برچسب: خبرنامه

| سرمقاله | زنده‌یاد کریم امامی|

هنگامی که ویراستار با اثر تألیف‌شدۀ کامل روبه‌رو می‌شود، خوانندۀ دلسوزی است که فرصت خواندن کتاب را قبل از چاپ پیدا می‌کند و می‌کوشد آن را در حدی که امکان دارد از لغزش‌ها بپیراید و یک‌دست کند و با توجه به امکانات و محدودیت‌های روش حروفچینی و چاپ مورداستفاده، متن را برای چاپ آماده‌سازی کند. و بعد هم در تمام مراحل تولید، دنبال کار را می‌گیرد تا نه‌تنها کار نخوابد، بلکه به بهترین وجه ممکن اجرا شود و جلو برود.
ویراستاری که با اثر ترجمه‌شده مواجه می‌شود، ظاهراً کارش آسان‌تر است، چون با استفاده از کتاب اصلی راه را بهتر می‌بیند و لغزش‌های مترجم را زودتر می‌تواند تشخیص دهد. چنین ویراستاری نه‌تنها باید به اندازۀ کافی زبان‌دان باشد، بلکه از موضوع کتاب هم سررشته داشته باشد. اگر ویراستاری به موضوع کتاب وارد نباشد، بهتر است از ویرایش ترجمه عذر بخواهد و کار را به شخص واردتری بسپارد. به نظر من، ویراستاری که روی متون ترجمه شده کار می‌کند، لازم است حتماً خودش تجربۀ ترجمه داشته باشد، حداقل به‌خاطر اینکه بداند حدوحدود کار چیست و چه چیزهایی را می‌توان و چه چیزهایی را نمی‌توان به فارسی برگرداند. و البته لازم است که مترجم و ویراستار تصور واحدی از کار ترجمه داشته باشند، چون در غیر این صورت، دخالت ویراستار در کار مترجم به جایی خواهد رسید که خود او به نام ویرایش، کتاب را دوباره به فارسی ترجمه خواهد کرد، و این کار به هیچ‌وجه درست نیست. چون در این مجلس صحبت از روش‌های ترجمه شد، بنده هم اجازه می‌خواهم نظر خود را بعد از تجربیات این سالیان عرض کنم. بنده ترجمۀ خیلی دقیق و لفظ‌به‌لفظ را تنها برای آثار معتبر ادبی و قراردادها و اسناد و مدارک تجویز می‌کنم، ولی در حدی که به متون آموزشی و اطلاعاتی مربوط می‌شود، سلیقۀ بنده این است که ترجمۀ نسبتاً دقیق ولی کاملاً مفهوم بکنیم. مقوله‌ای هم به نام ترجمۀ آزاد داریم که دیگر خیلی بی‌حساب و کتاب است. بنده استفاده از آن را در شرایط عادی تجویز نمی‌کنم، چون در واقع دیگر ترجمه نیست، نوعی بازآفرینی است اما در بعضی از شرایط، ممکن است از آن استفاده شود.

دوازدهمین خبرنامۀ انجمن صنفی ویراستاران را در پیوند زیر دریافت کنید.

