لزوم بازنگری در شیوۀ نگارش خط فارسی
| کریم امامی | منتشرشده در: آدینه، شمارۀ 73ـ74 | نوروز 1371 | و درگیرودار کتاب و نشر، نیلوفر (1385) |
طی چند قرنی که کتابت در ایران در دست محرّران و کاتبان بود و از چاپ حروفی سربی هنوز خبری نبود، قواعد خاصی به‌عنوان شیوۀ نگارش وجود نداشت، جز آنچه اصول زیبایی‌‌شناختی خط نستعلیق یا شکسته یا شکستۀ نستعلیق حکم می‌کرد. اگر سه واژۀ «این»، «است»، «که» را به صورت «اینستکه» به هم می‌چسباندند، به این سبب بود ترکیب حروف آن قشنگ از آب درمی‌آمد و چون اتفاقاً ترکیب پراستعمالی هم بود، به‌مرور ایام آن‌قدر رواج یافت که هنوز تعدادی از جوانان قدیم این ترکیب را به کار می‌برند …
متن کامل مقاله را از پیوند زیر دریافت کنید.
