سی‌امین خبرنامۀ انجمن صنفی ویراستاران منتشر شد.
در این شماره مطالبی دربارۀ نشست هشتمین سالگرد تأسیس انجمن صنفی ویراستاران، نقد و مرور کتاب خطۀ ویراستاران، برگزاری نشست یادبود میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی، گلگشت ترجمه و ویرایش ترجمه یک هفته با خشایار دیهیمی، گزارش کمیسیون‌ها و روابط عمومی و برنامه‌های رادیو ویرایش آمده است.
متن کامل خبرنامه را اینجـــــا مطالعه کنید.
ویژهنامهٔ روز ویراستار هرساله اندکی پس از روز ویراستار منتشر می‌شود. مطالب این شمارهٔ ویژه‌نامه در سه بخش تنظیم شده است: سرآغاز، جستارها، یادداشت‌ها. پایان‌بخش مطالب این ویژه‌نامه گفت‌وگوی اختصاصی دربارهٔ مالکیت فکری و حقوق نشر است. گزارش تصویری مراسم پربار روز ویراستار (۱۱ بهمن ۱۴۰۳) نیز در صفحات پایانی درج شده است.
برای دریافت متن کامل ویژه‌نامه به این پیوند مراجعه کنید: Vijhename-1403
هم‌نشینی ویراستاران، مترجمان، نویسندگان و ناشران در روز ویراستار
۱۱ بهمن ۱۴۰۳
انجمن صنفی ویراستاران هم‌زمان با یکصد سالگی استاد احمد سمیعی گیلانی در سال ۱۳۹۹پیشنهاد کرد که روز تولد ایشان را روز ویراستار بنامیم. این پیشنهاد با استقبال اهالی نشر و مدیران فرهنگستان زبان و ادب فارسی مواجه شد. با تلاش‌هایی که در این زمینه صورت گرفت این روز در سال ۱۴۰۲ در تقویم اصناف و حرفه‌ها و مشاغل ثبت شد.
استاد احمد سمیعی گیلانی که بیش از نیم‌قرن از عمر خود را در سِمت‌های سردبیری مجلات معتبری چون نشر دانش، نامۀ فرهنگستان و ویرایش و سرپرستی مجموعه‌هایی چون فرهنگ آثار (ایرانی و اسلامی) صرف کرده بود در ۲ فروردین ۱۴۰۲ درگذشت.
انجمن ویراستاران از سال ۱۳۹۹، هرساله، مراسمی در این روز برگزار می‌کند. در روز ۱۱ بهمن امسال، که به نام و یاد استاد کریم امامی نام‌گذاری شده بود، مراسمی با حضور جمعی از پیشکسوتان، ویراستاران، ناشران، مترجمان و اعضای انجمن برگزار شد. در این مراسم دکتر حسن انوری و دکتر ژاله آموزگار سخنرانی کردند.
نشست روز ویراستار با شعری از استاد بهاءالدین خرمشاهی آغاز شد که آن را عارف خرمشاهی، دبیر نشست، قرائت کرد. عارف خرمشاهی دربارۀ اهمیت و جایگاه ویراستار در نشر صحبت کرد و گام‌های انجمن را در تثبیت شغل ویراستاری و ویرایش مؤثر دانست. وی اشاره کرد که ویراستاری از نظر تاریخی به دهۀ ۱۳۳۰ برمی‌گردد و در دو رویکرد قابل بررسی است؛ رویکرد اول، ویراستاری به سبک احمد سمیعی است که در آن سبک نویسنده گم می‌شود و متن بازنویسی می‌شود و رویکرد دوم سبک ابوالحسن نجفی است که حداقل دخالت را در متن اعمال می‌کرد و تنها غلط‌ها را اصلاح می‌کرد.
نخستین سخنران این نشست، هومن عباسپور، نایب‌رئیس انجمن صنفی ویراستاران، دربارۀ اهمیت روز ویراستار صحبت کرد و اعلام کرد که هیئت‌مدیره از امسال بنا گذاشته که هر سال روز ویراستار را به نام یکی از بزرگان ویرایش نام‌گذاری کند. امسال به نام «کریم امامی» نام‌گذاری شده زیرا نخستین تلاش برای شکل‌گیری انجمن ویراستاران به همت کریم امامی و جمعی از ویراستاران بنام آن زمان انجام شده بود. خوشحالم که هم اکنون در انجمن ویراستاری بخش‌هایی چون عضوگیری و آموزش‌های حرفه‌ای ویراستاری داریم و بخشی از اهداف کریم امامی به دست ما محقق شده، این کار به‌صورت جمعی و در طول ۸ سال انجام شده است.
مسئولیت‌های انجمن ویراستاران از نگاه کریم امامی
هومن عباسپور در ادامۀ صحبت‌هایش به بخش‌هایی از سخنرانی امامی اشاره کرد که در ۱۴ اسفند ۱۳۶۹ در جمع ویراستاران ارائه داده بود. «ویرایش جدید بیشتر از ۳۰ سال در ایران سابقه دارد. بنده خودم ۲۲ سال است که رسماً به این کار آلوده شده‌ام. عرض کردم آلوده، چون ویراستاری وقتی به شخصی سرایت کرد عادت ثانویه‌اش می‌شود و در خواب هم او را رها نمی‌کند. ویراستار در تمام ساعات روز و شب در جست‌وجوی موارد قابل اصلاح است. سر میزِ ناهار می‌خواهد غذایی را که همسرش پخته ویرایش کند. در خیابان که راه می‌رود تابلو مغازه‌ها را ویرایش می‌کند و شب که تلویزیون تماشا می‌کند، به جای آنکه با لذت به تماشای برنامه بنشیند، باز در جست‌وجوی موارد قابل ویرایش است.»
در بخش دیگری از سخنرانی امامی آمده بود: «اگر جامعۀ ویراستاران ایران هیچ کار دیگری نکند جز این که سالی یک بار اهل قلم و اهل نشر و اهل تمیز را زیر یک سقف جمع کند و فرصت اختلاط را به آن‌ها بدهد، خودش کاری خواهد بود، و ای‌بسا پاره‌ای از مسائلی که در امور نشر وجود دارد، حل و فصل بشود. البته ما امیدواریم بیش از این‌ها بکنیم.»
عباسپور همچنین به مطالب دیگری از صحبت‌های امامی اشاره کرد و آن‌ها را با فعالیت‌های انجام‌شده در انجمن مقایسه کرد و گفت: برگزاری نشست فقط یکی از موارد مورد انتظار آقای امامی بود که در این سال‌ها با تلاش انجمن صنفی ویراستاران برآورده شده. عضوگیری، تعیین نرخنامه برای ویرایش، برگزاری کلاس‌های آموزشی، انتشار خبرنامه، ارائهٔ خدمات کارشناسی و معرفی ویراستار به ناشران و مؤلفان، قبول حکمیت در اختلافات پیش‌آمده، از موارد دیگری بود که استاد کریم امامی در اهدافِ تشکیل انجمن برای ویراستاران مطرح کرده بود و جای افتخار است که در این سال‌ها، تمام این موارد در انجمن صنفی ویراستاران محقق شده است.