دوازدهمین خبرنامۀ انجمن صنفی ویراستاران

| سرمقاله | گلی امامی |

چه کسی باور می‌کرد؟ کمابیش دو سال خانه‌نشینی و انزوای اجباری! چند هفتۀ اول اکثریت جدی گرفتند و رعایت کردند. مدتی که گذشت، اتفاق مثبتی هم رخ نداد جز اخبار شیوع و ابتلا، لاجرم «پروتکل»هایی اعلام شد. جز عدۀ اندکی، کسی رعایت نکرد. فروشگاه‌ها و مغازه‌ها باز شدند، رفت‌وآمد در خیابان‌ها افزایش یافت و نوعی «زندگی طبیعیِ غیرطبیعی» جریان پیدا کرد.
قصد ندارم در اینجا تاریخچۀ شیوع ویروس کرونا و پیامدهای آن را شرح دهم، کیست که نداند. بیشتر هدفم پرداختن به یکی دو نمونه از «زندگی‌های طبیعیِ غیرطبیعی» است. بدیهی است افراد، بسته به امکانات، قابلیت، سواد، تجربه و و و، برای سرگرم نگه‌داشتن خود و استفاده از وقت آزادِ بیش از حدشان راهکارهایی اندیشیدند که برخی کاملاً شخصی و بعضی با همکاری و اشتراک یارانِ موافق صورت گرفت. رایج و عملی‌ شدن «دورکاری» و استفاده از فضای مجازی ابعاد گسترده و سراسری یافت.
دراین‌میان، گروهی از «خانه‌نشینان» بازنشسته یا بیکار نیز که از «قرنطینه» (یا به قول ظریفی «تمرگینه») جان به لب شده بودند، به فکر استفاده از این روش برای سرگرم‌ کردن خود افتادند. تشکیل باشگاه کتاب‌خوانی یکی از این محمل‌ها بود. چند نفر یارِ موافق و اهلِ کتاب گرد هم آمدند. با تجربه‌ترینشان را به عنوان «ادمین» انتخاب کردند، هفته‌ای یک کتاب انتخاب می‌شد، اعضا می‌خواندند و هفتۀ بعد درباره‌اش گفت‌وگو می‌کردند. بدیهی است افراد کتاب‌خوان اصولاً مشکلی برای گزینش و خواندن ندارند. اما در محدودۀ چنین تشکلی، خواندن کتاب نه تنها هدفمندتر می‌شود، بلکه از حالت سرگرمی صِرف خارج می‌شود و همین بر دقت و انتخاب کتاب خواندن می‌افزاید. مضافاً آن‌که معمولاً هیچ دو نفری از یک کتابِ مشابه برداشت مشابه ندارند و شنیدن نظریات دیگران ارزش کتاب را چند برابر می‌کند. چون خودم عضو یکی از این باشگاه‌ها هستم و طی هفت‌هشت ماه گذشته شاهد نتایج مثبتش بوده‌ام، خواستم آن را با خوانندگان این خبرنامه هم در میان بگذارم. بسیاری از ما کتاب می‌خوانیم: دوستی کتابی معرفی می‌کند، نقدِ کتابی خوانده‌ایم، معرفی کتاب مجله‌ای را مرور کرده‌ایم، به‌هرترتیب، کتابی تهیه می‌کنیم و می‌خوانیم. جذابیت و تنوع کتاب تشویقمان می‌کند. ولی آیا کتاب بعدی را هم در همان زمینه انتخاب می‌کنیم و بعدی را؟ حُسن این تشکل‌های کتابی پی‌ریزی کتاب‌خوانی به شکلی اصولی و اساسی است و این می‌تواند بهترین آموزش عملی برای یک ویراستار جوان و نوکار باشد.

دهمین خبرنامۀ انجمن صنفی ویراستاران را در پیوند زیر دریافت کنید.

دهمین شمارۀ خبرنامه انجمن صنفی ویراستاران

چهارمین شمارۀ خبرنامۀ انجمن صنفی ویراستاران منتشر شد.
در صفحۀ نخست این شماره، گزارشی کوتاه از مراسم صدسالگی استاد احمد سمیعی (گیلانی) و انتشار ویژه‌نامۀ «کاروان‌سالار ویرایش» آمده و همچنین به مطالب مطرح‌شده در جلسۀ هیئت‌مدیره اشاره شده است. در صفحۀ دوم، اخبار کمیسیون‌ها و سرمقاله‌ای از هومن عباسپور را می‌خوانیم با عنوان «هر شکی سازنده نیست». در صفحۀ سوم، مطالب نشست انجمن در ۲۷ آبان ۱۳۹۸ و گفت‌وگو با سه ناشر (نگاه، معین، رسا) درج شده و در صفحۀ چهارم معرفی مقالات مفید و فهرست متولدان و درگذشتگان بهمن ماه و موفقیت اعضا آمده است.

برای دریافت خبرنامه روی پیوند زیر کلیک کنید.

چهارمین خبرنامۀ انجمن صنفی ویراستاران

سومین خبرنامۀ انجمن صنفی ویراستاران را به شما تقدیم می‌کنیم. در این شماره خبرهایی داریم از تحریر اساسنامۀ سراسری انجمن، اخبار کمیسیون‌ها و روابط عمومی، مصاحبه‌ای با یکی از مدرسان انجمن، خبرهایی از نشر و از اعضای انجمن و چند نکتۀ ویرایشی.

در این شماره پیشنهاد انجمن صنفی ویراستاران را دربارۀ تعیین روز ویراستار می‌خوانید: یازدهم بهمن، سالروز تولد استاد سمیعی گیلانی.
مشتاق حضور فعال ویراستاران در جمع صمیمی «انجمن صنفی ویراستاران» هستیم.

برای دریافت خبرنامه کلیک کنید.

خبرنامۀ شمارۀ ۳- دی ماه ۱۳۹۹