ عنوان ویراستاری را شنیده‌اند، اما نمی‌دانند به چه فرایندی اطلاق می‌شود.
مقدسی: جامعه نشر ویراستار را در حد نسخه‌پرداز تنزل داده است

خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا گرانی ملزومات چاپ کتاب، نبود مخاطب، شبکه ضعیف توزیع کتاب، تعطیلی گاه‌وبی‌گاه کتاب‌فروشی‌ها، وجود ده‌ها ناشر غیر‌فعال، و یا قاچاق کتاب و ده‌ها مساله دیگر، واقعیت‌ و به تعبیر دیگر مصائب نشر ما هستند. بحث‌های مکرر و طولانی درباره همه این مشکلات که می‌توان از‌ آن‌ها به‌عنوان «مشکلات کلان» یاد کرد، موجب شده تا اهمیت برخی حلقه‌های کوچک‌تر جریان تولید کتاب، کم‌رنگ و یا حتی نادیده گرفته شود. ویراستاری از‌جمله این حلقه‌هاست که به قول دبیر انجمن ویراستاری در وضعیت فعلی بازار نشر «بین واقعیت امر ویرایش و جایگاه ویراستار در جامعه نشرِ ما فاصله است».

در‌حالی‌‌که به نظر می‌‌رسد سایه سنگین مسائل اقتصادی بر جریان تولید کتاب و همچنین نا‌آگاهی ناشران و پدید‌آورندگان درباره اهمیت ویراستاری موجب حذف تدریجی ویراستاری از چرخه نشر شده درباره جایگاه صنفی این حلقه و همچنین معیار‌های تعیین تعرفه فعالان این حوزه با مهناز مقدسی؛ دبیر انجمن ویراستاری گفت‌و‌گو کرده‌ایم که در ادامه آمده است:

موضوع ویراستاری در نشر ما، موضوع چالش‌برانگیزی بوده و هست. تحلیل شما از جایگاه صنفی ویراستاران در وضعیت فعلی بازار نشر چیست و انجمن صنفی در این میان چه نقشی دارد؟
بین واقعیت امر ویرایش و جایگاه ویراستار در جامعه نشرِ ما فاصله وجود دارد. هدف انجمن صنفی ویراستاران ارتقای جایگاه ویراستار و ویرایش در حد ایدئال است. امر ویرایش هم‌زمان با تولید اثر و حتی پیش از آن آغاز می‌شود و تا پایان تولیدِ اثر و حتی پس از انتشار آن ادامه می‌یابد، یعنی ویراستار می‌تواند در معرفی کتاب، برگزاری جلسات نقد و بررسی کتاب نیز حضور یا سهم داشته باشد. در این مسیری که ترسیم کرده‌ایم، به اعتبار مسئولیت و وظیفه‌ای که به ویراستار داده می‌شود، ویراستار مرتبه و جایگاهی پیدا می‌کند که امیدواریم بتوانیم این جایگاه را برای ویراستاران تثبیت کنیم.

وجود ساختار‌های غلط نحوی و املای نادرست واژگان در بسیاری از کتاب‌ها، موجب دل‌زدگی و به مرور آسیب‌های فراوانی مانند کاهش مخاطب و شمارگان کتاب خواهد شد و یا بهتر است بگوییم شده است. آیا ناشران به لزوم کمک گرفتن از ویراستار واقف نیستند؟ و شاید باید پرسید تلقی جامعه نشر از ویراستاری چیست؟
جامعه نشر ویراستار را در حد نسخه‌پرداز تنزل داده است. چنان‌که کتاب برای اصلاح غلط‌های مشهود و مشهور، رعایت کلیشه‌های ویرایشی، یکدست کردن رسم‌الخط و مرتب کردن پا‌نوشت‌ها و سرصفحه‌‌ها به ویراستار سپرده می‌شود، اما همان‌طور که اشاره کردم، نگاه انجمن، با توجه به سابقه امر ویراستاری در ایران و همچنین در دیگر کشورها، فراتر از این رویکرد است؛ به‌عبارتی، انجمن به دنبال تعریف درست از ویرایش و ویراستار است، اینکه ویرایش از کجا شروع می‌شود و عنوان و رتبه ویراستار در هر مرحله از مسیر چیست، برای احراز هر رتبه، باید چه توانمندی‌هایی داشته باشد و آیا ویراستارِ ساختاری-محتوایی است که در نخستین مراحل تهیه کتاب به ناشر و پدید‌آور مشاوره می‌دهد.