استاد کریم امامی در ۱۳۸۴ درگذشت. او از افراد تأثیرگذار در حوزۀ ویرایش و ترجمه و نشر است که همچنان اهالی نشر خاطرات بسیاری از او دارند و از ایشان به نیکی یاد می‌کنند.
ردپای ویرایش در کتیبه
سخنران دیگر این نشست، دکتر ژاله آموزگار اسطوره‌پژوه و استاد بازنشستۀ دانشگاه تهران، گفت: من عادت ندارم خودم را نخود هر آشی کنم، مرا چه به ویراستاری! پس اجازه دهید دربارۀ ویراستاری هم به گذشته‌ها استناد کنم و به ریشه‌های ویراستاری در ایران باستان بپردازم. وی در ادامه گفت: حضور ویراستاران در دستگاه هخامنشی و بابلی کتمان‌ناپذیر است. کافی است به کتیبهٔ بیستون توجه کنیم، پنج ستون با ارتفاع ۶۰ متر، به سه زبان فارسی باستان، اکدی و ایلامی، داریوش را معرفی می‌کنند و شورش‌هایی را که در زمان او اتفاق افتاده شرح می‌کنند که مطالبی ظریف و دقیق در شیوهٔ نوشتن خود کتیبه بر آن‌ها مثبوت است. معلوم است که سنگ‌تراش به تنهایی این مطالب را در دل سنگ به‌وجود نیاورده و عقل سلیم حکم می‌کند که این مطالب بارها بررسی و ویراستاری شده‌اند تا برای ثبت در تاریخ آماده شوند.
آموزگار همچنین گفت: در نامهای به‌جای‌مانده از آشوربانیپال می‌بینیم که او به حکمرانی در بابل دستور داده است که همراه با دبیران به جست‌وجوی لوحه‌ها برود. وظیفهٔ این دبیران انتقال متن‌ها به لوحه‌های گلی بوده است و آن‌ها در حین انجام این کار ویراستاری هم می‌کردند. اگر جایی از لوحه‌ها محو شده بود، آن را خالی می‌گذاشتند، اگر مطلبی نامفهوم بود، توضیحات خود را به آن‌ها اضافه می‌کردند ولی آن‌ها این توضیحات را مستقیماً به لوحه‌های اصلی اضافه نمی‌کردند، بلکه آن را بر روی موم یا آجرچوب می‌نوشتند و ضمیمهٔ لوحه‌ها می‌کردند و این کار همان ویراستاری است.
همچنین در کتیبهٔ شوش، که منشور احداث کاخ شوش است، حضور ویراستارانی در جمع‌آوری و تدوین مطالب، ضروری به نظر می‌رسید. در این منشور مسائل متعددی ثبت شده است، اینکه چگونه برای بنای کاخ شن ریختند و چگونه خشت زدند و ستون‌های سنگی را از ایلام آوردند و فیروزه را از خوارزم و چوب درخت صدر را از لبنان آورده‌اند. برای به دست آمدن همچین متن خوش‌آهنگ و یکپارچه‌ای که شامل مقدار زیادی از اطلاعات است، باید کسانی به بایگانی‌ها رجوع می‌کردند، اطلاعاتی را که در طی سالیان جمع‌آوری شده بود دسته‌بندی می‌کردند و آن را به شکل ویراسته و نهایی‌اش، که در دست ماست، تبدیل می‌کردند. در تولید آنچه از تمدن بشری در دست ماست، ویراستاران نقش مهمی برعهده داشتند.
دکتر آموزگار در پایان سخنرانی خود از زحمات ویراستاران در پیراستن متن‌ها قدردانی کرد و به آنان توصیه کرد که سعی کنند سلیقۀ خود را در ویرایش به نویسنده تحمیل نکنند.
ویراستار باید آثار مهم و درجه اول را بخواند
دکتر حسن انوری، فرهنگ‌نگار برجسته، در صحبت‌های خود تعریفی از ویراستاری ارائه داد و گفت: نوعی از زبان وجود دارد که در آن ضعف و غلط و عنصر نامطلوب وجود ندارد. ویراستاری یعنی تبدیل متنی که این صفات را ندارد به متنی که این صفات را دارد. اما زبان معیار چگونه حاصل می‌شود؟ رفتن به کلاس ویراستاری، و مطالعهٔ «غلط ننویسم» و «فرهنگ درست نویسی» و «درست و نادرست» برای این امر کافی نیست. ویراستار باید آثار مهم و درجه اول بسیاری بخواند. مثلاً باید مقالات دکتر خانلری را، نه یکی دوبار، که ده بار خوانده باشد. در گذشته هم این کار را می‌کردند. درگذشته، به جای وزارت‌خانه، دیوان وجود داشت، از جمله دیوان رساله و دیوانه خراج که در این دیوان‌ها برای اینکه دبیرِ خوب تربیت کنند از آن‌ها می‌خواستند که آثار خوب فارسی را حفظ کنند. دبیران برای اینکه بتوانند نامه‌های خوبی بنویسند و مکاتبات حاکمان را انجام دهند، گلستان سعدی و مقامات حریری (به زبان عربی) را حفظ می‌کردند. با این کار ساخت‌های زبان معیار در ذهنشان تثبیت می‌شد. ذهن است که باید به جمله‌ها واکنش نشان بدهد. کتاب فرهنگ درست‌نویسی خود‌به‌خود به جمله‌ها واکنش نشان نمی‌دهد. اگر زبان معیار جزو ذهنیت شما نباشد، نمی‌توانید ویراستار خوبی باشید.
دکتر انوری، دربارۀ اهمیت زبان فارسی گفت: زبان فارسی از زبان‌های ظریف و خوش‌آوای جهانی است. کدام زبان را می‌شناسید که آثار برجسته‌ای چون شاهنامه، دیوان حافظ و گلستان سعدی داشته باشد؟ شاهکار‌های به‌جامانده به زبان فارسی در زمرهٔ بهترین آثار ادبی جهان‌اند.
وی دربارۀ جایگاه شاهنامه در ادبیات جهان گفت: شاهنامه در رتبۀ اول چهار اثر برتر شناخته شده در جهان است. یعنی به ترتیب رتبۀ اول: شاهنامه از فردوسی کبیر، رتبۀ دوم: ایلیاد از هومر، رتبۀ سوم: کمدی الهی دانته و در رتبۀ چهارم: مجموعه آثار شکسپیر است. این چهار اثر یادآور شکوه ادبی بشری است.
دکتر انوری در ادامه اضافه کرد: از هر کدام از این چهار اثر ادبی یک جمله انتخاب شده، از کتاب شاهنامه «توانا بود هر که دانا بود…»، از مجموعۀ شکسپیر «بودن یا نبودن»، از کمدی الهی جمله‌ای که زئوس در خطاب به آدمیان در سفر به جهان بعدی دارد، همچنین از ایلیاد و ادیسه این جمله مشهور که «من نیرومندترینم هر که باور ندارد بیازماید». آن‌ها، پس از خوانش این چهار جمله، جملۀ شاهنامه را از همه انسانی‌تر و درست‌تر و دارای بقای بیشتری یافتند.
