علائم سجاوندی در متن اصلی و سنت تألیف متن در فارسی
| سمیه دل زنده‌روی |منتشرشده در: فصلنامۀ مترجم، شمارۀ 69 | سال 1398 |
در گذشته کاربرد علائم سجاوندی در تألیفات فارسی رسم نبوده ولی در سال‌های اخیر برخی ادبا برای کاربرد این علائم در زبان فارسی پیشنهادهایی داده‌اند. این پیشنهادها اساساً مربوط به متون تألیفی است و لزوماً شامل نثر ترجمه‌ای نمی‌شود، چون نثر ترجمه‌ای خواه‌ناخواه از متن اصلی تأثیر می‌پذیرد یا، حداقل به لحاظ ضرورت ایجاد برابری سبکی، باید تأثیر بپذیرد. پرسشی که در این مقاله پرسیده‌ایم این است که مترجمان فارسی که خود نویسنده نیز هستند با علائم سجاوندی متن اصلی چگونه کنار می‌آیند. آیا این نشانه‌ها را به‌مثابۀ علائم متنی جهانی و فارغ از زبانی خاص موبه‌مو به فارسی برمی‌گردانند یا اینکه الگوی کاربرد آن‌ها را تغییر می‌دهند. برای این مقصود دو ترجمۀ ادبی و غیرادبی از دو مترجم سرشناس را انتخاب کرده‌ایم…
متن کامل مقاله را در پیوند زیر مطالعه کنید.