بسط دادن امر ویرایش به معنای عبور از نسخه‌پردازی است. ویراستار حرفه‌ای کسی است که دایره وظایفش وسیع‌تر از صرفاً اصلاحِ زبان یک نوشته است، از بررسی صحت مطالب و محتوا شروع می‌شود تا ساختار نوشته، توجه به مسائل دستوری و نکات صوری، توجه به لزوم تهیه پانوشت‌ یا درج ضمائمی مثل نمایه و واژه‌نامه. ویراستار حرفه‌ای خود را به جای نویسنده و ناشر و به‌ویژه مخاطب می‌گذارد. ویراستار باید در مراحل مختلف ویرایش به این پرسش‌ها پاسخ دهد که متن برای چه مخاطبی نوشته شده و باید چه زبانی و چه میزان اطلاعاتی داشته باشد و اینکه کدام ناشر آن را منتشر می‌کند. اگر در امر ویرایش به این نکات توجه نشود، صرفِ اینکه متن منقح و منزه و مرتبی را تحویل دهد، تعهد واقعی‌اش را انجام نداده است. انجمن به دنبال تربیت چنین ویراستارانی است که مشاور پدیدآور و ناشر باشند و مدافع مخاطب.

اشاره کردید که نسخه‌پردازی پایین‌ترین مرحله ویراستاری است و تأکید دارید تلقی برخی ناشران از ویراستاری در همین حد و اندازه است. چرا نگاه به ویراستار تا این حد پایین است؟ 
نسخه‌پردازی پایین‌ترین مرحله نیست. ویرایش یک فرایند مرحله‌به‌مرحله است و نسخه‌پردازی یکی از آن‌هاست. به نظر می‌رسد، برخی از ناشران به اهمیت و جایگاه و تأثیر ویرایش در بالابردن کیفیت تولید کتاب آگاهی ندارند. شاید هم ویراستاران در معرفی خود موفق نبوده‌اند، یا پدید‌آورندگان و مترجمان به کمکِ مؤثر ویراستاران اعتماد پیدا نکرده‌اند؛ بنابراین نمی‌توان یک عامل را منشأ دیدگاه متداول جامعه نشر از ویراستاری دانست، بلکه مجموعه‌ای از عوامل موجب بروز تلقی‌های ناقص از ویراستاری شده است.

مجموع عوامل را باید در ناآگاهی ناشران از اهمیت ویراستاری، ناموفق بودن ویراستاران در اثبات خودشان،‌ زمان‌بندی‌های نامتناسب برای امر ویرایش، پرداخت‌های نامتناسب با فرایند ویراستاری و تعصب پدید‌آورندگان در چاپ کتاب بدون ویراستاری، حتی با وجودِ غلط‌های متعدد ویرایشی، دانست؛ اما حقیقت این است که بسیاری از ناشران نمی‌دانند و یا توجه ندارند که کتاب باید ویرایش بشود و مهم‌تر از آن، به دست ویراستاری توانمندی سپرده شود.

تلاش انجمن طی سال‌های گذشته بر این بوده است که اهمیت ویرایش را بشناساند و ویراستارانی که مجموعه‌ای از مؤلفه‌ها را برای ویراستاری مطلوب داشته باشند، معرفی کند. اگر بخواهم در یک جمله پاسخ شما را بدهم باید بگویم برای پیدا کردن علت تلقی نادرست از امر ویراستاری باید زنجیره نشر را شناسایی و آسیب‌شناسی کرد.

یکی از آسیب‌های مهم در بی‌توجهی به ویراستاری در مورد کتاب‌های ترجمه‌ای است. گاهی ناشر از ویراستار می‌خواهد، بدون توجه به متن اصلی، کتاب ترجمه‌ای را ویرایش کند و ویراستار نیز می‌پذیرد. در اینجا با دو اشکال روبه‌رو هستیم، نخست درخواست نادرستِ ناشر و دیگری پذیرفتن ویراستار. در این شرایط ناشر متوجه ظرایف این امر نیست و مشکلات احتمالیِ ناشی از ترجمه را کاملاً نادیده گرفته است.