دکتر انوری دربارۀ زبان فارسی گفت: زبان فارسی رشتهٔ پیوند اقوام مختلف ایرانی است و این زبان با هویت ملی ما گره خورده است. اهمیت دیگر زبان فارسی این است که گویشوران زیادی دارد. علاوه بر ایرانیان، ساکنان هرات در افغانستان و جمع کثیری از ساکنان تاجیکستان به فارسی حرف می‌زنند و سال‌هاست که کتاب‌های آموزش زبان فارسی ما در سراسر دنیا به اقلیت‌های فارسی‌زبان در کشورهای دیگر آموزش داده می‌شود. تخمین زده می‌شود که ۳۰۰ میلیون فارسی‌زبان در جهان وجود دارد. و با این توضیحات باید گفت تا زمانی که تمدن در جهان وجود دارد، زبان فارسی هم پاینده خواهد بود.
دستاوردهای انجمن
مهناز مقدسی، دبیر انجمن و سخنران بعدی این نشست، دربارۀ گرفتن مجوز این انجمن از وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: این انجمن که مجوز خود را از وزارت کار دریافت کرده، توانست با مکاتبه و پیگیری و همکاری با سایر انجمن‌ها، زمینه را برای عقد تفاهم‌نامه‌ای میان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فراهم کند که به‌استناد این تفاهم‌نامه، انجمن‌هایی که فعالیت آن‌ها در حوزهٔ فرهنگ، هنر و رسانه باشد، بتوانند مطابق با شیوه‌نامه‌ای جدید فعالیت کنند. انجمن صنفی ویراستاران به‌موجب این تفاهم‌نامه در سال ۱۴۰۰ کشوری شد، اما با تغییر دولت، این تفاهم‌نامه و مجوز کشوری انجمن ویراستاران ملغی شد و به ناچار این انجمن فقط توانست حوزهٔ جغرافیایی خود را از شهر تهران به استان تهران تغییر دهد. مقدسی اظهار امیدواری کرد که با تلاش‌هایی که صورت گرفته امید است دوباره این تفاهم‌نامه به جریان بیفتد و انجمن صنفی سراسری ویراستاران احیا شود.
مقدسی با اشاره به تأکید رئیس هیئت‌مدیره، خانم گلی امامی، بر توسعۀ امر آموزش، اعلام کرد که بخش آموزش به مدیریت آقای مهدی قنواتی تاکنون بیش از ۹۰۰ دانشجو را آموزش داده است. این دانشجویان در مجموع در هفت دورۀ جامع نگارش و ویرایش و سه دورۀ جامع نگارش و ویرایش متون کودک و نوجوان و چندین کارگاه جنبی آموزش دیده‌اند.
مقدسی در پایان به مهم‌ترین فعالیت‌ها و دستاوردهای انجمن اشاره کرد از جمله تعیین نرخنامۀ ویرایش و قراردادن آن در وبگاه انجمن، تهیۀ نمونۀ قرارداد برای ویراستاران و ناشران، انتشار خبرنامه، انتشار ویژه‌نامۀ روز ویراستار، تأسیس رادیو ویرایش، انتشار چند جشن‌نامه و یادنامه و نیز سه نوبت اهدای کتاب به کتابخانه‌ها.
او افزود هر سال که پیام تبریک دانش‌آموزان مدرسۀ دخترانۀ طیبۀ نصیرآباد به انجمن می‌رسد خوشحال می‌شویم که توانسته‌ایم حدود ۱۳۰۰ عنوان کتاب را در سال ۱۴۰۰ به این مدرسه اهدا کنیم.
خانم گلی امامی، رئیس هیئت‌مدیره، در ادامۀ جلسه، با تبریک روز ویراستار به حاضران و تشکر از اعضای انجمن و برگزارکنندگان نشست، به تلاش‌های این انجمن برای شغلی که چند سال پیش اصلاً شناخته‌شده نبود اشاره کرد و گفت با ثبتِ روز ویراستار می‌توان گفت روزگاری نجف دریابندری می‌گفت اگر جوانی به خواستگاری دختری برود و بگوید ادیتور و ویراستار است، کسی شغل او را به رسمیت نمی‌شناسد اما امروز همه این شغل را می‌شناسند پس مبارک است این روز به همۀ ویراستاران که در تقویم نیز ثبت شده‌اند.
اصغر مهرپرور، عضو هیئت‌مدیرهٔ انجمن با یادکرد تلاش‌های کریم امامی گفت: «من ۵۹ سال خدمت‌گذار نشر ایران بوده‌ام و بیش از پنجاه سال شاگرد استاد امامی بوده‌ام و بسیار از ایشان آموخته‌‌ام. خانم امامی چند سال پیش ساعت استاد امامی را به من هدیه داد، ساعتی که ۵۰ سال دست آقای امامی بوده و من هر روز این ساعت را به یاد ایشان در دست می‌کنم. مهرپرور از خادمان نشر قدردانی کرد و گفت که ما قدردان زحمات کسانی چون کریم امامی هستیم.
تقدیر از پیشکسوتان نشر و ویرایش
هیئت‌مدیرۀ انجمن ویراستاران در بخش انتهایی این نشست از پنج پیشکسوت حوزۀ نشر و ویرایش قدردانی کرد. این قدردانی سومین مراسم قدردانی از پیشکسوتان بود که در سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ اولین و دومین مراسمِ آن برگزار شده بود.
در این مراسم از استادان حسن انوری، ژاله آموزگار، فریبرز مجیدی، ع. پاشائی، محمدرضا شیروانی تقدیر شد و جوایزی از طرف انجمن و مؤسسۀ فرهنگان و ایران کتاب به آنان اهدا شد.
برنامه‌های دیگر روز ویراستار
در مراسم روز ویراستار فیلم مستندی از کریم امامی نشان داده شد. این فیلم بخشی از مستند یک ساعته‌ای بود با نام از پست و بلند ترجمه که در سال ۱۳۷۸ به همت امیرحسین بهبهانی تهیه شده ولی اکران نشده بود. همچنین چند گزارش تصویری «تاریخچۀ ویرایش»، «مروری بر فعالیت‌های انجمن»، «گزیدۀ عکس‌های کریم امامی» (که ایشان از چهره‌های فرهنگی و جلسات کتاب امروز عکاسی کرده بود) به نمایش درآمد.
در این نشست بیش از ۲۲۰ ویراستار، مترجم، نویسنده، ناشر و اعضای هیئت‌مدیرۀ پیشین و کنونی انجمن و دانشجویان دوره‌های انجمن حضور داشتند.
برخی شخصیت‌های سرشناس که در این مراسم شرکت کردند بدین قرارند: آقایان و خانم‌ها: اسماعیل جنتی، سام گیوراد، بهروز صفرزاده، مهشید نونهالی، نرگس پرویزی، نورالله مرادی، محبوبه مهاجر، ایران گرگین، شهناز خانلو، فرخنده آقایی، اکرم سلطانی، فهیمه شانه، مزدک انوشه، محمد تقی‌زاده، دکتر گلشنی، شهلا انتظاریان، محمدرضا مرعشی‌پور، حمیدرضا مهاجرانی، زینب یونسی، محسن صلاحی‌راد، پوریا گل‌شناس، حامد ارم‌جو، ارسلان فصیحی، فرمهر منجزی.
از ناشران و مرکز فرهنگی: مسعود کازری (نشر خورشید)، منصور کازری (نشر مهناز)، آقای رئیس دانا (نشر نگاه)، آقای رامسری (نشر معین)، آقای فخری‌زاده (نشر روزنه)، کامران خسروی (سایت آوانگارد)، فتح‌الله فروغی (نشر شورا)، عاطفه محمدی و مجید شاه‌بداغی (کوئیک استودیو)، اشکان محمدی (ایران کتاب)، سیمه خاتونی (خبرگزاری ایبنا)، وحید شایسته (مدیر شهر کتاب اردیبهشت)، عسل ریحانی (نشر چامه)، سمانه رزاقی (نشر نفیر)، محمدعلی مدنی (انتشارات تصمیم)، نیلوفر تیموریان (انتشارات ایران باد)، احمدرضا حجارزاده (خبرنگار)، محمد صابری (خبرنگار)، پژمان موسوی (سردبیرمجلۀ تجربه)، آقای مختارپور (از مدیران مؤسسه فرهنگان)، آقای صادقیه (مدیر منابع انسانی ایران کتاب)
شعر استاد بهاءالدین خرمشاهی برای انجمن ویراستاران
از فرانکلین سنت ما شد به ما آموخته
داده شد آموزش این سنت به چند آموزگار
از چراغی می‌شود روشن بلی صد‌ها چراغ
چون تو یاری پروری، او پرورد بسیار یار
چندسالی کمتر از سال هزار و چارصد
مجمع ویراستاران هودجی شد راهوار
تا که علم و فن ویرایش شود مردم‌پسند
هر به سالی یا دو سالی دوره‌ای شد برگزار
دیدگاه‌های خود را دربارۀ این قرارداد تا ۱۵ اسفند به رایانامۀ Anjoman.virastar@gamil.com ارسال بفرمایید.
روز چهارشنبه، یازدهم بهمن 1402، به مناسبت نکوداشت استاد احمد سمیعی(گیلانی) و گرامیداشت روز ویراستار مراسمی در فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزار شد. در این مراسم غلامعلی حداد عادل، موسی اسوار، جعفر شجاع کیهانی و هومن عباسپور سخنرانی کردند.
در ابتدای جلسه، غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، استاد سمیعی را سرمایه، تکیه‌گاه، مرجع و ملجأ و چهرۀ سودمند و خدمتگزار، نه تنها برای فرهنگستان، بلکه برای فرهنگ ایران، معرفی کرد. او از منش استاد سمیعی در جلسات علمی و در مراسم روز تولدش،که هر سال در فرهنگستان برگزار می‌شد، گفت و به مقالۀ مفصل خود با عنوان «صد سال دانایی» اشاره کرد که قرار است به‌عنوان سرمقاله در مجلۀ نامۀ فرهنگستان منتشر شود.
حداد عادل، ضمن اشاره به ویژگی‌های اخلاقی و علمی استاد سمیعی بر این نکته تأکید کرد که جا دارد هرسال سالروز ولادت
استاد سمیعی را با عنوان تازه‌ای جشن بگیریم چرا که او علاوه بر ویراستار، مترجم، نویسنده، متفکر، مدیر و زبان‌شناس بود. او در پایان سخنرانی خود، استاد سمیعی را حلقۀ وصل فرهنگستان و انجمن صنفی ویراستاران دانست و این پیوند را پیوندی برقرار شمرد.
سخنران دوم این نشست، موسی اسوار، مترجم و عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، از صفات و خصایص استاد سمیعی یاد کرد. وی برجسته‌ترین خصلت سمیعی را عشق به ویراستاری دانست و ویژگی‌های او را چنین برشمرد: ایثار در ویرایش، توجه به آداب ویراستاری، حفظ احترام صاحب اثر و تعامل با او، کوشایی و پشتکار در هر شرایط، سکوت و صبوری و روحیۀ دانشجویی و عشق به خواندن.
اسوار ویرایش را روندی جانکاه تلقی کرد که در وجود استاد سمیعی سرشته شده بود و استاد سمیعی از این موضوع نه‌تنها ناراضی نبود بلکه به این کار عشق داشت.او بیش از نیمی از عمر خود را وقف ویرایش کرد و هرگز از این کار خسته نمی‌شد.
موسی اسوار ضمن ستایش فعالیت‌های استاد سمیعی در حوزۀ ویرایش، او را از بزرگان عرصۀ ترجمه دانست و افزود که اگر استاد سمیعی تنها به امر تألیف و ترجمه می‌پرداخت، شمار آثارش به واقع به صد عدد می‌رسید. بر تلاش‌های ایشان باید ویرایش مقالات و سرپرستی چند مجله و ترجمۀ و تألیف مقالات فرهنگ آثار را افزود.
جعفر شجاع کیهانی، عضو هیئت علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و از شاگردان استاد سمیعی، از نحوۀ آشنایی با استاد سمیعی از طریق آثار ایشان و شاگردی در محضر وی، در دانشگاه گیلان سخن گفت. وی گوشه‌هایی از مقاله‌ای را خواند که برای نکوداشت استاد سمیعی باعنوان «تاثیر اختیار در جریان جبر تاریخی زندگی استاد آفرینش‌گر،احمد سمیعی گیلانی» نوشته بود و در آن مروری کرده بود به فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی احمد سمیعی. کیهانی، در میان صحبت‌ها، به نثر زلال و پاکیزه و روحیۀ علمی و خلاقیت سمیعی اشاره کرد و او را شخصیتی بی‌نظیر توصیف کرد و صفت «سرو بلند زبان و ادب فارسی» را شایستۀ او دانست. وی همچنین، به نقل از خاطرات استاد سمیعی، اشاره کرد که نخستین جرقۀ زیبا نوشتن در دل استاد سمیعی در دوران دبستان و در درس انشا زده شد و او را به خواندن متون کلاسیک کشاند و مهارت او در نوشتن، در سال‌های بعد، از دانش او به متون کهن و داشتن تسلط به انواع نثرها نشئت می‌گرفت.
هومن عباسپور، نایب رئیس انجمن صنفی ویراستاران، بر اهمیت میراث استاد سمیعی و معرفی او به آیندگان برای جوانانی که محضر او را درک نکرده‌اند و فقط نام او را شنیده‌اند تأکید کرد.
عباسپور از سنت سمیعی به معنای سیر و سلوک و رفتار و اندیشه و قلم او سخن گفت. او وجه بارز این سنت را مردم‌داری و سعۀصدر و احترام به کسانی که آثارشان را ویرایش کرده بود دانست و به نقل آموزه‌هایی از سمیعی پرداخت که صاحب اثر را، به هر میزان سواد و در هر مرتبۀ اجتماعی، باید قانع کرد، نه اینکه به اتکای رتبۀ دانشگاهی یا حتی منزلت علمی او را مرعوب کرد.
عباسپور از فروتنی سمیعی یاد کرد و افزود او، بر خلاف عادت رایج، همواره ویراستار را مدیون صاحب اثر می‌دانست که با هر اثری که ویرایش می‌کند بر دانش خود می‌افزاید. او وجوه دیگر سمیعی را شاگرد پروری، در کنار ملاحظات شخصی و بازنگری و انتقاد از خویشتن، دانست.