برای تأیید زبان یک متن، به نظر شما کدام‌یک اولویت دارد، ناشر، نویسنده و یا ویراستار؟
آیا شرایط ایدئال را می‌خواهید یا واقعیت بازار را؟

هر دو را، جریان ایدئال و واقعیت بازار.
برخی از ناشران ضرورتِ ویرایش را پذیرفته‌اند و به تعدادی از ویراستاران باتجربه اعتماد کرده‌اند، بنابراین وقتی این اعتماد شکل‌ بگیرد و ویراستار شناخت درستی از موضوعِ کتاب داشته باشد، بی‌تردید بهترین گزینه برای داوری درباره اثر و انتشار آن ویراستار خواهد بود. با ایجاد اعتماد بین پدید‌آور و ناشر و ویراستار روند صحیحی شکل می‌گیرد. به‌عبارت دیگر، ویراستار بعد از بررسی و ارزیابی کتاب ضرورت‌های آن را گزارش می‌کند. با توجه به این گزارش، ناشر تصمیم می‌گیرد که مثلاً کتاب پیوست‌هایی مثل تصویر، نمایه، واژه‌نامه داشته باشد.

ویراستار حلقه واسط بین اثر و مخاطب است، درباره محتوا و ساختار و همچنین نیاز‌هایی مخاطب نظر می‌دهد. مثلاً تشخیص می‌دهد که کتاب باید پانویس‌های توضیحی یا یادداشت‌های تکمیلی داشته باشد، ضبط اسامی مطابق استاندارد نوشته بشود و تمامی این‌ها را براساس نیاز مخاطب و محتوای اثر تشخیص می‌دهد. این موضوع در شرایط ایدئال است، اما شرایط کنونی ایدئال نیست و درنتیجه، یا ویراستاران این دقت و مهارت را اعمال نمی‌کنند یا ناشران پذیرای این پیشنهادها نیستند.

درباره لزوم تعامل بین پدید‌آور و ناشر و ویراستار بیشتر بفرمایید.
گاهی پدید‌آور یا ناشر، به‌ علت ناآگاهی یا ناآشنایی با ظرافت‌های موضوع، توصیه‌های ویراستار را نمی‌پذیرد و لازم است ویراستار برای پیشنهادهایش استدلال عرضه کند تا آن‌ها را متقاعد کند. متأسفانه پایه‌های نشر اصولی رشد‌ نکرده است و بنا بر سنت، ناشر متن نوشته‌شده را از پدیدآورنده می‌گیرد و خودش بررسی می‌کند. اگر پدیدآور صاحب‌نظر باشد که ویرایش را حذف می‌کند، اگر صاحب‌نظر نباشد آن را به ویراستار می‌سپارد، اما ارتباط ویراستار و پدیدآور را برقرار نمی‌کند. در بسیاری موارد پدید‌آور و ویراستار یکدیگر را نمی‌بینند. گاهی حتی ناشر هم متن ویرایش‌شده را نمی‌بیند و بدون نظارت نهاییِ ویراستار آن را برای انتشار می‌فرستد و بعد از انتشار، فجایعی که رخ داده معلوم می‌شود، مثلاً حاشیه‌نگاری‌های ویراستار داخل متن اصلی تایپ می‌شود یا افتادگی‌های متن که قرار بوده نویسنده یا مترجم آن را اصلاح کند، همچنان در متن بی‌جواب مانده و اثر، با همان نواقص، منتشر می‌شود. اینجاست که تأکید می‌شود ویراستار حتماً نمونه آخر را ببیند. بسیاری از ناشران نمونه نهایی را در اختیار ویراستار قرار نمی‌دهند.

آیا هزینه‌های سنگین انتشار کتاب یا نا‌آگاهی ناشر موجب افت جایگاه ویراستاری در صنعت نشر شده است؟
بسیاری از ناشران، به‌ویژه ناشران نو‌پا، از سازوکار ویرایش و وظایف ویراستار آگاهی ندارند؛ به‌عبارت دیگر، عنوان ویراستاری را شنیده‌اند، اما نمی‌دانند به چه فرایندی اطلاق می‌شود. این تلقی نیز وجود دارد که برخی ناشران ویراستاری را امری تزئینی می‌دانند و صرفاً برای اینکه کتاب را جدی بنمایانند نام و عنوان ویراستار در شناسنامه کتاب می‌آورند.