عباسپور بر اهمیت انتشار آثار منتشر نشدۀ استاد سمیعی، که شمار آن‌ها بسیار است، تأکید کرد و از فرهنگستان زبان و ادب فارسی تقاضا کرد، که در صورت موافقت فرزندان محترم استاد، گروهی از فرهیختگان و شاگردان استاد را برای تدوین و آماده‌سازی و انتشار یادداشت‌هایی از استاد سمیعی بگمارند. وی در ادامه گفت که برخی مطالب استاد را، که نثری فخیم دارد، می‌توان برای مخاطبان جوان و به فراخور آنان ساده‌تر کرد تا به کتاب‌های درسی اضافه شود.
عباسپور افزود ویرایش‌های استاد سمیعی در دانشنامه‌ها و نشریات و خاطرات دیگران از استاد اگر منتشر بشود ارزشمند خواهد بود.
در پایان هومن عباسپور اعلام کرد که در آماده‌سازی و تدوین آثار استاد سمیعی، در همۀ مراحل، فرهنگستان زبان و ادب فارس می‌تواند انجمن صنفی ویراستاران را، که اصحابش همگی شاگردان و همکاران استاد سمیعی بودند، در کنار خود داشته باشد.
در این جلسه برخی شخصیت‌های فرهنگی و استادان و اعضای فرهنگستان و اعضای انجمن و نیز خانوادۀ استاد سمیعی حضور داشتند. از جمله استادان دکتر حسن انوری، دکتر حسین قاسم‌پور، دکتر محمدرضا نصیری، دکتر محمد دبیرمقدم، دکتر آبتین گلگار، دکتر اکبر ایرانی، مهشید نونهالی، نسرین پرویزی، آمنه بیدگلی در این نشست حضور یافتند.
این نشست در ساعت ۱۲:۳۰ پایان یافت.
۱. نقش انجمن‌های صنفی در توسعۀ فعالیت‌های فرهنگی‌هنری
۲. انجمن صنفی ویراستاران؛ بایدها و نبایدها
۳. معرفی انجمن‌های حوزۀ ویرایش در دیگر کشورها
۴. آشنایی با ویراستاران تأثیرگذار (ایران و جهان)
۵. جایگاه ویرایش در نشر استانی و در شهرستان‌ها
۶. جایگاه نرخنامۀ ویرایش انجمن در بین ویراستاران و ناشران
۷. تأثیر دوره‌های آموزشی در پرورش ویراستار
۸. محدودۀ ویرایش و مسئولیت ویراستار: پیش از تولید اثر، پس از انتشار
۹. دوره‌های آموزش ویرایش؛ بایدها و نبایدها
۱۰. زنان ویراستار، جایگاه زنان در حوزهٔ ویرایش
۱۱. ویرایش در آثار کودک و نوجوان
۱۲. نقش ویراستار در ترویج کتاب‌خوانی
حجم مطالب:حداکثر ۱۲۰۰ کلمه
هر شخص حداکثر می‌تواند دو مطلب ارسال کند؛
هر مطلب، جداگانه، در یک فایل ورد تایپ شود؛
چنانچه مطلب نیاز به تصویر داشته باشد، تصویرباکیفیت ضمیمه شود؛
مطلب باید ساختار مناسب با محتوا داشته باشد و پاکیزه و بدون ایرادهای ویرایشی باشد.
هنگام ذخیرۀ فایل نام فایل به این صورت نوشته شود:
عنوان مطلب ـ نام نویسنده ـ تاریخ
نمونه: نرخ ویرایش و تورم ـ سمیه احمدی ـ ۲۰-۱۰-۱۴۰۲
مطالب از طریق رایانامه به نشانی: anjoman.virastar@gmail.com به دبیرخانه ارسال شود؛
بعد از ارسال، چنانچه پیام اعلام‌وصول دریافت نکردید با دفتر انجمن تماس بگیرید. ۰۲۱۸۸۵۱۴۶۱۳
آخرین فرصت ارسال مطالب ۳۰ دی ۱۴۰۲ است؛
این فراخوان محدود به اعضا نیست اما مطالب اعضای پیوستۀ انجمن صنفی ویراستاران در اولویت است.
دبیرخانه در ویرایش مطالب آزاد است.
اوایل دی‌ماه ۱۴۰۱ فراخوانی برای دریافت مطالب از ویراستاران و اعضای انجمن صنفی ویراستاران منتشر شد تا ویژه‌نامه‌ای به مناسبت یازدهم بهمن، روز ویراستار، تدوین شود. مطالب متعددی با محتواهای متنوع به قلم اعضای انجمن و اهالی فرهنگ به دبیرخانۀ انجمن ارسال شد که از میان آن‌ها ۲۳ مطلب در این ویژه‌نامه آمده است.
امیدواریم با حمایت و همکاری این عزیزان ویژه‌نامه‌های دیگری نیز منتشر کنیم.
ویژه‌نامۀ روز ویراستار را از اینجــا دریافت کنید.
روز سه‌شنبه، یازدهم بهمن، به مناسبت گرامیداشت روز ویراستار نشستی صمیمی در کتاب‌فروشی فرهنگان، با حضور استادان و پیشکسوتان حوزۀ نشر و ویرایش و برخی از اعضای انجمن صنفی ویراستاران، برگزار شد. استادان گلی امامی، مهشید نونهالی، هرمز همایون‌پور، سیدعلی آل‌داوود، فرخنده آقایی و چند تن از اعضای هیئت‌مدیرۀ انجمن مهدی قنواتی، هومن عباسپور، مهناز مقدسی و نازنین خلیلی‌پور در این نشست دربارۀ موضوعات متعددی صحبت کردند.
یازدهم بهمن به‌مناسبت زادروز استاد احمد سمیعی (گیلانی) و به پیشنهاد انجمن صنفی ویراستاران «روز ویراستار» نام گرفته است و امید است، با پیگیری‌های فرهنگستان زبان و ادب فارسی و تأیید شورای انقلاب فرهنگی، این روز در تقویم رسمی کشور ثبت گردد.
این نشست با صحبت دربارۀ اهمیت تعیین روزی به نام «روز ویراستار» و تأثیر آن در بین اهالی این صنف و جامعۀ نشر آغاز شد. گلی امامی، رئیس هیئت‌مدیرۀ انجمن، گفت: ویرایش مقوله‌ای است که بسیاری از مردم با مفهومش چندان آشنا نیستند. لازم بود روزی برای آن انتخاب و نام‌گذاری شود و چه بهتر که زادروز بزرگِ همۀ ویراستاران استاد احمد سمیعی (گیلانی) را برای آن انتخاب کنیم که این اسم و مفهومش آرام‌آرام در بین افراد و کتاب‌خوان‌ها جا بیفتد و همه بفهمند که ویراستار و ویرایش چیست. من به همۀ شما که از ویراستاران جوان هستید این روز را تبریک می‌گویم.