برخی از ناشران نیز پرداخت هزینه برای ویرایش را هزینه‌ای افزوده می‌دانند، البته که ویرایش خوب و ویراستار حرفه‌ای بر هزینه‌های کتاب اضافه می‌کند که برای ناشران مطلوب نیست و ناشران، در شرایط فعلی اقتصادی، تقریباً از پرداخت این هزینه صرفنظر می‌کنند یا ویراستار را حذف می‌کنند یا با نازل‌ترین قیمت آن را به ویراستار می‌سپارند. در حالی‌که اگر این بخش جدی‌تر گرفته شود، درست است که قیمت کتاب را بالا می‌برد، اما به تولید کتاب خوب منجر می‌شود که کتاب خوب نیز فروشش را تضمین می‌کند.

آیا می‌توان برای ویراستاری تعرفه تعیین کرد. به‌عنوان مثال با عقد قرارداد بین ناشر و ویراستار، درصدی از پشت جلد کتاب را برای ویراستار در نظر گرفت؟
برای پاسخ به این پرسش باید به نکات ظریفی توجه کرد. رقابت بر سر ترجمه و انتشار کتاب‌های پرفروش دنیا در بازار نشر ایران باعث شده که کتاب‌هایی ازاین‌دست با شتاب‌زدگی ترجمه و وارد بازار بشود. ناشران برای کم‌کردن هزینه‌ها، مترجمان کم‌ تجربه و نامجرب را برای ترجمه به کار می‌گیرند و کتاب بدون ویرایش یا بدون ویرایشِ دقیق منتشر می‌شود. اگر در انتخاب مترجم دقت بیشتری بشود و ویراستار توانمندی نیز برای آن انتخاب شود ما بااین‌همه آثار ضعیف مواجه نیستیم. در مواقعی که ترجمۀ ضعیفی به ویراستار توانمندی داده می‌شود، ویرایش به امری سخت و سنگین تبدیل می‌شود طوری که ویراستار گاه باید وظیفۀ مترجم را به عهده بگیرد. اگر ویراستار ناچار بشود وظایف مترجم یا نویسنده را در اصلاح و تکمیل اثر به عهده بگیرد، به نوعی در محتوای متن شراکت داشته است و در این شرایط است که می‌تواند قراردادش را به درصد پشت جلد تغییر دهد یا حتی بخواهد که اسمش روی جلد ذکر شود. آنچه در نشر ایران اتفاق افتاده است، انتشار سریع کتاب است و کم کردن هزینه‌های نالازم. در نشر ناسالم، متأسفانه ویرایش امری غیرضروری و نالازم تصور می‌شود.

با این توضیح آیا امکان تعیین تعرفه برای ویراستاری وجود دارد؟ انجمن برای تعیین تعرفه چه اقدامی کرده است؟
تعرفه بر چه اساس تعیین می‌شود؟ باید توجه داشته باشیم که تعیین تعرفه مبتنی بر چند عامل است که مهم‌ترین آن تعیین ضرورت‌های یک اثر و مسئولیت‌های ویراستار است. به‌عبارتی باید کتاب یا نوشته ارزیابی دقیق بشود که به چه نوع ویرایشی نیاز دارد: ویرایش ساختاری و محتوایی، زبانی، صوری؟ آیا ویراستار با تجربه و توانمند است و تمام شقوق ویرایش را می‌داند؟ آیا ناشر باسابقه و با دقت است و می‌خواهد کتابی باکیفیت منتشر کند؟ آیا پدیدآورنده فردی صاحب‌نظر و صاحب‌سبک است یا کسی که اولین کتابش را منتشر می‌کند؟ آیا اثر برای مخاطبان عام نوشته شده یا مخاطب متخصص یا کودک و نوجوان؟ دادن تعرفه و قیمت برای ویرایش به تمام این عوامل وابسته است و تا این عوامل دانسته نشود، قیمت تعیین شده پایه و اساسی ندارد.

پیشنهاد ما این است که ویراستار ارزیابی دقیقی از کتاب به ناشر بدهد و بنا بر توافق و درخواست ناشر قیمت را تعیین کند. گاه ممکن است ناشر تصمیم بگیرد بخشی از کار را به پدیدآورنده محول کند یا حتی در مواردی پیش آمده که وقتی ویراستار گزارش دقیقی از کتاب می‌دهد، ناشر از انتشار آن صرفنظر می‌کند. در شرایطی که تعاریف دقیق نشده باشد، دادن تعرفه قیمت جز اینکه به تشتت دامن بزند نتیجه‌ای نخواهد داشت. مثلاً وقتی حداقل و حداکثر قیمت را برای ویرایش یک اثر تعیین می‌کنیم چطور باید تعیین کنیم که این ویراستار قیمت حداقل را بگیرد و آن ویراستار قیمت حداکثر را؟

در کمیسیونِ پژوهش انجمن برای رتبه‌بندی ویراستاران و تعیین تخصص و توانمندی آن‌ها و در نهایت، تعیین معیارهایی برای قیمت‌گذاری امر ویرایش کارهایی انجام شده و ویراست اول این رتبه‌بندی تهیه شده است. درصددیم متن تأییدشده را برای کارشناسان و اعضای افتخاری انجمن ارسال کنیم و پس از نهایی شدن این رتبه‌بندی، امیدواریم بتوانیم تعرفه‌ای را تعیین کنیم که مطابق با وضعیت نشر ایران و قابل دفاع باشد.

معیارِ درصدی از پشت جلد کتاب برای تعیین تعرفه آیا معیار قابل اتکایی است؟
تعداد اندکی از ویراستاران، که صاحب‌نام و دارای جایگاه و اعتبارند، چنین درخواستی از ناشران می‌کنند یا در مواردی، خود ناشر قراردادی از این نوع با ویراستار می‌بندد. البته ویرایش این ویراستاران چنان است که کتاب را ارتقاء می‌بخشند و درجِ اسمشان به کتاب اعتبار می‌بخشد. صاحب‌نام بودن، متخصص بودن،  شهرت داشتن و دخالت‌های به‌جا و ارزشمند در متن و محتوا از عواملی است که این نوع ویراستاران را به دریافت وجه بالاتر یا درصدی از پشت جلد محق می‌کند. بدین ترتیب، تعرفه ویرایش می‌تواند براساس کلمه و صفحه یا درصد پشت جلد باشد.

منبع: http://www.ibna.ir/fa/doc/longint/270369

بازدید دانشجویان دورۀ ویرایش از کتابخانۀ حسینیۀ ارشاد

آموزش‌های عملی و کاربردی به دانشجویان دوره‌های ویرایش از جمله اموری است که کمیسیون آموزش انجمن صنفی ویراستاران بر آن تأکید دارد و به همین منظور، در طول دوره‌های آموزشی، دانشجویان با کتابخانه و چاپخانه آشنا می‌شوند. در دومین دورۀ عمومی ویرایش، در تکمیل درس آشنایی با منابع و شیوه‌های استناد با تدریس خانم مهناز مقدسی، از کتابخانۀ حسینیۀ ارشاد بازدید شد. دانشجویان، روز چهارشنبه ۱۹ دی‌ماه، با بخش مرجع کتابخانۀ آشنا شدند و از آنان درخواست شد، با راهنمایی استاد، فهرستی از منابع مرجع را در پاسخ به سؤال‌هایی که به آنها داده شده بود بیابند و مطابق شیوه‌های استانداردِ منبع‌نویسی درج کنند.

این بازدید با هماهنگی مدیر کتابخانۀ حسینیۀ ارشاد، خانم دکتر خراسانچی، و همراهی مدیر بخش منابع مرجع، خانم رحیم‌نژاد، صورت گرفت.

دیدار مشورتی با اعضای افتخاری

یکشنبه ۱۶ دی‌ماه هیئت مدیرۀ انجمن صنفی ویراستاران میزبان برخی اعضای افتخاری خود بود. در این جلسه خانم‌ها گلی امامی، مهشید نونهالی و آقایان سیدعلی آل داود و مجید رهبانی حضور داشتند. این نشست، که به منظور مشورت دربارۀ برنامه‌های علمی انجمن تشکیل شده‌ بود، نتایج ارزشمندی داشت. موضوعاتی چون برگزاری نشست‌های علمی، تشکیل جلسات درس‌گفتار، گفت‌وگو با صاحب‌نظران و رتبه‌بندی ویراستاران از مواردی بود که در این جلسه به مشورت گذاشته شد.

در پایان این نشست استاد سیدعلی آل داود نیز به عضویت افتخاری انجمن درآمدند.

 

[Best_Wordpress_Gallery id=”67″ gal_title=”شورای علمی۱۶-۱۰-۹۷”]