سیدعلی آل‌داوود، پژوهشگر و عضو افتخاری انجمن، گفت در ۱۳۳۲ و ۱۳۳۳، که بنگاه ترجمه افتتاح شد، دکتر احسان یارشاطر به اهمیت آن پی برد. بعد از آنکه مؤسسۀ فرانکلین تشکیل شد و ویرایش را به‌صورت جدی‌تر و وسیع‌تری پی‌گرفت، افراد بیشتری برای این کار جذب شدند؛ افرادی مثل استاد سمیعی، نجف دریابندری و کریم امامی. ولی این کار در همان زمان هم عمومیت نداشت. بعد از انقلاب، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای ویرایش اجر مادی و معنوی در نظر گرفت و همین موجب ابتذال برای این رشته شد، چون برخی ناشران و اشخاص و نویسندگان که می‌خواستند فرزندان و نزدیکانشان از این امتیازها بهره‌مند بشوند، اسم آن‌ها را در صفحۀ حقوقی کتاب‌ها درج می‌کردند و این کار خطرناکی بود. به نظر من تشکیل انجمن ویراستاران این حسن را به همراه خواهد داشت که کم‌کم ویرایش به‌صورت رشته‌ای جدی دربیاید و کسانی که می‌خواهند ویراستار بشوند در این انجمن پرورش بیابند. ناشران هم بفهمند که انجمنی وجود دارد و سعی کنند از ویراستارانی کمک بگیرند که در جای معتبر آموزش دیده‌اند. تشکیل انجمن ویراستاران قدم مثبت و بزرگی است که این خدمت بزرگ را به جامعۀ فرهنگی نشان بدهد.
هرمز همایون‌پور، مترجم و عضو افتخاری انجمن ویراستاران، به مسئولیت‌های ویراستاران اشاره کرد و دربارۀ حدوحدود ویرایش گفت خیلی از ویراستاران سلیقۀ خودشان را اعمال می‌کنند. چندی پیش یکی از نویسندگان به من زنگ زد و گفت ویراستار کتابی که ترجمه کردم معادل‌هایی از معادل‌های برساخته را به جای معادل‌های من گذاشته که باعث شده متن نامفهوم بشود و از این بابت معترض بود. یکی از تأکیدهای انجمن علاوه بر اقدام خوبش برای نام‌گذاری روز ویراستار باید این باشد که ویراستار سلیقۀ خود را بر متن تحمیل نکند و بین ویراستار و صاحب‌اثر گفت‌وگو و تعامل صورت بگیرد. من از دور و نزدیک شاهد تلاش‌های انجمن بوده‌ام و خوشحالم که این انجمن پا گرفته است و امیدوارم روزبه‌روز سلطه و نفوذ و اعتبارش افزایش یابد.
مهشید نونهالی نیز روز ویراستار را به حاضران تبریک گفت و ادامه داد به نظرم انجمن باید برای امری مهم پیش‌قدم بشود و آن اینکه ناشران توجیه شوند باید با ویراستارانِ کارکشته کار کنند، چون بسیاری از کتاب‌ها که منتشر می‌شوند واقعاً ضعیف‌اند. برخی مترجمان می‌گویند ویراستار سبک من را به هم زده، درحالی‌که مترجم سبک ندارد و سبک متعلق به نویسنده است. باید پرسید که چرا ناشران قبول می‌کنند کسانی که به الفبای یک زبان آشنایی ندارند، کتاب‌های مهمی را ترجمه کنند. مثلاً کتابی که نویسنده‌اش به خاطر زبانش بسیار معروف است و رمانش حاوی دریایی از واژگان و اصطلاحات و ترکیبات است، با دایرۀ واژگان بسیار محدود ترجمه می‌شود و گاهی اصطلاحاتش به‌نادرستی ترجمه می‌شود و وقتی از مترجم پرسیده می‌شود در پاسخ می‌گوید مگر چه فرقی می‌کند که این واژه یا اصطلاح را این‌طور ترجمه کرد. متأسفانه مترجمانی داریم که واقعاً زبان فارسی نمی‌دانند و جای تعجب است که یک‌ماهه کتاب ترجمه می‌کنند درحالی‌که خواندن همان کتاب حداقل یک ماه زمان می‌برد. به نظرم باید ناشران جلو نشر این‌همه ترجمه را بگیرند.
نونهالی دربارۀ مشکلات رشتۀ مترجمی گفت که به نظرم باید روش تدریس دوره‌های مترجمی زبان در دانشگاهها تغییر کند چون این مشکل در قلم استادان دانشگاهها هم دیده می‌شود. چندی پیش کتابی به دستم رسید که باید آن را ویرایش می‌کردم و مترجم آن استاد سرشناسی بود، اما ترجمه‌اش با همین دایرۀ واژگان محدود انجام شده بود. استادان ترجمه آن‌قدر که کتاب به زبان اصلی و فرانسه خوانده‌‌اند به زبان فارسی کتاب نخوانده‌‌اند. خب چنین استادانی ترجمه را تدریس می‌کنند و دانشجویان هم همین روش را پی می‌گیرند.
مهدی قنواتی، عضو هیئت‌مدیرۀ انجمن، گفت ما در انجمن وقتی روز ویراستار را مطرح کردیم نظرمان این بود که این امر لازم است و حتی برای ثبت آن هم مراتب اداری را دنبال کردیم. از زمانی که به دنبال تأسیس انجمن بودیم و اساسنامۀ آن را به‌دقت نوشتیم قصدمان فقط ارتقای سطح دانش و جایگاه ویراستاران بود و خوشحال می‌شویم دوستان مشاوره بدهند تا راه‌های بهتری را در آینده پیش بگیریم.
آزاد عندلیبی، که به نمایندگی از نشر نو در جلسه حضور داشت، گفت شنیدن اینکه یک روز به نام روز ویراستار تعیین شده خوشحال‌کننده است و طبیعتاً بازخورد بیرونی آن این است که جامعه این صنف و این گروه را بشناسد. چیزی هم هست که باید پیش از این مطلب به آن فکر کرد، اینکه ما باید در درون صنف خودمان ویراستار را به رسمیت بشناسیم. ویراستار باید خودش را تعریف کند و به رسمیت بشناسد. اگر انجمنی به نام ویراستاران تأسیس شده، پیش از هر جا و اول از همه باید مسئله‌اش را با ناشران حل کند و خودش را به ناشران بشناساند و موقعیتش را در درون نشر تثبیت کند. خیلی خوب بود که در این پنج سال انجمن از ناشران دعوت می‌کرد و با آن‌ها گفت‌وگو می‌کرد برای اینکه زمینه‌ای به وجود بیاید که وقتی انجمن روز ویراستار و دستمزد و نرخ‌نامه‌ای را تعیین می‌کند ده ناشر از ناشران بزرگ فعالیت این انجمن را قبول کنند. در این صورت است که انجمن ثبات خواهد یافت.
مهناز مقدسی، دبیر انجمن، در پاسخ به برخی نکته‌های مطرح‌شده در جلسه گفت انجمن صنفی ویراستاران در شرایطی شکل گرفت که پیش از آن چند تلاش نافرجام برای تأسیس انجمن در دهۀ هفتاد صورت گرفته بود و این انجمن نخستین انجمن در این حوزه است که تشکیل شده. با این حال، تمام تلاش هیئت‌مدیرۀ انجمن از همان ابتدا این بوده که به بدنۀ نشر نزدیک بشود. در همان سال‌های نخست با ناشران و انجمن‌های فرهنگی جلساتی گذاشتیم و در تمام نمایشگاه‌های کتاب حضوری فعال داشتیم و ده‌ها نشست با ناشران گذاشتیم. حتی در مرکز نشر دانشگاهی جلسه و کلاس آموزشی گذاشتیم و در انتشارات مجد نشستی با حضور استاد پرهام و خانم امامی برگزار کردیم. ما در حد توانمان با ناشران ارتباط برقرار کردیم. در همین سال اخیر با 15 ناشر برای معرفی نرخنامۀ ویرایش و نظر گرفتن از آن‌ها جلسه گذاشتیم. گزارش تمام دیدارها و فعالیت‌هایمان در فضاهای مجازی و وبگاه انجمن و خبرگزاری‌ها درج شده است. ما بارها تلاش کردیم که با ناشران بزرگ هم جلسات گفت‌وگو بگذاریم اما متأسفانه نشر در ایران یک‌پارچه و متحد نیست و ناشران هر کدام جزیره‌ای مستقل از هم‌اند. در جلساتی که با برخی ناشران داشتیم آن‌ها از ویرایش و ویراستار دفاع می‌کردند و ویرایش را امری ضروری می‌دانستند، اما وقتی در عمل برای ویرایش کتاب‌هایشان ویراستار خوب معرفی میکنیم می‌بینیم حاضر نیستند برای ویرایش خوب هزینه کنند و حتی مشتاق نیستند که کتابشان ویرایش خوبی بشود و ترجیح می‌دهند به جای ویرایش با نویسنده یا مترجم خوب همکاری کنند که متنشان نیاز به ویرایش نداشته باشد یا فقط ویرایش صوری بخواهد.
مهدی قنواتی در تأکید بر اینکه انجمن ارتباط مؤثری با بدنۀ نشر داشته گفت که اولین کارگاه آموزشی انجمن در دل یک نشر برگزار شد. نخستین دورۀ نگارش و ویرایش متون کودک و نوجوان نیز با انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان برگزار شد که آن انجمن با حدود بیست ناشر همکاری داشت. یکی از جلسات مهم ما هم در انتشارات فنی ایران برگزار شد. ما در اساسنامۀ انجمن بهنوعی چشم‌اندازی تقریباً ده‌ساله برای ارتباط با ناشران و تولیدکنندگان محتوا در نظر گرفته‌ایم.
مهدی قنواتی در بخش دیگری از گفت‌وگوها دربارۀ اهمیت زبان فارسی و زبان علم گفت مشکل کنونی زبان فارسی زبان علم است. اگر می‌خواهیم زبان فارسی زنده بماند چاره‌ای نداریم جز اینکه برایش برنامه‌ریزی زبانی داشته باشیم و این برنامه‌ریزی در شاخه‌های مختلف باید انجام شود، از جمله دستورخط و واژه‌سازی. بهتر است این تعامل میان نشر و کارهایی که در فرهنگستان انجام می‌شود برقرار شود. در حال حاضر ادبیات ناقل زبان فارسی از امروز به پنجاه سال آینده نیست. آنچه ناقل زبان فارسی است زبان علم است. زبان علم است که دارد بین مردم ترویج پیدا می‌کند. آنچه بچه‌ها در مدرسه یاد می‌گیرند زبان علم است و باید زبان علم را جدی بگیریم. قنواتی در مورد اهمیت رسم‌الخط گفت که واقعاً دستورخط دموکراسی برنمی‌دارد. ما باید به سمت یک‌دستی در رسم‌الخط برویم و دست از سلیقه و انتقاد و اختلاف‌نظر برداریم.
پژمان موسوی در ادامۀ صحبت‌ها و دربارۀ اهمیت فعالیت انجمن‌ها گفت که من سال‌هاست عضو انجمن خبرنگاران هستم. دیگران فکر می‌کنند که انجمن هیچ کاری نمی‌کند و از دور آن را می‌بینند و نمی‌دانند که چه کارهایی در انجمن انجام می‌شود. قاعدتاً انجمن‌ها فقط متکی به هیئت‌مدیره نیستند و به قوت و قدرت اعضایشان باید پویا بشوند. من شخصاً در مطبوعات و در دو مجله‌ای که در آن مشغولم با مشکلاتی روبه‌رو هستم. یکی از آن‌ها این است که وقتی مشکلی دارم نمی‌دانم باید به کدام کتاب مراجعه کنم یا به تجویز کدام استاد عمل کنم، مثلاً یک ویراستار تأکید دارد که «ی» مستقل بنویسیم و یک ویراستار «ـۀ» را ترجیح می‌دهد. بهتر است در مورد رسم‌الخط و برخی نکات ویرایشی اقتداری باشد که این تشتت را از بین ببرد و مخاطب با انواع نوشته‌ها و تنوع رسم‌الخط مواجه نشود.
آل داوود در مورد کاربرد «ی» و «ـۀ» گفت که سال‌ها پیش آقای سمیعی در فرهنگستان پیشنهاد داد که بهتر است «ی» مستقل بشود، اما بعدها نظر خودش را عوض کرد، ولی همچنان در آموزش‌وپرورش نظر سابق ایشان رعایت می‌شود.
آقای سرمستی، از همکاران کتاب‌فروشی فرهنگان، دربارۀ نثر و ترجمۀ برخی کتاب‌ها از ناشران معتبر گفت و انتقاد کرد که متأسفانه بسیاری از ترجمه‌های منتشرشده خصوصاً آن‌ها که از زبان‌های غیرانگلیسی، مثل روسی و اسپانیایی، ترجمه شده‌اند مقابله نمی‌شوند و وقتی دقت میکنیم می‌بینیم که در موارد متعددی مترجم اصطلاحات و واژگان را درست ترجمه نکرده و چیز دیگری تحویل مخاطب داده است و این امر برای کتاب‌فروش که باید مخاطبانش را برای خرید کتاب خوب راهنمایی کند مشکل ایجاد می‌کند.
مقدسی در پاسخ به آقای سرمستی گفت یکی از پرسش‌هایی که در این زمینه مطرح است این است که آیا ناشران به اندازۀ کافی ویراستار دارند و آیا ناشر این اجازه را به ویراستار می‌دهد که بعد از ترجمۀ یک کتاب متن را سطربه‌سطر مقابله کند و ایرادهای احتمالی آن را بگیرد؟ اساساً آیا این کار صرفۀ اقتصادی برای ناشر دارد؟ پاسخ به این پرسش‌ها را باید از نشر و ناشران درخواست کرد. آیا ویراستار خوب داریم؟ و آیا ناشران به دنبال ویراستار خوب هستند؟ اصولاً ناشران از ویراستار چه توقعی دارند و چه میزان کار از ویراستار می‌خواهند؟
نازنین خلیلی‌پور، عضو هیئت‌مدیرۀ انجمن، پس از تبریک روز ویراستار گفت که یکی از معضلات نشر کنونی نبود ویراستار در نشر است. متأسفانه در حال حاضر کسانی با عنوان سرویراستار یا سردبیر در نشر کار می‌کنند که ویراستاران زیردست آنان از ایشان باسوادترند. وقتی کار ویرایشیِ ویراستار، که طبق اصولی آن را ویرایش کرده، از طریق این افراد به صاحب‌اثر داده می‌شود، چون علت تغییرات را نمی‌داند و دانش کافی ندارد نمی‌تواند از کار ویراستار دفاع کند و کار ویراستار ابتر می‌ماند. متأسفانه در امر ویرایش و نشر سنجه‌ای وجود ندارد. کسانی که در سطوح بالاتر قرار گرفته‌اند و کسانی که تجربه‌های خوبی دارند و ویراستارانی که تجربۀ کافی ندارند با سنجۀ مشخصی ارزیابی نمی‌شوند. اساساً سنجه‌ای برای ویرایش نیست و سنجه‌ای برای اینکه متن را تا کجا باید ویرایش کرد وجود ندارد. نبودن سنجه مشکل مهمی است که به همه‌چیز آسیب می‌رساند و به تفاوت روش کار ویراستاران دامن می‌زند.
هومن عباسپور، نایب‌رئیس هیئت‌مدیرۀ انجمن، دربارۀ مشکلات موجود در کتاب‌ها گفت که دورۀ نقد شفاهی خیلی وقت است تمام شده و بهتر است در مورد ایرادهای کتاب‌ها به جای ابرازنظرهای شفاهی به نوشتن روی آورد و در این زمینه هم منصف بود و برای وجود چند ایراد در یک کتابِ هزارصفحه‌ای آن را سرتاسر غلط خطاب نکرد. وقتی می‌گوییم این کتاب سرتاسر غلط است، یعنی این کتاب از کلمۀ اول تا آخر غلط است، درحالی‌که این‌طور نیست. عباسپور در توصیف توانایی و وظیفه‌شناسی ویراستاران گفت استاد سمیعی یک استثناست و کاری که در ویرایش می‌کند نیز استثناست و همین است که او را از دیگران متمایز می‌کند.
عباسپور در پایان یادی کرد از ویراستاران پیشکسوت استادان اسماعیل سعادت، ابوالحسن نجفی، نجف دریابندری، کریم امامی و از تلاش‌هایشان تقدیر کرد و برای استادان احمد سمیعی، حسن انوری، سیروس پرهام، منوچهر انور و دیگر بزرگانِ ویرایش آرزوی طول عمر و سلامتی کرد.
در ادامۀ این نشست، سخنرانان خاطرات خود را از پیشکسوتان ویرایش از جمله از استاد سمیعی بیان کردند و ویژگی‌های علمی و اخلاقی ایشان را برشمردند. در پایان این نشست پیشنهادهایی برای ادامۀ این جلسات مطرح شد و اینکه چند کارگروه در انجمن تشکیل شود که جلساتی مرتب برای ویرایش متون مطبوعات و مجلات و گفت‌وگو با ناشران برگزار شود.
انجمن صنفی ویراستاران، بنا به درخواست خانم عصمت آرامش از اعضای انجمن، با هدف تأسیس کتابخانه برای سه مدرسه در شهر سرباز، در استان سیستان و بلوچستان، با نامهای مدرسۀ راهنمایی فضیلت نصیرآباد، دبیرستان طیبۀ نصیرآباد، هنرستان طوبی، فراخوانی در تاریخ ۱۵ دی منتشر کرد. پیش‌تر نیز به همت انجمن تعدادی کتاب به کتابخانۀ عمومی این شهر ارسال شده بود.
طرح اهدای کتاب، با تصویب هیئت‌مدیره، در برنامۀ فعالیت‌های روز ویراستار (۱۱ بهمن) گنجانده شد. طی سه هفته با حمایت برخی اعضای انجمن و دوستان و برخی ناشران از جمله نشر نی، نشر نو، جهان کتاب حدود ۱۳۰۰ عنوان کتاب در موضوعات روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، ادبیات، تاریخ، شعر و داستان و نیز کتاب‌هایی در حوزۀ کودک و نوجوان جمع‌آوری شد.
کتاب‌ها با همکاری چند تن از اعضا از جمله خانم‌ها مهناز مقدسی، لیلا اثناعشری، زهرا فرهادی‌مهر، فاطمه صفار و آقایان میلاد خدابخشی، امیر ادیب (قلاوند)، هومن عباسپور در دفتر انجمن بسته‌بندی و در تاریخ ۹ بهمن برای ارسال به شهر سرباز به باربری فرستاده شد.
کتاب‌ها در تاریخ ۱۴ بهمن به شهر سرباز و به دست دانش‌آموزان مدرسه رسید. مراسم افتتاح کتابخانه چهارشنبه ۱۹ بهمن با حضور عباس دبیرلو، به نمایندگی از انجمن، و مدیران و معلمان و دانش‌آموزان این مدارس برگزار شد.
فهرست اهداکنندگان و حامیان مالی این طرح در ادامه خواهد آمد. به گفتۀ عصمت آرامش، بیش از هشت سال است که این مدارس در انتظار دریافت کتاب و قفسۀ کتاب از وزارت آموزش و پرورش هستند و اگر همت انجمن و دیگر دوستان نبود، شاید سال‌های دیگر این انتظار به درازا می‌کشید. در نظر است کتاب‌های حوزۀ کودک و نوجوان به تنها مدرسۀ ابتدایی روستای کریم‌آباد دورک و کتاب‌های بزرگ‌سال به کتابخانۀ عمومی شهر سرباز اهدا شود.
مارینا فرهودی‌زاده ۴۵ جلد، شیوا خلیلی ۶۴ جلد، گلی امامی ۷۷ جلد، محبوبه جمشیدی ۱۱۶ جلد، ملیحه شمشکی ۱۸ جلد، لیلا اثناعشری ۱۴ جلد، محمد آرا ۶ جلد، حسن غیاثی ۲۹ جلد، الهه علی‌حیدری ۳۶ جلد، شیوا حریری ۳۱ جلد، حمیدرضا ناصری ۴۷ جلد، دکتر حسن انوری ۲۴ جلد، علیرضا نیکزاد ۴۷ جلد، جواد جوادی ۹ جلد، مهناز مقدسی و هومن عباسپور و فرانک عباسپور ۲۸۰ جلد، زهرا فرهادی‌مهر ۷ جلد، مریم فرزانه ۸ جلد، آزاده کامیار ۲ جلد، نفیسه صادقپور ۴۱ جلد، سارا صحرانورد ۲۱ جلد، میلاد خدابخشی ۹۸ جلد، اصغر مهرپرور ۳۰ جلد، مجید پوراسماعیل ۴ جلد.
انتشارات جهان کتاب ۳۸ جلد، نشر نی ۶۸ جلد، نشر نو ۱۱۳ جلد.
همایون عباسپور (کل هزینۀ باربری و حمل‌ونقل را تقبل کرد.)
سارا صحرانورد، الهه علی‌حیدری (مبالغی را بابت خرید لوازم موردنیاز مدرسه اهدا کردند.)
عباس دبیرلو (به‌نمایندگی از انجمن در مراسم افتتاح کتابخانه حضور یافت و شخصاً مبالغی را به مدرسه اهدا کرد.)
